W morzu powieści grozy, SF czy niekończących się ostatnio sag o (prawie)wampirach, "Ognisty Anioł" jest jak naturalna perła o nieregularnym kształcie sfery. Briusow zachwycił mnie swoim językiem: niebanalnymi metaforami, trafnymi refleksjami ukrytymi w postaci rozterek głównego bohatera oraz zdolnością do tworzenia niepowtarzalnych charakterów.
Fabuła jest jak magnes - ciężko od niej odstąpić, mimo sporadycznych dłużyzn w akcji. Zawsze istnieje coś, co przyciąga, zaciekawia, każe czytać dalej.
Brnąc przez historię tajemniczej femme fatale Renaty oraz zgubionego miłością do niej Ruprechta, można odnieść wrażenie, że wraz z nimi stoi się w demonicznym kręgu przenoszącym do mrocznych podziemi piekieł oraz oczami dzielnego lancknechta patrzy na upadki świętej grzesznicy Renaty.

"Nie komukolwiek ze znamienitych ludzi
wsławionych w sztuce lub naukach
lecz Tobie
kobieto świetlana szalona nieszczęśliwa
która wiele ukochałaś
i z miłości zginęłaś
tę prawdziwą opowieść
jako pokorny sługa
i wierny kochanek
na znak wiecznej pamięci
poświęca
autor"
Czy kobieta może pragnąć piękniejszego wstępu do enigmatycznej historii specyficznej miłości?

W morzu powieści grozy, SF czy niekończących się ostatnio sag o (prawie)wampirach, "Ognisty Anioł" jest jak naturalna perła o nieregularnym kształcie sfery. Briusow zachwycił mnie swoim językiem: niebanalnymi metaforami, trafnymi refleksjami ukrytymi w postaci rozterek głównego bohatera oraz zdolnością do tworzenia niepowtarzalnych charakterów.
Fabuła jest jak magnes -...