Przeczytałam tę książkę i mam mieszane uczucia ze względu na to, że według mnie przesadzono z ilością elementów fantastycznych. Kamień dający wielką moc, morderstwa przeprowadzane przez istotę o ponadludzkich siłach i wróżka. Ponadto zakończenie zawierające tylko logiczne wyjaśnienie poszczególnych wątków. Natomiast zabrakło mi przedstawienia postaci mordercy, jego motywacji, czemu to robił i jaki wyrok otrzymał. Także dla mnie to historia taka opowiedziana w 80%.
Natomiast duży plus za sposób prowadzenia akcji i słownictwo.

Przeczytałam tę książkę i mam mieszane uczucia ze względu na to, że według mnie przesadzono z ilością elementów fantastycznych. Kamień dający wielką moc, morderstwa przeprowadzane przez istotę o ponadludzkich siłach i wróżka. Ponadto zakończenie zawierające tylko logiczne wyjaśnienie poszczególnych wątków. Natomiast zabrakło mi przedstawienia postaci mordercy, jego...

Druga część książki z serii ,,Przeznaczenie”.

Komisarz Anna Sarnowicz dostaje zgłoszenie o zabójstwie kobiety na klatce schodowej w jednej z warszawskich kamienic. Krótko po tym zdarzeniu, porwany zostaje 5- letni chłopiec , który był pod opieką przyjaciółki policjantki - wróżki Małgorzaty. Dodatkowo policjant Krzysztof Sołecki ( którego znamy z pierwszej części serii) zostaje potrącony przez czarnego jeepa a jego córka zostaje uznana za zaginioną. Sprawy które dla komisarz Sarnowicz, początkowo zupełnie się nie łączą, okazują się być częścią misternie ułożonego planu.

Książka ciekawie napisana, autorki dobrze połączyły ze sobą poszczególne sprawy/ wątki. Tak, że nie ma bałagan a pod koniec książki wszystko jest logiczne, uporządkowane i wyjaśnione. Ta książka jak również poprzednia część, łączy ze sobą sprawy racjonalne oraz magie, zdarzenia na które policja nie zna odpowiedzi. Przykładowo- mordercę o nadludzkiej sile.

Dużą sympatię w książce budzi komisarz Anna Sarnowicz- taka policjantka z prawdziwego zdarzenia. Ambitna, pracowita, pomocna oraz inteligentna. W pracy stara się funkcjonować w stu procentach, najlepiej jak potrafi wykonywać swoje zadania.

Agnieszka Szczepańska i Katarzyna Gacek tworzą zgrany duet. Kryminał wciąga, fabuła jest wielowątkowa a akcja wartka. Nie sposób odłożyć tej książki w trakcie czytania na półkę (przynajmniej w moim przypadku). Mój jedyny zarzut to długość książki, autorki mogły bardziej rozbudować zakończenie.

http://fashionpart.pinger.pl/m/6688923/reading-is-fun-agnieszka-szczepanska-katarzyna-gacek-wisielec-i-ksiezyc

Druga część książki z serii ,,Przeznaczenie”.

Komisarz Anna Sarnowicz dostaje zgłoszenie o zabójstwie kobiety na klatce schodowej w jednej z warszawskich kamienic. Krótko po tym zdarzeniu, porwany zostaje 5- letni chłopiec , który był pod opieką przyjaciółki policjantki - wróżki Małgorzaty. Dodatkowo policjant Krzysztof Sołecki ( którego znamy z pierwszej części serii)...

Droga Tajemnico!

Powiem Ci w sekrecie, że uzależniłam się od kryminałów. Łaknę tego gatunku literackiego jak kania dżdżu. Może jest to spowodowane faktem, że przez ostatnie miesiące czytałam głównie literaturę kobiecą. A może faktem, że gdzieś tam pod skórą siedzi mi mała ilość testosteronu. Nie wiem, możliwe.

O duecie Gacek & Szczepańska opowiadałam Ci już we wcześniejszym liście. Nadal cieszę się, że Autorkom udało się stworzyć serię kryminałów. Wiem, że niektórzy mogą powiedzieć, że kobiety nie nadają się do tego typu literatury. hm... ja mam inne zdanie na ten temat i od razu przytoczę nazwisko Agathy Christie która jest znana ze swoich kryminałów. Wspomnę także nasze podwórko i moją ulubioną Joannę Chmielewską. Kobiety nadają się do tego typu literatury a duet Gacek & Szczepańska jest tego dobrym przykładem.

Drugi tom serii „Przeznaczenie” nosi tytuł „Wisielec i Księżyc”. W głównej mierze skupia się na kilku dość istotnych wątkach: śmierci sprzątaczki, porwania pięcioletniego chłopca, wypadku komisarza Sołeckiego. A także ważnych postaciach Annie Sarnowicz która musi rozwiązać zagadkę powiązania ze sobą tych wątków oraz walce wróżki Małgorzaty Trzaskomy z mocami ciemności. Czy Annie i Małgorzacie uda się pokonać mordercę, który jest obdarzony nadprzyrodzoną mocą? Czy śmierć sprzątaczki Alicji i porwania dziecka mają ze sobą coś wspólnego?

Autorki tak jak we wcześniejszej powieści „Mag i Diabeł” nie pozwalają czytelnikowi się nudzić. Zręcznie manewrują wątkami i postaciami. Czytając powieść nie można się od niej oderwać. Działa hipnotyzująco, dokładnie tak samo jak oczy Gerarda. Skądś znasz to imię? Mnie też na początku wydało się znajome. Dopiero po chwili przypomniałam sobie, że podobnie nazywał się bohater Sagii o Wiedźminie. Nie zdziwiłabym się gdyby zbieżność imion nie była całkowicie zamierzona. U Sapkowskiego był Geralt który był Wiedźminem, tutaj jest Gerard w będący Magiem. Jak dla mnie postacie są do siebie bardzo zbliżone.

Powiem Ci w sekrecie, że postać wróżki Małgorzaty nie jest fikcyjna. Jak doczytałam na okładce: „Małgorzata Trzaskoma to parapsycholog, wróżka, jasnowidz. Ukończyła wiele kursów w tej dziedzinie, a swoją wiedzę wykorzystuje pomagając ludziom poznać własną osobowość (…) Wspiera także swoją przyjaciółkę Annę Sarnowicz, w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych.” Czyli jednym słowem obie panie nie są postaciami fikcyjnymi. A może się mylę.

Teraz się ładnie z Tobą żegnam i zabieram za kolejną część serii. O niej też niebawem Ci opowiem.

Pozdrawiam Archer

Droga Tajemnico!

Powiem Ci w sekrecie, że uzależniłam się od kryminałów. Łaknę tego gatunku literackiego jak kania dżdżu. Może jest to spowodowane faktem, że przez ostatnie miesiące czytałam głównie literaturę kobiecą. A może faktem, że gdzieś tam pod skórą siedzi mi mała ilość testosteronu. Nie wiem, możliwe.

O duecie Gacek & Szczepańska opowiadałam Ci już we...

Kilka lat temu wiernymi fanami intryg zawojował serial „W-11”, który z szybkością zdobył uznanie wśród rzeszy oglądających. Morderstwo połączone z tajemnicą, której rozwiązanie poznajemy dopiero pod koniec odcinka, oraz ciekawa akcja, ukazująca pracę służb bezpieczeństwa, sprawiła, że inaczej spojrzeliśmy na pracę policji. Jednakże, porównując „W-11” do „CSI: Kryminalnych zagadek Miami” polski film wydaje się znacznie odstawać od amerykańskiego realizmu. „Wisielec i księżyc” autorstwa Katarzyny Gacek i Agnieszki Szczepańskiej bardzo przypominał mi właśnie ten serial, chociaż książka została napisana na podstawie emitowanego przez stację Polsat „Przeznaczenia”, którego niestety nie miałam okazji oglądać.

Komisarz Anna Sarnowicz otrzymuje zawiadomienie o morderstwie – zginęła sprzątaczka. Nie znany jest motyw zbrodni ani też policja nie posiada żadnych świadków, którzy byliby w stanie wskazać zabójcę. W nieznanych okolicznościach również dochodzi do zniknięcia dziecka, którym zajmowała się koleżanka Sarnowicz - wróżka Małgorzata. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy policjant, który był w stanie pomóc Annie rozwiązać zagadkę, trafia pod koła pędzącego czarnego jeepa, a jego córka zostaje uznana za zaginioną. Kobieta wraz ze swoją załogą stara się połączyć wszystkie fakty, nie mając pojęcia, jaki jest wspólny punkt tych wszystkich spraw. Stara się sięgnąć pomocy zdruzgotanej Małgorzaty, która niestety nie potrafi jej pomóc. Kim jest morderca i skąd bierze się jego nadprzyrodzona moc? Po wnikliwym przejrzeniu wszystkich dowodów, niepasujące do układanki elementy trafiają na swoje miejsce.

„Wisielec i księżyc” to kryminał, który czyta się lekko, zastanawiając się, w jaki sposób komisarz Sarnowska dojdzie do rozwiązania zagadki. Autorki od samego początku, krótkimi wspomnieniami i przemyśleniami, ukazały postać zabójcy i porywacza, który swoim zachowaniem potrafił spowodować pewnego rodzaju zdziwienie na twarzy czytelnika. Nie wiem dlaczego zabrakło mi w tej książce napięcia. Akcja posuwała się stopniowo, wszystkie sprawy zostały opisane w sposób bardzo dobry, ale przyznam szczerze, że policyjne działania praktycznie mnie nie zaskoczyły i z łatwością mogłam oderwać się od powieści oraz przewidzieć dalsze kroki bohaterów. Jednak niewątpliwie, przedstawiona historia jest ciekawa, a połączenie morderstwa sprzątaczki z wypadkiem i porwaniem dziecka oraz przyjemna postać policjantki potrafią przyciągnąć do tej lektury, sprawiając, że czytelnik nieświadomie, lecz z przyjemnością, obserwuje dalsze działania przestępcy.

Katarzyna Gacek i Agnieszka Szczepańska tworzą zgrany duet, który posługuje się lekkim i przyjemnym dla oka stylem. Stworzyły interesujący opis sprawy oraz widać, że starannie zaplanowały każde wydarzenie, które zostało zaprezentowane w „Wisielcu i księżycu”. Dialogi bohaterów są na bardzo wysokim poziomie i wydają się być realne, a opis przemyśleń Sarnowskiej i ubolewania Małgorzaty nad zniknięciem Krzysia wciągnęły mnie kryminalnego świata. Jednakże to właśnie zachowanie mordercy najbardziej zapadło mi w pamięci. Pisarki nadały mu pewnego rodzaju aurę, która sprawiła, że pomimo tego, iż zabójca był człowiekiem, wydawał się być zupełnie kimś innym. Jego słowa, gesty i zachowanie zostały opisane w sposób fenomenalny, dzięki czemu ta powieść stała się jeszcze bardziej tajemnicza, otrzymując delikatnej poświaty blasku.

Na szczególną uwagę zasługują również ciekawie wykreowani bohaterowie. Pomimo tego, iż akcja obsadzona jest w polskich realiach, co akurat w tym przypadku sprawiło, że czegoś w tej powieści zabrakło, miałam okazję obserwować działania policjantów, dla których liczyło się tylko rozwiązanie sprawy. Zaangażowanie w pracę i chęć pomocy innych szczególnie u Anny Sarnowskiej była wręcz godna pochwały i robiła świetne wrażenie. Katarzyna Gacek i Agnieszka Szczepańska pokazały, że niekiedy nawet wróżki mogą stać się przydatne przy poszukiwaniach odpowiedzi na trudne pytania. Nad „Wisielcem i księżycem” zawisła nutka magii oraz pewnego rodzaju tajemniczości.

Katarzyna Gacek i Agnieszka Szczepańska napisały ciekawy kryminał, który niewątpliwie potrafi zainteresować czytelnika. Niestety, „Wisielec i księżyc” nie jest pozycją, która trzyma w niepewności do samego końca, jednakże czytając zdania stworzone przez zgrany duet z przyjemnością dałam wciągnąć się w wir wydarzeń. Lektura, którą można przeczytać raz i szybko o niej zapomnieć, lecz pomimo wszystko, fanom polskich kryminalnych realiów oraz serialu „W-11” polecam, ponieważ czuć w tej powieści dobry klimat zbrodni.

Kilka lat temu wiernymi fanami intryg zawojował serial „W-11”, który z szybkością zdobył uznanie wśród rzeszy oglądających. Morderstwo połączone z tajemnicą, której rozwiązanie poznajemy dopiero pod koniec odcinka, oraz ciekawa akcja, ukazująca pracę służb bezpieczeństwa, sprawiła, że inaczej spojrzeliśmy na pracę policji. Jednakże, porównując „W-11” do „CSI: Kryminalnych...

„Wisielec i księżyc” jest to książka autorstwa duetu Katarzyny Gacek i Agnieszki Szczepańskiej, przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie miałam styczności z powieścią, która miałaby dwóch autorów, miałam lekkie obawy, bo przecież każdy człowiek ma swój własny styl pisania i bałam się, że w książce będzie bardzo widoczne mankamenty z tym związane. Na szczęście nic takiego nie odczułam i nie zauważyłam, powieść czyta się nad wyraz płynnie. W dodatku mam małą styczność z polskimi autorami, co zdecydowanie muszę zmienić, gdyż po przeczytaniu tej książki wszelkie uprzedzenia rozpłynęły się. Należy też wspomnieć, że jest to 2 tom serii Przeznaczenie, na bazie której powstał serial emitowany na Polsacie. Nie czytałam pierwszej powieści z tej serii, dlatego właśnie nie byłam pewna czy będę wstanie przeczytać tę część, ale ku mojemu zdziwieniu, fabuła powieści jest skrojona w taki sposób, aby czytelnik, który zaczyna swoją przygodę z tą serią, nie był zagubiony i skołowany. Zdecydowanie ja się w ten sposób nie czułam, książka dała mi wiele radości, gdyż uwielbiam kryminały, zagadki do rozwiązania i te chwile napięcia.

Powieść zaczynamy od zapoznania się z tajemniczym mężczyzną, który w pewien dziwny sposób wielbił zwykły kamień, zdawałoby się, że nawet z nim rozmawiał. Następnie przenosimy się do mieszkania Małgosi, która musi zaopiekować się malutkim Kubą, synem swojej zmarłej przyjaciółki i jej leżącego w szpitalu męża. Pani Ala, która sprząta u Małgosi, właśnie szykuje się do wyjścia, gdy zauważa rysunek, który namalował Kuba, przedstawia on księżyc i wisielca, chowa rysunek do torebki i wychodzi. Niestety nie mogła przewidzieć, że to był jej ostatni dzień pracy, dzień w życiu. Na klatce schodowej tuż przy swoim mieszkaniu, zostaje zamordowana. Anna Sarnowicz próbuje rozwikłać sprawę morderstwa Alicji, lecz niestety nie ma żadnych poszlak, jedyne co udało jej się dowiedzieć to sposób w jaki zmarła pani Ala. Została popchnięta z ogromną siłą na ścianę. Wciąż nie wie od czego zacząć, sprawa stoi w miejscu. Po kolejnej fali niepowodzeń, Anna przypomina sobie, że podobny przypadek miał minionego lata, jej znajomy Krzysiek. I tym sposobem Sarnowicz umawia się z Krzysztofem, ale zaplanowane spotkanie nie dochodzi do skutku. Gdy Krzysztof przechodził przez ulicę, aby spotkać się z Anną, rozpędzony samochód uderzył w niego z impetem. Po tym wydarzeniu Anna musi poradzić sobie z natłokiem pracy. Nie dość że musi odnaleźć mordercę Alicji oraz osobę która szarpnęła się na życie jej znajomego, Krzyśka, musi także odnaleźć jego córkę, która dziwnym trafem zaginęła, jakby tego było mało to ktoś porwał podopiecznego jej najlepszej przyjaciółki Małgosi. Wszystkie sprawy z pozoru wydają się nie powiązane, ale czy na pewno? Czy Annie uda się poskładać kawałki układanki? Co z tymi sprawami ma wspólnego tajemniczy Gerard?

Powieść czyta się lekko i przyjemnie. Wielowątkowość akcji sprawia, że akcja jest ciekawsza i bardziej tajemnicza. Fabuła jest wartka, nie sposób się nudzić czytając tę lekturę. Pomimo to, troszkę rozczarowała mnie końcówka, myślałam, że końcowa akcja będzie bardziej rozbudowana i emocjonująca, natomiast tu skończyła się równie szybko jak się zaczęła. Jednak dalej twierdzę, że książka jest godna uwagi. Jest to jeden z tych kryminałów, który nie pozwala nam odłożyć książki aż nie przeczytamy ostatniej strony. Książka przeznaczona jest dla starszej młodzieży i osób dorosłych. Osobiście muszę przyznać, że książka mnie pozytywnie zaskoczyła i jestem pewna, że sięgnę po dwa pozostałe tomy tej książki.


Ocena: 8.5/10

„Wisielec i księżyc” jest to książka autorstwa duetu Katarzyny Gacek i Agnieszki Szczepańskiej, przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie miałam styczności z powieścią, która miałaby dwóch autorów, miałam lekkie obawy, bo przecież każdy człowiek ma swój własny styl pisania i bałam się, że w książce będzie bardzo widoczne mankamenty z tym związane. Na szczęście nic takiego...

Kryminał byłby świetny, gdyby nie ten wątek o sile nadprzyrodzonej czerpanej z...kamienia.Takim bzdurom mówię stanowcze nie!!! Doczytałam do końca,ale zraziłam się do duetu pań-pisarek.Ale nieletni fani Harrego Pottera mogą sobie poczytać...

Kryminał byłby świetny, gdyby nie ten wątek o sile nadprzyrodzonej czerpanej z...kamienia.Takim bzdurom mówię stanowcze nie!!! Doczytałam do końca,ale zraziłam się do duetu pań-pisarek.Ale nieletni fani Harrego Pottera mogą sobie poczytać...