Rozczarowanie. O ile "Sprawiedliwość owiec" mnie ujęła i z czystym sercem mogłem ją polecać znajomym, tak jej kontynuacja wydaje mi się jedynie próbą ogrzania się w sukcesie poprzedniej książki, niezbyt jednak udaną.
Postaci (nie licząc owiec) są tak płaskie i fatalnie przedstawione, że co chwilę zerkałem na umieszczony na początku książki spis bohaterów (czyżby autorka spodziewała się takich problemów?). Spis, który tak naprawdę też jest nieporozumieniem, bo opisy przy nim są tak mało wnoszące, że równie dobrze mogłyby być tam wymienione same imiona.
Sam podtytuł "Thriller a zarazem komedia filozoficzna" jest tutaj nieporozumieniem. Thrillera nie ma tu za grosz (chyba że jako takowy przyjąć, że owce boją się cieni w lesie), elementów komediowych też tutaj jak na lekarstwo (pamiętam jeden moment w którym się uśmiechnąłem, w większości przypadków "komizm" polega na tym, iż owce nie rozumieją związków frazeologicznych i wszystkie takie powiedzenia traktują dosłownie... co może wywołać cień uśmiechu za pierwszym czy drugim razem, później zaś jedynie wzruszenie ramionami przechodzące wręcz w irytację).
"Filozoficzność" to rzecz gustu, na pewno nie można nie docenić paru miejsc, w których czytelnik miał okazję wykazania się swoją inteligencją. I dlatego ocena AŻ 4, mimo że początkowo planowałem dać dwukrotnie mniej.

Na pewno po tej książce obiecywałem sobie dużo więcej. Szkoda.

Rozczarowanie. O ile "Sprawiedliwość owiec" mnie ujęła i z czystym sercem mogłem ją polecać znajomym, tak jej kontynuacja wydaje mi się jedynie próbą ogrzania się w sukcesie poprzedniej książki, niezbyt jednak udaną.
Postaci (nie licząc owiec) są tak płaskie i fatalnie przedstawione, że co chwilę zerkałem na umieszczony na początku książki spis bohaterów (czyżby autorka...