Kiedyś w czasach młodości szkoły podstawowej czytałem i do dziś pamiętałem niektóre fragmenty. Postanowiłem przeczytać ponownie jako 40-letni koń i utwierdziłem się w przekonaniu o wyjątkowości tej niewielkiej, niepozornej książeczki. Opowieść o Karibu nadal wzbudza niesamowite emocje, wzruszenie, smutek a nawet gniew z bezsilności i bezsensu postępowania białych Gibsonów... Jeśli zaczynać przygodę z literaturą "indiańską" to jest pozycja obowiązkowa, wobec której nie sposób przejść obojętnie. Wspaniale pisana piękna historia pełna przygód, ale też przemiany i przemyśleń wewnętrznych bohatera. W prosty i sugestywny sposób pokazuje jak "wielcy i wspaniali" chciwi podstępni biali panowie, którym wszystko się należy, przybywszy na tereny rdzennych żyjących w symbiozie z przyrodą mieszkańców, bez pytania biorą ziemię dla siebie ponieważ wciąż mają za mało miejsca i za mało wszystkiego...
Z mojej strony wieczna chwała i szacunek dla Indian.

Kiedyś w czasach młodości szkoły podstawowej czytałem i do dziś pamiętałem niektóre fragmenty. Postanowiłem przeczytać ponownie jako 40-letni koń i utwierdziłem się w przekonaniu o wyjątkowości tej niewielkiej, niepozornej książeczki. Opowieść o Karibu nadal wzbudza niesamowite emocje, wzruszenie, smutek a nawet gniew z bezsilności i bezsensu postępowania białych...

Książkę tą czytałem tak dawno,, że aż nie pamiętam ile miałem wtedy lat. Ale musiało to być w tym czasie, kiedy chłopaka fascynuje wszystko to, co związane Indianami i Dzikim zachodem. Pochłaniałem wtedy wszystko i część już zatarła mi się w pamięci, ale KARIBU pamiętam.

Książkę tą czytałem tak dawno,, że aż nie pamiętam ile miałem wtedy lat. Ale musiało to być w tym czasie, kiedy chłopaka fascynuje wszystko to, co związane Indianami i Dzikim zachodem. Pochłaniałem wtedy wszystko i część już zatarła mi się w pamięci, ale KARIBU pamiętam.