“Rok 1809” jest powieścią historyczną z czasów wojny polsko-austriackiej. Zarówno główny bohater , jak i większość postaci przedstawionych w powieści są postaciami historycznymi.
Autor starał się odtworzyć wydarzenia z roku 1809, czasami jednak wyobraźnia pozwalała mu na odstąpienie od prawdziwych faktów. Styl powieści przypomina mi trochę Sienkiewicza, a czasem Dumasa.
Przygody głównego bohatera Tadeusza Zabielskiego śledziłam z zapartym tchem, czasami jak w mrocznym thrillerze. Tadeusz był burmistrzem małego miasteczka Ostrowiec na Lubelszczyźnie, miał żonę, ustabilizowane życie, które pod wpływem głębokiego patriotyzmu zmieniło się w koszmar. Po przebrnięciu przez uwięzienie i uwolnienie, gównie dzięki generałowi Dąbrowskiemu staje się żołnierzem polskiej armii. A miał tylko zawieźć meldunek ostrzegający władze o groźbie ataku armii austriackiej i wrócić do żony.
Niestety życie okazało się bardziej skomplikowane, a nawet musiał zostać żołnierzem armii austriackiej....

“Rok 1809” jest powieścią historyczną z czasów wojny polsko-austriackiej. Zarówno główny bohater , jak i większość postaci przedstawionych w powieści są postaciami historycznymi.
Autor starał się odtworzyć wydarzenia z roku 1809, czasami jednak wyobraźnia pozwalała mu na odstąpienie od prawdziwych faktów. Styl powieści przypomina mi trochę...

Miałem szczęście dorastać w czasach, gdy czytanie historycznych powieści sprzed lat nie było dowodem przebywania w jakiejś wyizolowanej niszy. Wielu moich rówieśników w latach 70. też zachwycało się Gąsiorowskim, zwłaszcza, że tłem była zgrzebna PRL w złowrogim cieniu "Ruskich", a tu romantyczna walka z Rosją o niepodległość.... Do dziś mam sentyment do tego cyklu Autora.

Miałem szczęście dorastać w czasach, gdy czytanie historycznych powieści sprzed lat nie było dowodem przebywania w jakiejś wyizolowanej niszy. Wielu moich rówieśników w latach 70. też zachwycało się Gąsiorowskim, zwłaszcza, że tłem była zgrzebna PRL w złowrogim cieniu "Ruskich", a tu romantyczna walka z Rosją o niepodległość.... Do dziś mam sentyment do tego cyklu...

Przeczytałem jako nastolatek; pozostawiła po sobie trwałe, ciepłe wspomnienie. - Gąsiorowski jest moim zdaniem niedoceniany; pisze bardzo plastycznie (niekiedy popada w patos lub idealizowanie, ale w tej książce rzadko). Powieści swe opiera na faktach, nieco ubarwionych, wzorując się na podejściu Sienkiewicza. - Ta akurat stanowi kontynuację "Huraganu" (gorąco polecam; zresztą jej znajomość nie jest konieczna do lektury tego tomu). Jest to opowieść o losach młodego szlachcica spod zaboru austriackiego - żywot w podstawowych faktach przedstawiony prawdziwie, a tak fantastycznie barwny i dramatyczny, że możnaby zeń zrobić epopeję światowej sławy... Gąsiorowski aż tak daleko się nie posunął, ani pod względem talentu, ani rozmiaru - poznajemy natomiast gorączkowe nastroje, przemarsze i bitwy w obronie Księstwa Warszawskiego... Książka może nie jest obiektywnie wybitna, ale bardzo sugestywna, a losami bohaterów szczerze się interesujemy.

Przeczytałem jako nastolatek; pozostawiła po sobie trwałe, ciepłe wspomnienie. - Gąsiorowski jest moim zdaniem niedoceniany; pisze bardzo plastycznie (niekiedy popada w patos lub idealizowanie, ale w tej książce rzadko). Powieści swe opiera na faktach, nieco ubarwionych, wzorując się na podejściu Sienkiewicza. - Ta akurat stanowi kontynuację "Huraganu" (gorąco polecam;...

Bardzo udana książka, chyba najlepsza w całym cyklu. Bogato pokazane tło historyczne, przeskoki w skali mikro i makro, ciekawie i bez upiększeń przedstawieni główni aktorzy tamtych wydarzeń. Co ciekawe, książka dość krytyczna względem Napoleona, co w Polsce nie jest powszechne. Moja zdecydowanie ulubiona powieść Gąsiorowskiego.

Bardzo udana książka, chyba najlepsza w całym cyklu. Bogato pokazane tło historyczne, przeskoki w skali mikro i makro, ciekawie i bez upiększeń przedstawieni główni aktorzy tamtych wydarzeń. Co ciekawe, książka dość krytyczna względem Napoleona, co w Polsce nie jest powszechne. Moja zdecydowanie ulubiona powieść Gąsiorowskiego.

Dobra powieść historyczna z Epoki Napoleońskiej. W dzieciństwie moja ulubiona, teraz styl pisania chyba nieco mniej mi odpowiada, ale ma fragmenty świetne, no i takie nieco mniej.

Dobra powieść historyczna z Epoki Napoleońskiej. W dzieciństwie moja ulubiona, teraz styl pisania chyba nieco mniej mi odpowiada, ale ma fragmenty świetne, no i takie nieco mniej.

Czytałam jako lekturę na lekcje historii. Chociaż tematyka mnie nie interesuje, zleciało zaskakująco szybko.

Czytałam jako lekturę na lekcje historii. Chociaż tematyka mnie nie interesuje, zleciało zaskakująco szybko.