Bardzo lubię baśnie pani d'Aulnoy, bo w swojej cukierkowosci tkwi pewien urok tych opowieści. Baśnie dworskie, bo tak trzeba by je sklasyfikować, pełne były stereotypów i znanych już dobrze tropów literackich: pięknych i mądrych księżniczek skazanych na cierpienie, tajemniczych magicznych stworzeń pomagających bohaterom w przezwyciężeniu zła, rycerzy walczących z bestiami, złych i chciwych królów oraz wróżek chrzestnych czy gadających zwierząt.

Faktem jednak jest że pani d'Aulnoy stworzyła opowieści wciągające, urokliwe i pełne moralności, jednak nie wolne od kiczu i powtarzalności. Ja jednak je lubię, bo są miłą odskocznią od Andersena czy La Fontaine'a.

Jeśli szukacie ciekawej i pouczającej lektury na dobranoc dla swojego dziecka, to polecam ten zbiór!

Bardzo lubię baśnie pani d'Aulnoy, bo w swojej cukierkowosci tkwi pewien urok tych opowieści. Baśnie dworskie, bo tak trzeba by je sklasyfikować, pełne były stereotypów i znanych już dobrze tropów literackich: pięknych i mądrych księżniczek skazanych na cierpienie, tajemniczych magicznych stworzeń pomagających bohaterom w przezwyciężeniu zła, rycerzy walczących z bestiami,...

Długie, dziwne, wydumane, więc dla niektórych mogą być niestrawne, a i tak je uwielbiam za przewrotny humor, feerię obrazów i zdarzeń, i to coś, co bym nazwała "wdzięcznym pozerstwem". Szkoda, że Grzegorzewska, podobnie jak wcześniej Stiller, nie przetłumaczyła morałów, którymi w oryginale kończyły się baśnie. Ilustracje śliczne.

Długie, dziwne, wydumane, więc dla niektórych mogą być niestrawne, a i tak je uwielbiam za przewrotny humor, feerię obrazów i zdarzeń, i to coś, co bym nazwała "wdzięcznym pozerstwem". Szkoda, że Grzegorzewska, podobnie jak wcześniej Stiller, nie przetłumaczyła morałów, którymi w oryginale kończyły się baśnie. Ilustracje śliczne.

Zdecydowanie lepszy zbiór niż ten w "Baśniach czarodziejskich", choć może to kwestia tłumaczenia. Bohaterowie jakby inteligentniejsi, choć schematy te same. Wymienianie z tytułów baśni Perraulta - zabawny współczesnie zabieg, tak samo jak autopromocja swoich wcześniejszych utworów.

Zdecydowanie lepszy zbiór niż ten w "Baśniach czarodziejskich", choć może to kwestia tłumaczenia. Bohaterowie jakby inteligentniejsi, choć schematy te same. Wymienianie z tytułów baśni Perraulta - zabawny współczesnie zabieg, tak samo jak autopromocja swoich wcześniejszych utworów.

Wszystko pięknie, ładnie, na różowo, w tiulach i w koronkach, w tych baśniach wszystko jest słitaśne i różowe aż do obrzydzenia. Autorka potrafi pisać, ma lekkie pióro, ale jest też tak beznadziejnie uwięziona w stereotypach, że to aż przykre.

Wszystko pięknie, ładnie, na różowo, w tiulach i w koronkach, w tych baśniach wszystko jest słitaśne i różowe aż do obrzydzenia. Autorka potrafi pisać, ma lekkie pióro, ale jest też tak beznadziejnie uwięziona w stereotypach, że to aż przykre.

Baśnie, tej autorki to porywający świat elegancji i metafor. Choć bajki są przeznaczone dla dzieci to przyznaje, ze dorosły również znajdzie tu coś dla siebie

Baśnie, tej autorki to porywający świat elegancji i metafor. Choć bajki są przeznaczone dla dzieci to przyznaje, ze dorosły również znajdzie tu coś dla siebie

Trzeba mieć na uwadze, że są to baśnie dworskie, które były pisane z myślą o dorosłym odbiorcy. Królewskiego rodu bohaterów dotykają złe czary, uroki i podłe intrygi, a wszystko kończy się hucznym weselem.

Trzeba mieć na uwadze, że są to baśnie dworskie, które były pisane z myślą o dorosłym odbiorcy. Królewskiego rodu bohaterów dotykają złe czary, uroki i podłe intrygi, a wszystko kończy się hucznym weselem.