Książka to skarbnica wiedzy nt życia rodziny, jak i samego Carrolla (pseudonim).
Natomiast mnie czytało się ją dość opornie, niemniej zasługuje na to by ją docenić.

Książka to skarbnica wiedzy nt życia rodziny, jak i samego Carrolla (pseudonim).
Natomiast mnie czytało się ją dość opornie, niemniej zasługuje na to by ją docenić.

Początkowo bardzo raziło mnie nachalne przekonywanie, że Caroll nie był pedofilem - nie był- i już!
Jednak im głębiej wgryzywałam się w tekst, tym bardziej mi się podobało!
Cóż, moim zdaniem Carroll był wstrętnym, chorym człowiekiem, bardzo zaburzonym. Uważam, że krzywdził te nieszczęsne dziewczynki, a Humbert Humbert - do którego z odrazą odwołuje się autor - był przynajmniej uczciwy wobec siebie. Autora "Alicji..." usprawiedliwia jedynie fakt, że w czasie, kiedy zaczynał przygodę z pedofilią, nie uznawano takiego zachowania za chore.
W książce też świetna panorama Anglii i w ogóle Europy z XIX wieku. Bardzo zainteresował mnie wątek rozwoju psychopatologii i jej wpływ na społeczeństwo elżbietańskie. Polecam:)

Początkowo bardzo raziło mnie nachalne przekonywanie, że Caroll nie był pedofilem - nie był- i już!
Jednak im głębiej wgryzywałam się w tekst, tym bardziej mi się podobało!
Cóż, moim zdaniem Carroll był wstrętnym, chorym człowiekiem, bardzo zaburzonym. Uważam, że krzywdził te nieszczęsne dziewczynki, a Humbert Humbert - do którego z odrazą odwołuje się autor - był...