Księga o uczłowieczaniu Tytusa przez wojsko. Ale nie takie zwyczajne, bo NATO-wskie. Profesor T'Alent wynajduje kamelerynkę, czyli pelerynę-niewidkę z ekstraktu z kameleona, a z fluidów agresji buduje Miotacz Antyfluidów Ducha Bojowego. Tytus spotyka się z Rambo, a Papcio Chmiel mianuje go kapitanem. NATO-wskie przygody Tytusa kończą się interwencją w Trapezfiku.
Papcio Chmiel dodał od siebie kilka ciekawostek historycznych, garść "papciowego" poczucia humoru i kapitalne zwroty akcji. Ubawiłem się, a o to przy "Tytusach" chodzi.

Księga o uczłowieczaniu Tytusa przez wojsko. Ale nie takie zwyczajne, bo NATO-wskie. Profesor T'Alent wynajduje kamelerynkę, czyli pelerynę-niewidkę z ekstraktu z kameleona, a z fluidów agresji buduje Miotacz Antyfluidów Ducha Bojowego. Tytus spotyka się z Rambo, a Papcio Chmiel mianuje go kapitanem. NATO-wskie przygody Tytusa kończą się interwencją w Trapezfiku.
Papcio...

To już nie pierwsze księgi, ale wciąż dobre.

To już nie pierwsze księgi, ale wciąż dobre.

Jeśli miał być to remake księgi czwartej, czyli Tytus żołnierzem, to niestety średnio udany. Autor puszcza perskie oko do czytelników, garściami nawiązuje do poprzednich przygód… Ale ten zeszyt nie ma większych szans na wejście do panteonu pamięci. Tak przynajmniej to postrzegam z perspektywy pięciu lat od czasów kiedy czytałem ten numer. Pomimo usilnych starań nie byłem w stanie przypomnieć sobie zabawnych gagów czy powiedzonek. A gdyby ktoś zapytał mnie teraz o przygody towarzyszące w starym wannolocie – jestem do usług :-) Cóż, „signum temporis naszych czasów” - jak mawiał jeden z moich wykładowców :-) Za to ta znajoma kreska...

Jeśli miał być to remake księgi czwartej, czyli Tytus żołnierzem, to niestety średnio udany. Autor puszcza perskie oko do czytelników, garściami nawiązuje do poprzednich przygód… Ale ten zeszyt nie ma większych szans na wejście do panteonu pamięci. Tak przynajmniej to postrzegam z perspektywy pięciu lat od czasów kiedy czytałem ten numer. Pomimo usilnych starań nie byłem w...

Po ciężkim dniu pracy nie ma nic bardziej relaksującego, jak przeczytanie komiksu o przygodach Tytusa, Romka i A’Tomka, którzy od dziesiątek lat są nadal młodzi, pełni życia i humoru i szybko dopasowują się do nowego systemu politycznego—tym razem wchodząc do NATO!

Po ciężkim dniu pracy nie ma nic bardziej relaksującego, jak przeczytanie komiksu o przygodach Tytusa, Romka i A’Tomka, którzy od dziesiątek lat są nadal młodzi, pełni życia i humoru i szybko dopasowują się do nowego systemu politycznego—tym razem wchodząc do NATO!

Cóż... "It escalated quite quickly" :D Więcej może nie będę wyjaśniał - tajemnica, tylko dla ciekawych czytelników!

Cóż... "It escalated quite quickly" :D Więcej może nie będę wyjaśniał - tajemnica, tylko dla ciekawych czytelników!

Mam wrażenie, że to było takie "the best of". Mnóstwo odnośników do poprzednich części, ale mało nowości, mało oryginalności i przede wszystkim mało dowcipu i mało konkretów.

Mam wrażenie, że to było takie "the best of". Mnóstwo odnośników do poprzednich części, ale mało nowości, mało oryginalności i przede wszystkim mało dowcipu i mało konkretów.

TYTUS I… RAMBO

Czy Tytus nadaje się do NATO? To nic pewnego, ale Romek i A’Tomek decydują się sprawdzić zdolności bojowe kolegi. Skoro są harcerzami, skoro nawet byli w wojsku, mogą też być i w NATO. Kiedy jednak w trakcie szkolenia nasz prawie uczłowieczony człekokształtny mdleje kopiąc dół, cuci go nie kto inny jak Rambo, który zleca mu misję. Tytus musi wyruszyć do dżungli jednej z Wysp Nonsensu by wraz z kobietą, którą niegdyś handlowała na stadionie dziesięciolecia stawić czoło zagrożeniu biologicznemu…

Brzmi fajnie i fajnie jest, nie mniej nie aż tak bardzo, jak by być mogło. Analiza genezy ludzkiej agresji, krótki kurs angielskiego, porcja ciekawostek, miła dla oka strona graficzna. Ale zabrakło tego, co miały w sobie stare Tytusy – jakiegoś dziecięcego sentymentu. Tęsknoty i niewinnej radości. Jakby wraz ze zmianą czasów, zmienił się także Papcio Chmiel. Jakby zmiany w ustroju kraju zmieniły też coś w nim samym. Albumu z czasów PRL-u, podobnie jak książki z tamtego okresu, okazują się wiecznie aktualne, ponadczasowe dzieła, na których mimo różnic w otaczającej nas rzeczywistości wychowały się niejedne pokolenia i niejedne jeszcze wychowają. Może to kwestia tego, że trudniej kiedyś było przemycić do dzieł niektóre kwestie, twórcy musieli więc głowić się i męczyć, by cenzura tego nie wychwyciła, a czytelnik już tak. A może też rzeczy jeszcze prostszej, acz równie ważnej – teraz wszystko mamy podane na tacy, wizualnie, efektywnie, kiedyś liczyła się wyobraźnia i tajemnica tego, co kryje się w każdej, drobnej rzeczy. Niezwykłość codzienności, która była bardziej cicha, spokojna, magiczna. Nastrojowa.

I tak z prostej recenzji prostego komiksu zrobił się wywód. Wracając więc do sedna, to mimo wszystko udany tom. Nie wybitny, też nie zły. Przyjemny dla każdej grupy wiekowej. Ot i tyle.

Recenzja także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/04/03/tytus-romek-i-atomek-ksiega-xxiv-henryk-jerzy-chmielewski/

TYTUS I… RAMBO

Czy Tytus nadaje się do NATO? To nic pewnego, ale Romek i A’Tomek decydują się sprawdzić zdolności bojowe kolegi. Skoro są harcerzami, skoro nawet byli w wojsku, mogą też być i w NATO. Kiedy jednak w trakcie szkolenia nasz prawie uczłowieczony człekokształtny mdleje kopiąc dół, cuci go nie kto inny jak Rambo, który zleca mu misję. Tytus musi wyruszyć do...

"Tytus w Nato", czyli Tytus żołnierzem bis. Zaczyna się dosyć niemrawo od jakichś dwuznacznych prowokacji Tytusa podczas meczu piłkarskiego, ale za chwilę Papcio Chmiel mruga okiem do widza i zaczyna się główny wątek natowski, wyglądający jak klon księgi IV (nawet Papcio sam to przypomina słowami Tytusa). Potem są jakieś czary-mary w stylu Magiki de Czar, i kolejne kalki z księgi IV.
Ten wtórny pomysł z NATO nie miał szansy wypalić, chociaż wątek z Rambo jest genialny i potem na kolejnej wyspie Nonsensu też jest dobrze, tylko to krótki wątek niestety.

Dobre gnaty - "pomylili się. Zamiast im, to nam założyli kagańce", "ostrzegam, też umiem mówić wierszem", "widać Paryż, jesteśmy uratowani!", "fluidy agresji", "hi Titus, I'm Rambo", "- Rambo cię przeszkoli - With pleasure", "przekrój noża filmowego", "- podaj hasło! - dong ponk fu", "złe pchły", "skąd znasz polski? - handlowałam na stadionie dziesięciolecia", "ściągnij kopyta! right face", "oczyszczalnia ścieków i wulgarnych słów"

"Tytus w Nato", czyli Tytus żołnierzem bis. Zaczyna się dosyć niemrawo od jakichś dwuznacznych prowokacji Tytusa podczas meczu piłkarskiego, ale za chwilę Papcio Chmiel mruga okiem do widza i zaczyna się główny wątek natowski, wyglądający jak klon księgi IV (nawet Papcio sam to przypomina słowami Tytusa). Potem są jakieś czary-mary w stylu Magiki de Czar, i kolejne kalki z...

Ten odcinek przygód Tytusa najlepiej podsumował sam jego autor w jednym z "dymków" - "...Takich głupot jak te jeszcze nigdy nie czytałem...". A ponieważ się z tym zgadzam to na tym powinienem zakończyć swoją opinię.
Średnio ciekawa akcja, humoru niewiele, a sam pomysł by z kiboli robić wojsko Nato - co najmniej dziwaczny, trochę wplecionych komentarzy politycznych dotyczących czasów "komuny"- czy jest to konieczne w komiksie dla dzieci?
Komiks broni się tylko tym, iż na kilku obrazkach można doszukać się odniesienia do filmów sensacyjno - wojennych oraz grających tam bohaterów.

Ten odcinek przygód Tytusa najlepiej podsumował sam jego autor w jednym z "dymków" - "...Takich głupot jak te jeszcze nigdy nie czytałem...". A ponieważ się z tym zgadzam to na tym powinienem zakończyć swoją opinię.
Średnio ciekawa akcja, humoru niewiele, a sam pomysł by z kiboli robić wojsko Nato - co najmniej dziwaczny, trochę wplecionych komentarzy politycznych...

Księga XXIV

Księga XXIV