Ech, ten Cejrowski. Nie do zniesienia jako społeczno-polityczny komentator, za to fascynujący jako podróżnik i gawędziarz. Kiedy trafię akurat w TV na jego "Boso przez świat", nie sposób przełączyć na inny kanał. A jak usłyszę fragment jakiejś wypowiedzi, w której z bufonadą prezentuje swoje poglądy polityczne, mam ochotę trzasnąć czymś w telewizor.

"Podróżnik WC", choć należy do podróżniczego nurtu twórczości Cejrowskiego, nie jest niestety wolny od śladów ultra konserwatywnych przekonań autora. Irytujące jest to tym bardziej, że jak na dłoni widać czasem niekonsekwencję tych przekonań i przykrawanie do nich faktów, nie mówiąc już o najpospolitszej złośliwości i prostactwie, które osobie, ochoczo rozprawiającej o miłości bliźniego, po prostu nie przystoją. Robiło mi się przykro i niemiło, kiedy czytałam opis niemieckich turystów, z którymi autor zmuszony był podróżować przez kilka dni. Dobra, może i byli głośni, nieprzygotowani do ekstremalnych wycieczek, niezbyt rozgarnięci, aroganccy itd. Ale tacy byli CI KONKRETNI ludzie, a nie cała nacja i odnoszenie się do ich niemieckości oraz pisanie o nich per "Szkopy" to coś, czego człowiek bywały w świecie, a więc teoretycznie umiejący odrzucać myślenie stereotypowe, po prostu robić nie powinien.

Co do niekonsekwencji - wszystko to, co jest dla Cejrowskiego solą w oku u rodaków czy Europejczyków, u Latynosów i Indian stanowi o lokalnym kolorycie, jest usprawiedliwiane, z pobłażaniem komentowane czy wręcz gloryfikowane. Te same (lub podobne, bo po prostu ludzkie) zachowania raz są przejawem tradycji i kultury, a raz - demoralizacji i upadku obyczajów. Niewiarygodne jak poznawanie świata może czasem, paradoksalnie, zawężać horyzonty...

A plusy tej książki? No cóż, cała reszta. :) Opisy ciekawych miejsc, zabawnych sytuacji, interesujących ludzi, fascynujących rytuałów. I humor, bo parę razy roześmiałam się w głos, na przykład gdy odkryłam cóż to za owoc - "tann", z którego Indianie przyrządzali cudownie orzeźwiający napój, podawany uczestnikom wyczerpującej eskapady do Zaginionego Miasta. :)

Ech, ten Cejrowski. Nie do zniesienia jako społeczno-polityczny komentator, za to fascynujący jako podróżnik i gawędziarz. Kiedy trafię akurat w TV na jego "Boso przez świat", nie sposób przełączyć na inny kanał. A jak usłyszę fragment jakiejś wypowiedzi, w której z bufonadą prezentuje swoje poglądy polityczne, mam ochotę trzasnąć czymś w telewizor.

"Podróżnik WC", choć...