Od kilku ostatnich ksiąg mam wrażenie, że Papciowi Chmielowi wyczerpały się pomysły i albo wymyśla coś bezsensownego, albo popełnia autoplagiat nawiązując do poprzednich ksiąg. Z księgi na księgę jest niestety coraz nudniej, bez polotu, bez fantazji.

To już moja dwudziesta pierwsza księga przygód Tytusa, Romka i A’Tomka. Ostatnia, która mi się szczerze podobała, a wręcz zachwyciła to ta o numerze piętnastym. Potem już było tylko gorzej. Zdarzały się mniej koszmarne momenty (księga XVII) ale niestety na ogół byłem niezadowolony.

„Tytus wśród mrówek” niestety zaliczę do grona tych nieudanych części, aczkolwiek chwilami ratują go słynne gry słów jakie upodobał sobie Papcio Chmiel. Ale nawet to, pomimo, że były świetne, nie uratowało całości, która wydała mi się przekombinowana. Na samym poczuciu humoru, któremu nie da się nic zarzucić jechał Papcio zbyt dużo razy, niestety z czasem wymaga się jednak czegoś więcej, czegoś bardziej oryginalnego, odkrywczego, zaskakującego.

Nie polecam.

Od kilku ostatnich ksiąg mam wrażenie, że Papciowi Chmielowi wyczerpały się pomysły i albo wymyśla coś bezsensownego, albo popełnia autoplagiat nawiązując do poprzednich ksiąg. Z księgi na księgę jest niestety coraz nudniej, bez polotu, bez fantazji.

To już moja dwudziesta pierwsza księga przygód Tytusa, Romka i A’Tomka. Ostatnia, która mi się szczerze podobała, a wręcz...