Niepozorna objętością książeczka jest przewodnikiem po filozofii w zamyśle Witolda Gombrowicza. Wybór może być potraktowany, li tylko w kategoriach ciekawostek, czy komplementowania wiedzy o autorze. Zamiłowanie Gombrowicza do filozofii jest w tym tytule konwencjalizowane do konturów wykładu dla żony. Czas zmagania się z chorobą znaczony jest sprzeciwem wobec filozofii współczesnej, krytyki egzystencjalizmu, osądów nad Marksem. Zarazem ironia i humor jakie skrywają się w tej książce, to pierwsze oznaki, że "Przewodnik po filozofii w sześć godzin i kwadrans" jest osobistą rozprawą z umiłowaniem mądrości. Czytelnik, który nie zaczyna poznawać Witolda Gombrowicza od niniejszego tytułu, ten wychwytuje natychmiast charakterystyczny manieryzm w sugerowanej alogice rzeczywistości. "Styl Gombrowicza jest stylem myślenia niesystematycznego, zbudowanego z krótkich olśnień, z intuicji zaledwie uchwyconych" - takimi słowami przedmowy charakteryzował pisarza mediolański intelektualista Francesco M. Cataluccio. Dla czytelnika nie znającego dotąd Gombrowicza nie jest to najlepszy pierwszy krok. Pewna dekonstrukcja tekstu wraz z przydanymi cechami spontaniczności i infantylizmu stawia na głowie spodziewany odbiór lektury przedstawiającej się wstępnie jako rzecz bliższa encyklopediom i leksykonom. Większą wartość niesie przewodnik jako kolejna pomoc do zrozumienia twórczości Gombrowicza. Książka jako rzecz sama w sobie może być tylko zaskoczeniem, jak kotlet Witkacego, kiedy skupi uwagę w obrazie oderwanym od całości sztuki. Zjawiskowość utworu uświadamia się z chwilą, kiedy znać już jak dalece autor odżegnywał się od wszelakich systemów i uwikłania.

Niepozorna objętością książeczka jest przewodnikiem po filozofii w zamyśle Witolda Gombrowicza. Wybór może być potraktowany, li tylko w kategoriach ciekawostek, czy komplementowania wiedzy o autorze. Zamiłowanie Gombrowicza do filozofii jest w tym tytule konwencjalizowane do konturów wykładu dla żony. Czas zmagania się z chorobą znaczony jest sprzeciwem wobec filozofii...