W tomiku dziewiątym akcja zaczyna nabierać tempa, a bohaterowie walczą w słusznej sprawie. Tym razem wydarzenia opierają się na jednym celu – Goku i przyjaciele przybywają do Wróżki Jagi, bo ona z magicznej kuli może im podać lokalizację ostatniej kuli, której próżno szukać na radarze Bulmy. Cel jest szczytny – wezwanie Shen Longa, by przywrócić życie Borze, ojcu Upy, który bezinteresownie pomagał Son Goku. Jak to jednak bywa, Wróżka Jaga jest niezwykle przebiegła, więc lokalizację poda bohaterom za darmo, jeśli pokonają jej pięciu, bardzo silnych i sprytnych zawodników.

Ta część podobała mi się bardziej, niż większość poprzednich ze względu na wiele ciekawych aspektów i tematów poruszanych w tomiku. Bohaterowie rozwijają się prężnie, ich umiejętności i zdolności walki wciąż się polepszają, choć wiele jeszcze im brakuje (mam na myśli np. Kuririna, który miał o wiele większy potencjał z początku, a teraz jest traktowany jak totalny amator i nie myśli w trakcie walki wcale). Obrzydziła mnie również akcja, która miała zwrócić uwagę na jednego z przeciwników (niewidzialnego),mianowicie rozebranie Bulmy przed Żółwim Pustelnikiem, to zdarzenie zupełnie nie potrzebne i szkodliwe. Najbardziej jednak podobała mi się końcówka tomika, która wręcz niezwykle mnie zauroczyła wywołując same przyjemne odczucia. Pojawienie się jednej postaci, by sprawić radość Goku było zwyczajnie w świecie uroczą akcją, chwytającą za serce. Cieszę się również, że Goku nie spoczywa na laurach i faktycznie szkoli swoje umiejętności i każdy zauważa jego czyste serce (nawet przeciwnicy, w tym przypadku Biesicz). Za ostatnie rozdziały należy się więc podwyższenie oceny o jedną gwiazdkę i czekam na dalsze historie, które o wiele bardziej lubię.

W tomiku dziewiątym akcja zaczyna nabierać tempa, a bohaterowie walczą w słusznej sprawie. Tym razem wydarzenia opierają się na jednym celu – Goku i przyjaciele przybywają do Wróżki Jagi, bo ona z magicznej kuli może im podać lokalizację ostatniej kuli, której próżno szukać na radarze Bulmy. Cel jest szczytny – wezwanie Shen Longa, by przywrócić życie Borze, ojcu Upy, który...

A ja nadal będę bronić Yamchy! Przynajmniej tego z klasycznego Dragon Balla, bo choć w tym tomie nie miał okazji do wielu znaczących zwycięstw, tak nadal szanuję jego postawę. Plus - bądźmy szczerzy - to już jest ten moment, gdzie Goku wyprzedził ich wszystkich o lata świetlne. Cytując Miszcza: to nie przeciwnicy są zbyt słabi, ale to Goku stał się zbyt silny.
I będzie jeszcze silniejszy.
Ale nie uprzedzajmy faktów.

Do wskrzeszenia Bory brakuje już tylko jednej Smoczej Kuli. I tu pojawia się problem - radar nie potrafi jej wskazać! Jednak Żółwi Pustelnik ma na to rozwiązanie - wysyła ekipę do swojej starszej siostry, Wróżki Jagi, która to za pomocą magii będzie w stanie odnaleźć zaginioną Kulę. Lecz jest pewien haczyk, bo nie ma nic za darmo. Albo płacą za wróżbę astronomiczne pieniądze (swoją drogą zastanawiam się, czemu Bulma nie mogła zapłacić - dla niej pewnie to byłyby jakieś drobniaki),albo biorą udział w małym turnieju Jagi, w którym muszą pokonać jej pięciu zawodników. Brzmi prosto? Może takim się wydaje, ale poza siłą chłopcy będą musieli wykazać się też nie lada sprytem!

Często-gęsto Dragon Ball potrafi pieprznąć po emocjach - czy to przez nostalgię, czy niespodziewanie porzucając żarty na rzecz… właściwie czego? Powagi? To jeszcze nie jest ten moment w historii. Jednak ta ostatnia walka na turnieju Jagi zawsze zmusza mnie do chlipania. Pewnie po tylu latach to nie jest jakiś wielki spoiler, kto jest ostatnim przeciwnikiem Goku… ale i tak nie powiem! Bo to potrafi pieprznąć tylko wtedy, gdy do tej pory zdążymy przywiązać się do tego małego pokraka. Pomimo swojej ogromnej siły to wciąż dzieciak. Dzieciak może niezbyt grzeczny i rozgarnięty, ale za to o czystym sercu.

Piąta walka na turnieju Jagi jest w moim top ulubionych scen z Dragon Balla.

A ja nadal będę bronić Yamchy! Przynajmniej tego z klasycznego Dragon Balla, bo choć w tym tomie nie miał okazji do wielu znaczących zwycięstw, tak nadal szanuję jego postawę. Plus - bądźmy szczerzy - to już jest ten moment, gdzie Goku wyprzedził ich wszystkich o lata świetlne. Cytując Miszcza: to nie przeciwnicy są zbyt słabi, ale to Goku stał się zbyt silny.
I będzie...

Goku nie ma za grosz wstydu, Genialny Żółw zresztą też (no, ale z innych przyczyn). Tomik, gdzie p. Akira chce mi wmówić, że nie zawsze walkę wygrywasz siłą, czasami wystarczy spryt i zabobon.

Goku nie ma za grosz wstydu, Genialny Żółw zresztą też (no, ale z innych przyczyn). Tomik, gdzie p. Akira chce mi wmówić, że nie zawsze walkę wygrywasz siłą, czasami wystarczy spryt i zabobon.

Moje luźne przemyślenia, streszczenia tomiku, cytaty... To nie recenzja. ;)

Och, kolejny tomik z tym specyficznym humorem, to zawsze poprawia mi nastrój.

Drużyna naradza się jak odwieść Goku od walki z Armią Czerwonej Wstęgi, a Goku w tym czasie sam pokonuje najgorsze wojsko świata.

I ta scena, w której Kuririn myśli, że Upa to dziewczynka... I odkrywa, że jednak facet... A Goku przebiera się na środku ulicy...

No i przechodzimy do kolejnej przygody, a mianowicie odwiedzin i Baby Guli. Lubię ten wątek, niby turniej, a zrobiony w inny sposób.

Fajnie, że Kuririn przegrywa już w pierwszej walce, jak widać siła to nie wszystko, zwłaszcza że Drakulaka niekonwencjonalnymi metodami pokonują Upa i Puar.
Podobnie Yamcha, niewidzialny przeciwnik i ten pomysł Kuririna, żeby sprowadzić Bulmę i Genialnego Żółwia w wiadomym celu... to przekroczyło chyba wszystkie granice, ale mimo tego było zabawne. 😀

Walka Yamchy z Mumiarzem też ciekawa, swoją drogą, Baba Gula jak nie wytrzaśnie wampira Drakulaka, to niewidzialnego człowieka Niewidkowskiego, albo mumię zwaną Mumiarzem... Walki są dynamiczne, śmieszne i nie do przewidzenia. 😉

Kolega Biesicz ostatecznie chce zabić Goku, robi się poważnie, ale tylko przez chwilę, bo technika powodująca, że całe zło w Goku ma eksplodować, nie działa na kogoś tak dobrego jak on.

Spotkanie z dziadkiem piękne i poruszające. Świetna walka, świetne sceny, po prostu to ta magia Dragon Balla, która pozostaje w sercu na całe życie.


Najlepsze momenty:

Goku do Baby Guli:
- To ty jesteś Gruszką Jagą?
- W-r-ó-ż-k-ą Jagą!
- Jeszcze dziwniejsze imię...
- To nie imię, to pseudonim artystyczny!

Drakulak wpił się Kuririnowi w głowę i po tym, jak Kuririn się uwolnił, wampir przyznał:
- Ten dzieciak to nie lada przysmak. Muszę przyznać, że sporo wyżłopałem.

Kuririn stara się za pomocą modlitwy odzyskać panowanie nad sobą, a wtedy Goku ze śmiechem oznajmia:
- Cha cha cha, Kuririn wyglądasz jakby ci włosy urosły!
Oczywiście przez to Kuririna trafia szlag i przegrywa xd.
Kiedy Kuririn wraca po transfuzji krwi, Goku ze zdziwniem stwierdza:
- A ty co? Przegrałeś i to z kretesem!
Kuririn z wściekłą miną mówi do Goku:
- Wszystko przez twoją niewyparzoną gębę!

Yamcha walczy z niewidzialnym przeciwnikiem i mówi, że nawet niewidzialnych można usłyszeć i w ten sposób trafić, na co Baba Gula zaczyna głośno śpiewać:
- JEE! Jestem Jagaaa! I to wcale nie jest blagaaa! Ja ja! Naturliś! Ja ja, ja!
XD

Genialny Żółw do Baby Guli:
- Jak zwykle chciwość na pierwszym miejscu. Nic się Jaguśka nie zmieniła.
(...)
- He he, kopę lat braciszku. Widzę, że jak zwykle obijanie się na pierwszym miejscu. No, może na drugim, po byciu sprośnym dziadem.

Yamcha walczy z człowiekiem-mumią (Mumiarzem) i przegrywa, Bulma wrzeszczy:
- Co ty wyprawiasz, Yamcha! Dołóż temu zabandażowanemu szmaciarzowi!

Następna rozmowa, gdy Yamcha już wrócił przegrany, Bulma z niezadowoloną miną stwierdza:
- Łajza z ciebie nieziemska! Przecież on dopiero co wyszedł ze szpitala!
Kuririn ze zdziwieniem odpowiada:
- On nie jest owinięty bandażami dlatego, że jest ranny, wiesz?

Po tym, jak promień kiełkujący ziarno zła w duszy Goku nie wypalił, Genialny Żółw stwierdza:
- Nie wiem czy to czystość serca, czy też "umysł myślą niezmącony", ale to coś go uratowało.

Moje luźne przemyślenia, streszczenia tomiku, cytaty... To nie recenzja. ;)

Och, kolejny tomik z tym specyficznym humorem, to zawsze poprawia mi nastrój.

Drużyna naradza się jak odwieść Goku od walki z Armią Czerwonej Wstęgi, a Goku w tym czasie sam pokonuje najgorsze wojsko świata.

I ta scena, w której Kuririn myśli, że Upa to dziewczynka... I odkrywa, że jednak...

Uwielbiam relacje między bohaterami, ich zażyłość, troskę o siebie nawzajem i poboczne przygody w dążeniu do głównego celu (nie wiem jeszcze tylko jaki jest póki co). Mój ulubiony moment to ten, gdy goku spotyka małego indiańskiego chłopca, a gdy jego ojciec ginie zabity przez płatnego morderce obiecuje zebrać dla niego wszystkie smocze kule i ożywić go. Jego dobroć, wielkie serce i troska o innych sprawiają, że z każdym tomem lubię go coraz bardziej, choć jednocześnie nie mogę się doczekać, gdy wszyscy dorosną, bo pamiętam, że dalej było o niebo lepiej!

http://kasikowykurz.blogspot.com/2019/11/dragon-ball-tomy-6-10.html

Uwielbiam relacje między bohaterami, ich zażyłość, troskę o siebie nawzajem i poboczne przygody w dążeniu do głównego celu (nie wiem jeszcze tylko jaki jest póki co). Mój ulubiony moment to ten, gdy goku spotyka małego indiańskiego chłopca, a gdy jego ojciec ginie zabity przez płatnego morderce obiecuje zebrać dla niego wszystkie smocze kule i ożywić go. Jego dobroć,...

Armia Czerwonej Wstęgi została doszczętnie rozbita, SonGoku wychodzi obronną ręką z tych ciężkich i trudnych starć... Teraz jest już o wiele silniejszy...

Po zwycięstwie Goku ma tylko 6 Kryształowych Kul, a jedna jest gdzieś ukryta... W związku z tym Genialny Żółw nakazuje udać im się do Wróżki Jagi, która za swoje usługi chcę by życzący walczyli z jej wojownikami...

Jak potoczą się walki zobaczycie w tym tomie, który gorąco polecam... Naprawdę warto...

Armia Czerwonej Wstęgi została doszczętnie rozbita, SonGoku wychodzi obronną ręką z tych ciężkich i trudnych starć... Teraz jest już o wiele silniejszy...

Po zwycięstwie Goku ma tylko 6 Kryształowych Kul, a jedna jest gdzieś ukryta... W związku z tym Genialny Żółw nakazuje udać im się do Wróżki Jagi, która za swoje usługi chcę by życzący walczyli z jej wojownikami...

Jak...