Warto od razu podkreślić, że nie jest to pozycja o pływaniu, może nawet wcale nie o sporcie. To książka o oddaniu się czemuś bez reszty. O braku czasu na cokolwiek innego, w tym dla rodziny, dla związku, na zainteresowania poza pracą (w końcu sport zawodowy to praca), o katorżniczych treningach od rana do wieczora. Najważniejsze jednak w historii głównej bohaterki, Philomeny, jest dla mnie obserwowanie, w jaki sposób człowiek odnajduje się w sytuacji, gdy tak naprawdę decyzje życiowe podejmowane są poza nim. Nie bez powodu często mówi się, że "talent to przekleństwo", bo tak naprawdę nie ma się wtedy wyboru. Wszyscy klarują takiemu "wybrańcowi losu", że ma dar wiadomo od kogo i grzechem, ciężkim grzechem, byłoby go nie wykorzystać. Byłoby to ciężkie wykroczenie wobez rodziny, która go odchowała i ojczyzny, która ma prawo wymagać od obywatela stawania na podium w jej imieniu, a rzeszy widzów zapewnienia telewizyjnego widowiska. I takie jest życie Philomeny, to, że dobrze się czuła w wodzie od małego, uruchamia całą dobrze naoiliwioną maszynę amerykańskiego sportu — od pewnego momentu wszystko dzieje się poza nią, treningi, jadłospis, wyjazdy, zwycięstwa. Najlepiej, by nie myślała, tylko wypełniała plan treningowy. Gdy wydarza się coś, co wysadza ją z codziennego rytmu, zaczyna się prawdziwy dramat i miliony podstawowych pytań, nad którymi wcześniej nie miała czasu się zastanowić — takie proste pytania: kim jestem i czego chcę od życia? Druga część książki, choć trudna w odbiorze, jest najciekawsza, pokazuje bowiem kołowrót myśli, wspomnień, obrazów, które zwalają się na bohaterkę niczym kamień. A ona, jeśli chce mieć jakieś życie po sporcie, musi się spod tego głazu wygrzebać. Autorka świetnie lawiruje między skołatanymi myślami Philomeny, zanurza się z nami w tę gęstwinę pomysłów i wątpliwości z taką wrażliwością, że aż łatwo zazdrościć tej sportsmence możliwości kreowania swojego życia od samego początku.

Warto od razu podkreślić, że nie jest to pozycja o pływaniu, może nawet wcale nie o sporcie. To książka o oddaniu się czemuś bez reszty. O braku czasu na cokolwiek innego, w tym dla rodziny, dla związku, na zainteresowania poza pracą (w końcu sport zawodowy to praca), o katorżniczych treningach od rana do wieczora. Najważniejsze jednak w historii głównej bohaterki,...