Nie podejmuję się napisania recenzji tej książki, gdyż uważam, że wszelkie recenzje są zbyt subiektywne i często zdarza się, że to co napisze jedna osoba nie pokrywa się nawet w połowie z odczuciami drugiej. Dlatego chcę tylko delikatnie zasugerować, dlaczego i po co warto wziąć tę książkę do ręki.

Jest to pierwsza książka MacDonalda jak trafiła w moje ręce. Stało się to w wyniku licznych odwołań mojego ulubionego pisarza C.S. Lewisa do twórczości MacDonalda. Okazuje się, że biblioteki nie mają za wiele książek tego autora - ta jest akurat jedyną, którą mieli w "mojej" bibliotece i w dodatku wygrzebaną z piwnicy przez panią bibliotekarkę; bardzo zaangażowaną w swoją pracę...

Książka opisuje losy introligatora. Jest to według mnie romans w najczystszym wydaniu i mimo, że wydawałoby się, że jest to literatura dla kobiet, to jednak George MacDonald umie zainteresować swoim opowiadaniem każdego, niezależnie od płci. Główny bohater poszukuje sensu życia, w swoim dorastaniu stara się podążać "właściwą drogą", a praca jest dla niego właściwym drogowskazem. Nic dziwnego, że tego typu literatura nie znajduje dzisiaj poklasku w społeczeństwie, które nie szuka wzorców, ideałów czy drogi życiowej. Więcej o treści książki pisać nie zamierzam. Polecam zapoznać się z perypetiami Ryszarda Tuke'a - zajrzyj do kilku dodanych przeze mnie cytatów z tej książki, a może i Ty dzięki temu zrozumiesz/przypomnisz sobie, że nie wszystko złoto co się świeci...

Nie podejmuję się napisania recenzji tej książki, gdyż uważam, że wszelkie recenzje są zbyt subiektywne i często zdarza się, że to co napisze jedna osoba nie pokrywa się nawet w połowie z odczuciami drugiej. Dlatego chcę tylko delikatnie zasugerować, dlaczego i po co warto wziąć tę książkę do ręki.

Jest to pierwsza książka MacDonalda jak trafiła w moje ręce. Stało się to w...