Jest to książka niewielkiej objętości i w dodatku wydana dość dawno (czytałam wydanie z 1997 roku),ale nie tracąca na aktualności. Autor jest jednocześnie psychologiem i psychiatrą, co daje mu unikalną perspektywę patrzenia na zagadnienie zaburzeń osobowości. Jest to pierwszy argument za zapoznaniem się z tą pozycją. Po wtóre, zaburzenia osobowości dość rzadko są omawiane w polskiej literaturze specjalistycznej (ich systematyczny przegląd znajdujemy np. u Cierpiałkowskiej). Po trzecie wreszcie, autor jest erudytą i dość kompleksowo przedstawia różne teorie dotyczące zaburzeń osobowości najwięcej miejsca poświęcając ujęciu systemowemu. W tym wypadku ujęcie systemowe oznacza diagnozę holistyczną, choć autor porusza także wątki dotyczące prowadzenia psychoterapii w tym nurcie teoretycznym.
Osobie bez wcześniejszego przygotowania może być trudno przebrnąć przez taką książkę ze względu na liczne koncepcje teoretyczne, którymi wspiera się autor. Z tego względu tą pozycję rekomendowałabym w szczególności psychologom, którzy lepiej chcą zrozumieć zaburzenia osobowości. Na lekturze mogą także skorzystać psychiatrzy chcący się uporać z trudnościami diagnostycznymi, uprzedzam jednak, że książka może przynieść im więcej nowych pytań niż odpowiedzi.
Tak czy siak, książkę serdecznie polecam ze względu na to, że bardzo szeroko omawia zagadnienie, które jest rzadko poruszane i dla profesjonalistów może stanowić źródło nie tylko kompetentnej wiedzy ale i cenne źródło bibliograficzne w razie pisania jakiegoś opracowania.

Jest to książka niewielkiej objętości i w dodatku wydana dość dawno (czytałam wydanie z 1997 roku),ale nie tracąca na aktualności. Autor jest jednocześnie psychologiem i psychiatrą, co daje mu unikalną perspektywę patrzenia na zagadnienie zaburzeń osobowości. Jest to pierwszy argument za zapoznaniem się z tą pozycją. Po wtóre, zaburzenia osobowości dość rzadko są omawiane...