"Ostańce" to historia warszawskich kamienic opowiadana dwutorowo - poprzez zebrane przez autorów relacje jej przedwojennych i powojennych lokatorów jak i przez liczne zdjęcia (archiwalne oraz wykonane wyłącznie dla potrzeb publikacji).

Niestety na obu poziomach książka rozczarowuje. Przytoczone relacje, mimo iż ciekawe, wydają się być jedynie powierzchownym prześliźnięciem się przez zapewne dużo bardziej skomplikowane losy czynszówek i ich najemców. Warstwa historyczna lektury z pewnością pozostawia niedosyt. Ma się wrażenie, iż twórcy zebrali dużo więcej materiału, który z jakichś względów został po prostu okrojony.

Zdjęcia natomiast, oczywiście te wykonane współcześnie, to często podobne ujęcia, poprawne od strony technicznej, ale nie implikujące poważniejszych doznań estetycznych. Zwłaszcza portrety narratorów kamienicznych historii pozostawiają wiele do życzenia. Zamiast pokazać żywych, istniejących tu i teraz mieszkańców, ci na co drugim zdjęciu z nostalgią patrzą przez okno.

Zdecydowaną zaletą publikacji jest natomiast różnorodność dobranych "obiektów". Kamienice, których losy zostały w książce przedstawione, to przykłady ruin, udanych lub mniej remontów, budynków, które nadal są własnością państwa, jak i tych, które wróciły do rąk dawnych właścicieli.

Podsumowując, do kupienia - na prezent dla pasjonata. Dla wszystkich innych, ciekawa lektura - do wypożyczenia.

"Ostańce" to historia warszawskich kamienic opowiadana dwutorowo - poprzez zebrane przez autorów relacje jej przedwojennych i powojennych lokatorów jak i przez liczne zdjęcia (archiwalne oraz wykonane wyłącznie dla potrzeb publikacji).

Niestety na obu poziomach książka rozczarowuje. Przytoczone relacje, mimo iż ciekawe, wydają się być jedynie powierzchownym...