Trochę pereł i trochę wieprzy. Jedne i drugie wynikają z klasycznego wykształcenia Lewisa, które powoduje, że część problemów opisuje ze względu na jego znajomość grecko-rzymskiej Starożytności ciekawie i ze zrozumieniem, a część jest zupełnie nietrafiona. Na przykład nazywanie Eklezjastesa dziełem nihilistycznym albo oburzanie się na okrutne wołania o zemstę w psalmach lamentu wskazują na brak znajomości kultury hebrajskiej i kontekstu.

Te drugie mają zapewne źródło we wnioskach gromadki deliberującej nad idealnym kształceniem młodzieży w "Politei" na temat wyczyszczenia dzieł Homera z gorszących, nie pasującego do późniejszego o cztery wieki gustu relacji o złym prowadzeniu się bogów w trakcie oblężenia Troi. Lewis wspomina też bezpośrednio o Platonie w tekście, więc jego pisma wyraźnie były dla niego ważnym punktem odniesienia.

To zresztą ciekawa koincyndencja, ponieważ Dawid, który jest autorem części psalmów lamentów musiał się zmierzyć z potomkami burzycieli miast takich ja Troja. Goliat był Filistynem, a więc potomkiem Peleset/Pelast/Pelazgów/protogreków, jednego z plemion które zmiotły cywilizację Epoki Brązu niecałe 200 lat przed Dawidem. Dzieła Homera powstały około 400 lat po upadku Troi, psalmy Dawida niecałe 200. Biorąc pod uwagę to, ze Filistyni nie zmienili zbytnio swoich zwyczajów, należy uznać że psalmy i tak są wyjątkowo grzeczne. Wystarczy przeczytać jeden rozpaczliwy opis głodującego i umierającego miasta ze względu Peleset, którzy przerwali łańcuch dostaw, żeby nie pochylać się nad nimi z czułością tak jak nie pochylamy się nad cierpieniami Armii Czerwonej w trakcie "wyzwolenia".

Mimo, a nawet dzięki tym wadom warto przeczytać tę książkę - Lewis ma wiele wnikliwych spostrzeżeń kogoś, kto studiuje Biblię oraz świetne, współczesne porównania jak te z mikroskopem i jego funkcją albo poezją i znakami na papierze. Jego problemy z odczytaniem tekstów z tradycji hebrajskiej, które są w wyraźnej wojnie idei z tekstami greckimi, które stanowiły fundamenty wykształcenia Lewisa są w dużym stopniu także naszymi współczesnymi problemami.

Trochę pereł i trochę wieprzy. Jedne i drugie wynikają z klasycznego wykształcenia Lewisa, które powoduje, że część problemów opisuje ze względu na jego znajomość grecko-rzymskiej Starożytności ciekawie i ze zrozumieniem, a część jest zupełnie nietrafiona. Na przykład nazywanie Eklezjastesa dziełem nihilistycznym albo oburzanie się na okrutne wołania o zemstę w psalmach...

Jest to moja druga książka C.S. Lewisa, którą przeczytałem. Wciąż podziwiam talent i płynność z jaką porusza się po temacie. Jego interpretacje wybranych psalmów wnoszą świeżość w moim własnym ich rozumieniu.

Jest to moja druga książka C.S. Lewisa, którą przeczytałem. Wciąż podziwiam talent i płynność z jaką porusza się po temacie. Jego interpretacje wybranych psalmów wnoszą świeżość w moim własnym ich rozumieniu.

Książka jest warta uwagi. Momentami ciężka do zrozumienia ze względu na "filozoficzno-naukowy" język autora. Jednak uważam, że raz na jakiś czas warto sięgnąć po nieco trudniejszą literaturę.

Książka jest warta uwagi. Momentami ciężka do zrozumienia ze względu na "filozoficzno-naukowy" język autora. Jednak uważam, że raz na jakiś czas warto sięgnąć po nieco trudniejszą literaturę.

Przyjemna, choć momentami dziwaczna lektura. Nie jest to jakaś wybitna książka, po którą każdy musi sięgnąć. Psalmy potraktowane wybiórczo, ot tak, bo akurat coś autorowi przyszło do głowy i chciał się tym podzielić. No cóż, w sumie już na początku Lewis zaznaczył, że nie jest zawodowym teologiem i takie podejście jest po prostu usprawiedliwione. Czy polecam? Hm, może komuś, kto tak jak ja lubi czytać psalmy i snuć nad nimi luźne rozważania :-)

Przyjemna, choć momentami dziwaczna lektura. Nie jest to jakaś wybitna książka, po którą każdy musi sięgnąć. Psalmy potraktowane wybiórczo, ot tak, bo akurat coś autorowi przyszło do głowy i chciał się tym podzielić. No cóż, w sumie już na początku Lewis zaznaczył, że nie jest zawodowym teologiem i takie podejście jest po prostu usprawiedliwione. Czy polecam? Hm, może...

Doskonały przewodnik po Psalmach. Wspaniały język, głębokie przemyślenia i autentyczna wiara autora książki Lew, czarownica i stara szafa. Lektura obowiązkowa!

Doskonały przewodnik po Psalmach. Wspaniały język, głębokie przemyślenia i autentyczna wiara autora książki Lew, czarownica i stara szafa. Lektura obowiązkowa!

Księgę Psalmów komentowało wielu...Cenię szczególnie to dzieło Lewisa, gdyż to jego własne rozważania i przemyślenia odbyte na modlitwie, medytacji. Dla mnie, jako fana jego twórczości jest to dodatkowo cenna lektura, bo zawiera dobrze mi znany i ceniony światopogląd autora i świadectwo jego wiary. Polecam wszystkim, a szczególnie tym, którzy lubią modlić się psalmami, gdyż mogą tu znaleźć "ożywczy powiew"

Księgę Psalmów komentowało wielu...Cenię szczególnie to dzieło Lewisa, gdyż to jego własne rozważania i przemyślenia odbyte na modlitwie, medytacji. Dla mnie, jako fana jego twórczości jest to dodatkowo cenna lektura, bo zawiera dobrze mi znany i ceniony światopogląd autora i świadectwo jego wiary. Polecam wszystkim, a szczególnie tym, którzy lubią modlić się psalmami, gdyż...

„Nie jest to dzieło specjalisty. Nie zajmuję się zawodowo judaistyką, nie jestem wybitnym krytykiem ani znawcą historii starożytnej czy archeologiem. Piszę dla nieuczonych o rzeczach, których sam się nie nauczyłem. Jeśli konieczne jest usprawiedliwienie (a możliwe, że jest) dla napisania takiej książki, usprawiedliwiałbym się w taki mniej więcej sposób: często się zdarza, że dwaj uczniowie potrafią lepiej niż sam nauczyciel rozwiązać problemy, jakie pojawiają się w ich zadaniach, pomagając sobie nawzajem. (…)Tę książkę zatem piszę jako jeden amator dla drugiego, opowiadając o trudnościach, jakie napotkałem, albo o olśnieniach, jakie mi się przydarzyły przy czytaniu Psalmów, mając przy tym nadzieję, iż mogą okazać się interesujące, a nawet pomocne dla innych czytelników niespecjalizujących się w tym temacie. Jest to raczej „porównywanie notatek”, a nie próba nauczania” – pisał C. S. Lewis we wstępie do „Rozważań o psalmach”. Rzeczywiście w pewnym sensie miał rację, w jakimś stopniu ta trudna sztuka nie-nauczania, „porównywania notatek”, pisania bez napuszenia i zarozumialstwa mu się udała. Jednak proza angielskiego profesora zdecydowanie amatorszczyzny nie przypomina. I choć wiele w tym tekście jest skromności, wiele też jest nieprawdy, bo w końcu „Lewis geniuszem był”.

To wymagająca książka. Wcale nie łatwa, nie lekka, nie czytająca się sama, ot tak sobie. Zmagałam się z nią kilka tygodni (tak, zmagać się to najodpowiedniejsze słowo),wrastałam w sposób myślenia Autora, próbowałam zrozumieć, poukładać, zapamiętać, zapisać. Sięgałam po Psalmy, raz po raz, ze zdziwieniem, z zachwytem, z radością, czasem z ciszą w sercu. Wsłuchiwałam się w słowa Lewisa, które tłumaczyły, odkrywały przede mną Autora i Jego. Szczególnie Jego. Boga.

150 Psalmów. 150 utworów pełnych emocji, miłości, uwielbienia, czasem nawet nienawiści. To jedna z najpiękniejszych ksiąg Pisma Świętego, czysta poezja przepełniona Bożym natchnieniem, z odciśniętą pieczęcią Ducha Świętego. To jednak nie tylko księga wypełniona patosem i miłością do Boga, ale także ludzkie okrzyki, wołania prostych ludzi pragnących szczęścia, sprawiedliwości, uwagi, życia. Wśród poetycznych, subtelnych utworów znaleźć można psalmy złorzeczące, pełne gniewu i często straszliwych przekleństw. Można znaleźć tak trudne tematy jak śmierć czy sąd.

Jedną z najpiękniejszych cech C. S. Lewisa jako pisarza jest szczerość. Jego niezwykła otwartość na innych, prostota w wyrażaniu myśli, wrodzona pokora zachwyca i przyciąga. W jego książkach możemy spotkać geniusza tak podobnego nam, tak zwykłego, którego życie tak jak nasze było wypełnione wątpliwościami i rozterkami. Profesor dzieli się nimi bez wstydu tak, jak dzieli się swoją mądrością, doświadczeniem i erudycją.

W „Rozważaniach o Psalmach” tak jak w innych książkach Lewisa uderza trafność myśli, bystrość Autora, jego precyzja. A przede wszystkim pociąga to, że Jack nie zmusza, nie „ładuje” do głowy wzniosłych idei, nie wtłacza na siłę wiedzy i swoich własnych przekonań. On raczej zachęca swoją własną fascynacją, pokazuje na osobistym przykładzie, jak można żyć inaczej, piękniej, jak można czerpać radość z obcowania z Pismem Świętym – całościowo – nie tylko z tą jedną Księgą Psalmów. Warto się zatrzymać, warto wsłuchać się w to, co ma dla nas do powiedzenia skromny angielski profesor, a przede wszystkim w to, co ma dla nas do powiedzenia nasz Stwórca. Nawet jeśli sprawia nam to trudność.

„Nie jest to dzieło specjalisty. Nie zajmuję się zawodowo judaistyką, nie jestem wybitnym krytykiem ani znawcą historii starożytnej czy archeologiem. Piszę dla nieuczonych o rzeczach, których sam się nie nauczyłem. Jeśli konieczne jest usprawiedliwienie (a możliwe, że jest) dla napisania takiej książki, usprawiedliwiałbym się w taki mniej więcej sposób: często się zdarza,...

Bardzo piękna książka, przede wszystkim dlatego, że zawiera osobiste przemyślenia autora. Z jednej strony to jedynie domysły pewnych interpretacji psalmów, a z drugiej, człowiek o tak szeroko znanym dorobku, który przebrnął nie tylko przez trudy napisania pięknej baśni dla dzieci i dorosłych, wielu innych głębokich opowieści jak i przez książki "wprost" chrześcijańskie nie może się chyba tak mylić, by jego interpretacje uznać za fałszywe. Nie chcę przez to powiedzieć, że jego sposób postrzegania psalmów jest diametralnie różnych od jakiegoś konkretnego stanowiska Kościoła, czy niepoprawny; po prostu osobisty i niepotwierdzony naukowo. Jednak nie sposób nie pomyśleć, że "pewnie o to Bogu chodziło".
Oprócz tego warto wyjaśnić, że książka jest zbudowana na zasadzie tematów przewijających się w psalmach, jak śmierć, czy pochwała natury, a nie na interpretacji kilku psalmów słowo po słowie. Pozwala to na odkrycie nowej głębi w pewnych wytartych cytatach, a jednocześnie czasem też za chwilę refleksji nad kontekstem historycznym czy kulturowym, od czego autor jako wszechstronnie wykształcony też nie stroni.

Bardzo piękna książka, przede wszystkim dlatego, że zawiera osobiste przemyślenia autora. Z jednej strony to jedynie domysły pewnych interpretacji psalmów, a z drugiej, człowiek o tak szeroko znanym dorobku, który przebrnął nie tylko przez trudy napisania pięknej baśni dla dzieci i dorosłych, wielu innych głębokich opowieści jak i przez książki "wprost" chrześcijańskie nie...

Na ukazanie się książki „Rozważania o psalmach” oczekiwałem z utęsknieniem dobre kilka miesięcy. Cieszyłem się na samą myśl, że kolejna pozycja ukochanego autora dumnie stanie na najwyższej półce domowego regału. Już sam tytuł wywoływał u mnie spore emocje. Ciężko było przewidzieć, co tak naprawdę się za nim kryje.

C.S. Lewis to autor potrafiący pisać na każdy temat w sposób pochłaniający czytelnika. Oczywiście wierzyłem, że będzie tak i tym razem. Obawiałem się jednak czegoś innego. Mianowicie tego, że pokusi się on o wnikliwą analizę biblijnych tekstów. Zacznie rozkładać psalmy na czynniki pierwsze, przez co lektura może stać się zbyt trudna. Gdyby Lewis zdecydował się na tak wnikliwe zabiegi, czytelnik taki jak ja zapewne szybko by się pogubił. Jednak ten znakomity pisarz w swoich utworach nie był nigdy aż tak skrupulatny i wymagający. Z pewnością zdawał sobie sprawę z ograniczonej wiedzy wielu czytelników. Nigdy nie był dla nich tak bezlitosny jak chociażby dla swych studentów, którzy z pewnością mieli prawo nie wspominać go zbyt miło.

W „Rozważaniach o psalmach” Lewis uspokaja już we wstępie. Daje do zrozumienia, że w kwestii psalmów czuje się jak amator. „Piszę dla nieuczonych o rzeczach, o których sam się nie nauczyłem” . Oczywiście trudno dziś stwierdzić na ile to stwierdzenie jest prawdziwe. Jednak już po nim można wywnioskować, że w „Rozważaniach o psalmach” powinniśmy spotkać tego Lewisa, którego już dobrze znamy. Niewdającego się w szczegóły, piszącego ciepłym, zrozumiałym dla wszystkich językiem.

Lewis nie interpretuje psalmów linijka po linijce. Skupia się natomiast na motywach powtarzających się w wielu pieśniach. Takich jak sąd ostateczny, śmierć, natura. Tym, co chyba najbardziej uderza w jego opisach jest ujęcie sposobu myślenia starożytnych Żydów i dzisiejszych chrześcijan. Lewis pokazuje, jakie są zasadnicze różnice między tymi dwoma grupami. Różnice te są kluczem do dosłownej interpretacji psalmów i poszukiwania w nich drugiego, bardziej uniwersalnego znaczenia. Lewisowskiej interpretacji towarzyszy specyficzne poczucie humoru, do czego już nas wielokrotnie przyzwyczajał. Przykładem mogą być chociażby rozważania nad charakterem Sądu Bożego. Lewis zastanawia się, jakiego typu to postępowanie- karne, czy może jednak cywilne.

Najnowszą publikację wydawnictwa „Esprit” można polecić absolutnie każdemu. Szczególnie tym, którzy już znają i cenią sobie dzieła C.S. Lewisa. W tej pozycji angielski autor powraca w jak najlepszym wydaniu.

Na ukazanie się książki „Rozważania o psalmach” oczekiwałem z utęsknieniem dobre kilka miesięcy. Cieszyłem się na samą myśl, że kolejna pozycja ukochanego autora dumnie stanie na najwyższej półce domowego regału. Już sam tytuł wywoływał u mnie spore emocje. Ciężko było przewidzieć, co tak naprawdę się za nim kryje.

C.S. Lewis to autor potrafiący pisać na każdy temat w...

taknamarginesie.wordpress.com/2017/08/02/trzy-razy-lewis/

taknamarginesie.wordpress.com/2017/08/02/trzy-razy-lewis/