Jerzy Giedroyc
Witold Gombrowicz
Listy 1950-1969
Mimo tego, że jest to zbiór listów, to książkę czyta się bardzo dobrze i ani przez moment nie poczułem się nią znudzony. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że czytało się ją jak powieść.
Książka jest przede wszystkim kopalnią wiedzy o Giedroyciu i Gombrowiczu. Po tej lekturze mój szacunek i podziw dla redaktora „Kultury” są jeszcze większe. Sposób w jaki promował nowych autorów, jak nakierowywał ich na właściwe tory, jak załatwiał za nich sprawy małe i wielkie, był po prostu niebywały i niespotykany. To przecież on namówił Gombrowicza do pisania dziennika.
Zastanawiam się, czy gdyby nie współpraca Gombrowicza z „Kulturą” stałby się tym, kim był i za kogo jest uważany do dziś. Wątpliwe czy udałoby mu się wydać kolejne książki. Czy „Ferdydurke” zostałaby odkryta po wojnie? Wydaje się to mało prawdopodobne ze względu na kłopoty finansowe pisarza. To Giedroyc niczym ojciec opiekował się, starszym przecież od siebie, Gombrowiczem.
Sporo można się także dowiedzieć o temperamentach tych wielkich ludzi. Giedroyc w swoich listach był skromny, rzeczowy, nierzadko ironiczny (nazwał Gombrowicza primadonną) i pozwalał sobie na żarty. Gombrowicz z kolei to megaloman. Wpatrzony w siebie, jednak stanowczy, również potrafił postawić na swoim. Ironicznie pisał o sobie i o innych (on nie potrzebował sławy, ale nie można narodowi zabierać wieszcza).
W książce są momenty, w których uśmiech sam pojawia się na twarzy oraz takie, gdy jak najszybciej chcemy się dowiedzieć, co było dalej. Oczywiście po ostatnim liście, który informuje o śmierci Gombrowicza, ma się wrażenie, jakby straciło się kogoś bliskiego.Lecz nie jest to jak śmierć fikcyjnego bohatera.

Jerzy Giedroyc
Witold Gombrowicz
Listy 1950-1969
Mimo tego, że jest to zbiór listów, to książkę czyta się bardzo dobrze i ani przez moment nie poczułem się nią znudzony. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że czytało się ją jak powieść.
Książka jest przede wszystkim kopalnią wiedzy o Giedroyciu i Gombrowiczu. Po tej lekturze mój szacunek i podziw dla redaktora „Kultury” są...