Niby klasyka tak wspaniała, że nie docenić kunsztu to grzech. Mój gust wykracza poza takie ramy. Niektóre rzeczy mnie po prostu nie przekonują, jak np. Sto lat samotności przy którym się umęczyłam i nic nie wyniosłam. Amory Amory'ego zrobiły na mnie odrobinę lepsze wrażenie, ale całość oceniam jako coś przeciętnego. Nie dostrzegam tu geniuszu, nie widzę nic wybitnego, nie znalazłam żadnego zdania, które zostałoby ze mną na dłużej. Dla mnie to jest takie sobie....

Niby klasyka tak wspaniała, że nie docenić kunsztu to grzech. Mój gust wykracza poza takie ramy. Niektóre rzeczy mnie po prostu nie przekonują, jak np. Sto lat samotności przy którym się umęczyłam i nic nie wyniosłam. Amory Amory'ego zrobiły na mnie odrobinę lepsze wrażenie, ale całość oceniam jako coś przeciętnego. Nie dostrzegam tu geniuszu, nie widzę nic wybitnego, nie...

Cieszę się, że Wydawnictwo Bellona od jakiegoś czasu wznawia prozę zagranicznych klasyków w spójnej, eleganckiej i minimalistycznej szacie graficznej, bo mam w planie przeczytać znane powieści, których dotychczas nie miałam okazji. Na pierwszy ogień wzięłam „Wojnę światów” Wellsa i debiut prozatorski F. Scotta Fitzgeralda „Z tej strony raju”. W tej chwili prócz książek tych dwóch autorów dostępnych jest kilka dzieł Orwella.

Fitzgerald był jednym z czołowych przedstawicieli „straconego pokolenia” pisarzy amerykańskich dorastających w czasie I wojny światowej i to zmiany moralne, obyczajowe i ideowe tego okresu odcisnęły piętno na jego twórczości. Bunt młodego pokolenia wobec powojennej rzeczywistości przepełnia jego debiutancką powieść po brzegi, a główny bohater, wchodzący w dorosłość Amory Blaine jest jego typowym przedstawicielem.

Młody, przystojny, inteligentny i na skutek wychowania przez ekscentryczną matkę, mający zbyt wysokie mniemanie o sobie chłopak próbuje odnaleźć się najpierw w szkole średniej, później na studiach w Princeton. Pretenduje do elity, ale ta nie zawsze go przyjmuje jak swego. Tu uczy się prawdziwego życia, czasem okraszonego zawodem i niepowodzeniem, ale też nie stroni od uciech i zabaw. Poznaje smak pierwszej miłości, potem kolejnych, a każda z nich wydaje mu się tą jedyną i ostatnią. Nie będąc człowiekiem czynu zatraca się w rozważaniach, analizowaniu swych emocji i poglądów. Widać wpływ, jaki wywierają na niego ważne, podziwiane przez niego w skrytości postaci.

Powieść znakomicie ukazuje ówczesne tło społeczno-historyczne i poszukiwanie swojego w nim miejsca przez młodego człowieka z dużymi oczekiwaniami wobec życia. Odczuwalny wzrost rozczarowania, zawód i smutek wynikający z bezsensu jego poszukiwań najlepiej podsumowuje ostatnie zdanie powieści „Znam siebie! - krzyknął - Ale nic poza tym”. Czy to jednak mało?

Fabuła nie porywa dynamiką, lecz pięknem stylu, kunsztem języka i trafnością spostrzeżeń ewoluujących wraz z egzystencją bohatera. Zaskakuje formą dramatu przywołaną przy jednym z romansów dla wzmocnienia przekazu i genialnymi dialogami w dużej mierze budującymi tę historię. Powieść po upływie ponad stu lat od pierwszego wydania nie wzbudza już takiego entuzjazmu, jednak zdecydowanie warto ją poznać.

Cieszę się, że Wydawnictwo Bellona od jakiegoś czasu wznawia prozę zagranicznych klasyków w spójnej, eleganckiej i minimalistycznej szacie graficznej, bo mam w planie przeczytać znane powieści, których dotychczas nie miałam okazji. Na pierwszy ogień wzięłam „Wojnę światów” Wellsa i debiut prozatorski F. Scotta Fitzgeralda „Z tej strony raju”. W tej chwili prócz książek tych...

"Przedwiośnie" na ziemi amerykańskiej.

"Przedwiośnie" na ziemi amerykańskiej.

Pierwsza powieść Fitzgeralda to dopiero kształtowanie się jego stylu.Autor "Wielkiego Gatsby`ego" tworzy historię o dorastaniu,młodości,niespełnionych miłościach,szukaniu przez młodego człowieka swojego miejsca na świecie.Główny bohater przeżywa sinusoidę nastrojów,błądzi w poszukiwaniu własnego ja,którego szuka w nauce,religii,miłości czy na koniec w socjalizmie.Powieść przeczytałem w 3 dni,autor ma bardzo dobre pióro,ale nie mogę mówić,by fabuła mnie porwała.Ciekawym zabiegiem był jeden rozdział napisany jako dramat,by lepiej ukazać nieszczęśliwą miłość bohatera i to jak został skrzywdzony.Książkę mogę polecić miłośnikom literatury amerykańskiej,można sobie trochę zgłębić problemy tamtejszego młodego pokolenia,które żyło sto lat temu.

Pierwsza powieść Fitzgeralda to dopiero kształtowanie się jego stylu.Autor "Wielkiego Gatsby`ego" tworzy historię o dorastaniu,młodości,niespełnionych miłościach,szukaniu przez młodego człowieka swojego miejsca na świecie.Główny bohater przeżywa sinusoidę nastrojów,błądzi w poszukiwaniu własnego ja,którego szuka w nauce,religii,miłości czy na koniec w socjalizmie.Powieść...

To jest debiut Fitzgeralda, znany w Polsce pt “Po tej stronie raju” i ma na LC 6,68 (98 ocen i 9 opinii). Po strasznym doświadczeniu z tłumaczeniem Brydaka arcydzieła „Czuła jest noc” (PAŁA!!),jak i narzekaniu w recenzji na LC na tłumaczenie tej książki (inny tłumacz) postanowiłem wprowadzić na LC wersję oryginalną, jako odrębną książkę.
Mieszkam w Kanadzie od 1990 roku, i tu m.in. skończyłem Seneca College, lecz, a może i właśnie dlatego, odpowiedzialnie polecam omawianą książkę osobom, które jeszcze nie próbowały czytać powieści w języku amerykańskim. Idealna okazja by zacząć, bo łatwiejszej, w sensie lingwistycznym, nie znajdziecie.
Wprowadzając książkę na LC zamieściłem fragment opisu z okładki, a teraz przepisuję całość:
„F, Scott Fitzgerald’s first novel, ‘This Side of Paradise’ tells the story of Amory Blaine as he grows from pampered childhood to young adulthood, and learns to know himself better. At Princeton he becomes a literary aesthete and makes friends with others aspiring writers. As he moves out into the world and tries to find his true direction he falls in love with a succession of beautiful young women. Youthful exuberance and immaturity give way to disillusion and disappointment as Amory confronts the realities of life.
A thinly disguised account of Fitzgerald’s own Princeton years, the novel’s frank description of Amory’s love affairs shocked and delighted its first readers, and the book was an immediate success. Brilliant and original in style and structure, it was a spectacular launching for Fitzgerald’s career, and instantly stamped him qas the bard of the Jazz Age”
Więcej na temat tej książki na: https://en.wikipedia.org/wiki/This_Side_of_Paradise
Opinia: Burton Rascoe of the ‘Chicago Tribune’ wrote:
“It bears the impress, it seems to me, of genius. It is the only adequate study that we have had the contemporary American in adolescence and young manhood”
Książka jest z cyklu “Poznaj sam siebie” (hasło konkursu prof. B. Skargi),a smutną prawdę wyraża ostatnie zdanie:
„…..’I know myself,’ - he cried, - ‘but that is all”
Dla mnie bomba!! 10/10

To jest debiut Fitzgeralda, znany w Polsce pt “Po tej stronie raju” i ma na LC 6,68 (98 ocen i 9 opinii). Po strasznym doświadczeniu z tłumaczeniem Brydaka arcydzieła „Czuła jest noc” (PAŁA!!),jak i narzekaniu w recenzji na LC na tłumaczenie tej książki (inny tłumacz) postanowiłem wprowadzić na LC wersję oryginalną, jako ...

Nieczęsto napotykam książkę, które tak dobitnie zachęcałby czytelnika - za sprawą licznych introspekcji głównego bohatera i toczonych przez niego rozmów - do refleksji na temat sensu ludzkiej egzystencji i tworzenia swojej postawy wobec życia.

Można kreować własny stosunek do świata, jakby za przykładem aktora, budującego rolę sceniczną - można dobierać przemawiające do nas poglądy, wartości i zasady postępowania, by realizować siebie i odpowiadać na liczne wyzwania. Jest to niełatwa droga indywidualisty, człowieka zachodu (kolektywistyczny Wschód jest tylko kontrapunktem dla refleksji młodego Amerykanina). To implikuje niemal nieograniczoną wolność (podobną do tej, którą znamy dzisiaj w naszej części Europy),przygodę, ale też nierzadko - rozczarowanie i frustrację, ponieważ by "dobrze" wybrać, wiele trzeba pojąć, doświadczyć i z wieloma sprawami się pogodzić. (Oho, wkradła mi się tutaj patetyczna nuta...)

Najpierw młody Amory Blaine uczy się sztuki życia od matki, która wznieca w nim poczucie własnej wartości oraz uczy go... pozowania w towarzystwie (to swego rodzaju piętno bohatera, eh, i to jego imię...). Dzięki szkole sięga wreszcie po wiedzę i bliżej poznaje zasady życia społecznego, zyskuje pierwszych wrogów i sprzymierzeńców, uczy się filozofii życia od swoich mentorów i - co szczególnie mnie urzekło - z licznych książek. Nawet gdy czuje niechęć do niektórych oświeconych przedstawicieli katedry, czy do przedmiotów ścisłych, to z czytelniczą pasją oddaje się literaturze; popada w zachwyt na nią, polemizuje z myślą autora i znajduje interlokutorów do rozprawiania o nich. Swych kolegów podziwia (choć niechętnie),gdy zdają się lepsi w budowaniu spójnych poglądów i bardziej świadomi mechanizmów społecznych. Z kolei każda młodzieńcza miłość uczy go czegoś nowego na temat piękna i płci. "Testuje" więc rożne poglądy i postawy, znając intelektualny dorobek minionych epok stara się obrać własną drogę. Jego atutem nie są trwałe poglądy, pozostaje zmienny, ale za to - wytrwale poszukujący.

Siłą powieści Fitzgeralda nie jest fabuła czy akcja, jest nią raczej - niepozbawiona walorów literackich - próba uchwycenia zmieniającej się w czasie podmiotowości, która wraz z pogłębiającą się świadomością usiłuje sprostać kolejnym życiowym potyczkom oraz własnym ambicjom.

Nieczęsto napotykam książkę, które tak dobitnie zachęcałby czytelnika - za sprawą licznych introspekcji głównego bohatera i toczonych przez niego rozmów - do refleksji na temat sensu ludzkiej egzystencji i tworzenia swojej postawy wobec życia.

Można kreować własny stosunek do świata, jakby za przykładem aktora, budującego rolę sceniczną - można dobierać przemawiające do...

Świetny debiut młodego pisarza. Książka doskonale oddaje klimat epoki, a kunsztowny, barwny styl autora jest już w pełni rozpoznawalny. To jedna z tych książek, w których każde zdanie jest głęboko przemyślane i wycyzelowane do samej kropki. Niestety w tym wypadku polski przekład nie należy do najlepszych.

Świetny debiut młodego pisarza. Książka doskonale oddaje klimat epoki, a kunsztowny, barwny styl autora jest już w pełni rozpoznawalny. To jedna z tych książek, w których każde zdanie jest głęboko przemyślane i wycyzelowane do samej kropki. Niestety w tym wypadku polski przekład nie należy do najlepszych.

Przeczytałam do połowy i mam ambiwalentne uczucia - to nie jest zła książka. Generalnie Fitzgerald niezłym pisarzem jest. Ale ewokuje we mnie tłumione pokłady dekadencji i czegoś, o czym nie mam ochoty wiedzieć, a to mi się nie podoba. Ale jak komuś nie ewokuje to polecam, czemu nie :)

Przeczytałam do połowy i mam ambiwalentne uczucia - to nie jest zła książka. Generalnie Fitzgerald niezłym pisarzem jest. Ale ewokuje we mnie tłumione pokłady dekadencji i czegoś, o czym nie mam ochoty wiedzieć, a to mi się nie podoba. Ale jak komuś nie ewokuje to polecam, czemu nie :)

Rozpieszczony egoista rozkochuje w sobie panny i uważa się za intelektualistę. Szkoda, iż intelekt nie przekłada się na jakąkolwiek efektywność działań.

Światek amerykańskich uczelni mnie nie wciągnął, tak samo jak jego miłosne dyrdymały.

Rozpieszczony egoista rozkochuje w sobie panny i uważa się za intelektualistę. Szkoda, iż intelekt nie przekłada się na jakąkolwiek efektywność działań.

Światek amerykańskich uczelni mnie nie wciągnął, tak samo jak jego miłosne dyrdymały.

Jak uwielbiam Fitzgeralda, tak "Po tej stronie raju" zanudziło mnie prawie na śmierć. Ciekawy główny bohater, ładne opisy i nic poza tym, bo fabuła pozostawia naprawdę wiele do życzenia.

Jak uwielbiam Fitzgeralda, tak "Po tej stronie raju" zanudziło mnie prawie na śmierć. Ciekawy główny bohater, ładne opisy i nic poza tym, bo fabuła pozostawia naprawdę wiele do życzenia.