książka to typowy utwór fabryki słów z jej najlepszych czasów. Opowieść jest pełna akcji i oryginalności ale poza tym jest jedynie produktem rozrywkowym z BARDZO dziwnymi scenami i uwagami ,, chłopskiego rozumu".
To trochę przykre , że musze dać taką ocenę działu człowieka który zrobił dla polskiej fantastyki więcej niż nie jedna sława.

książka to typowy utwór fabryki słów z jej najlepszych czasów. Opowieść jest pełna akcji i oryginalności ale poza tym jest jedynie produktem rozrywkowym z BARDZO dziwnymi scenami i uwagami ,, chłopskiego rozumu".
To trochę przykre , że musze dać taką ocenę działu człowieka który zrobił dla polskiej fantastyki więcej niż nie jedna sława.

Linia ognia - Tomasz Pacyński T.1
Szatański interes - Tomasz Pacyński T.2

Przygody Dziadka Mroza i Matyldy.

Typowy Pacyński. Kto zna jego maniery z cyklu Sherwood, mniej więcej wie czego się spodziewać.

Z plusów zabawa popkulturą, przekorny retelling znanych motywów, odwracanie znaczeń, łamanie schematów, żonglowanie konwencjami, momentami jędrna i dosadna narracja. Mimo, że sporo tu żartów, całkiem udanego humoru, to autor sporo spraw traktuje bardzo poważnie i wydźwięk całości pobrzmiewa w raczej minorowej tonacji. Pacek widzi świat raczej w ciemnych barwach.

Z minusów, przede wszystkim dużo za dużo banalnych dialogów, które niczego nie wnosząc, jedynie zamulają. Nie dość, że dynamika narracji grzęźnie to od tego pitolenia robi się zwyczajnie mdło, zwłaszcza, że wszystkie te puste słowne gierki są na jedno kopyto. Druga słaba sprawa, w podobnej manierze, to cyniczne filozofowanie bez umiaru. Coś co można przedstawić w pięciu zdaniach, Pacek przedstawia w stu siedemdziesięciu pięciu, owijając się wokół sedna w niezliczonych iteracjach i dygresjach. Czasem mamy ochotę krzyknąć "Gościu! Kończ już, załapałem kwadrans temu!"

Tak czy siak, Pacek był niezłym obserwatorem. Przedstawił celnie kilka mechanizmów społecznych tudzież wykazał się niezłymi zdolnościami profetycznymi. A o co konkretnie kaman, to już trzeba samemu sprawdzić.

Sumując, oba zbiory są zupełnie niezłe, przy czym pierwszy tom mam za jędrniejszy a drugi za mroczniejszy.

Szatański interes wysłuchałem w niezłej interpretacji Artura Ziajkiewicza, zaś Linię ognia w odrobinę słabszej Ewy Wodzickiej-Dondziłło.

7/10

Linia ognia - Tomasz Pacyński T.1
Szatański interes - Tomasz Pacyński T.2

Przygody Dziadka Mroza i Matyldy.

Typowy Pacyński. Kto zna jego maniery z cyklu Sherwood, mniej więcej wie czego się spodziewać.

Z plusów zabawa popkulturą, przekorny retelling znanych motywów, odwracanie znaczeń, łamanie schematów, żonglowanie konwencjami, momentami jędrna i dosadna narracja....

Książka bardzo mi się podobała, być może dlatego, że nie jestem fanem fantasy i nie mam dużego porównania. Wciągnęła mnie szybko oraz intensywnie. Przeczytałem błyskawicznie i chciałem więcej. Nie zgodzę się z kilkoma innymi opiniami, że postacie są banalne, a dialogi pisane na siłę. Do tej tematyki i opowieści pisanej z wyraźnym dystansem pasują bardzo dobrze.

Książka bardzo mi się podobała, być może dlatego, że nie jestem fanem fantasy i nie mam dużego porównania. Wciągnęła mnie szybko oraz intensywnie. Przeczytałem błyskawicznie i chciałem więcej. Nie zgodzę się z kilkoma innymi opiniami, że postacie są banalne, a dialogi pisane na siłę. Do tej tematyki i opowieści pisanej z wyraźnym dystansem pasują bardzo dobrze.

Jest tak fatalna, że podchodząc do niej 3 razy w różnych odstępach czasu nie dałem rady zmęczyć. dno dna - fabuła nie wciąga, emocje jak na podczas wyścigu łodzi podwodnych, bohaterowie absolutnie nie warci uwagi.

Jest tak fatalna, że podchodząc do niej 3 razy w różnych odstępach czasu nie dałem rady zmęczyć. dno dna - fabuła nie wciąga, emocje jak na podczas wyścigu łodzi podwodnych, bohaterowie absolutnie nie warci uwagi.

Książka wpadła w moje ręce trochę przypadkiem i podczas czytania zdecydowanie brakowało mi znajomości poprzednich przygód bohaterów.

Niemniej, przyzwoicie napisana. Historie wciągające. Chętnie przeczytałabym więcej.

Książka wpadła w moje ręce trochę przypadkiem i podczas czytania zdecydowanie brakowało mi znajomości poprzednich przygód bohaterów.

Niemniej, przyzwoicie napisana. Historie wciągające. Chętnie przeczytałabym więcej.

Nieprzeczytane. Brak chemii.

Nieprzeczytane. Brak chemii.

Nieco lepiej niż w pierwszej części. Ciekawsza fabuła i lepsze dialogi. Ale wciąż ciężko powiedzieć, by była to książka godna polecenia. Najbardziej irytowały mnie monologi wewnętrzne bohaterów, które na siłę próbowały przekonać czytelnika, że bohater przeżywa jakieś rozterki i że są one uzasadnione, istotne i zajmujące. No niestety nie były. Intrygujące też nie były.
Jeśli chcecie coś czytać Pacyńskiego, to jak dotąd mogę polecić jedynie "Wrzesień".

Nieco lepiej niż w pierwszej części. Ciekawsza fabuła i lepsze dialogi. Ale wciąż ciężko powiedzieć, by była to książka godna polecenia. Najbardziej irytowały mnie monologi wewnętrzne bohaterów, które na siłę próbowały przekonać czytelnika, że bohater przeżywa jakieś rozterki i że są one uzasadnione, istotne i zajmujące. No niestety nie były. Intrygujące też nie były....

Drugi tom opowiadań o losach niezwykłego duetu: Matyldy (młodej dziewczyny, świetnie obeznanej z bronią, umiejącej pilotować helikoptery) oraz Dziadka Mroza, popularnie zwanego Morozow. Aktualnie, zamiast roznosić prezenty grzecznym dzieciom, zajmuje się on szkoleniem agentów specjalnych. W tym tomie spotkamy zdecydowanie mniej baśniowych postaci, nie będzie krasnoludków, Baby Jagi ani księżniczek. Pojawią się za to postaci z mitów i legend - wilkołak, diabły oraz Panna Polna. Autor konsekwentnie zachowuje konwencję bajki. Opowiadania kończą się dobrze, źli dostają nauczkę. Bajeczki są podlane krwią, sporo można się dowiedzieć o uzbrojeniu, wadach i zaletach pocisków półpłaszczowych i tych z ołowiu wzmacnianego antymonem, a także wielu innych. Warto zwrócić szczególną uwagę na humor, którym przesiąknięta jest książka. Bohaterowie potrafią się śmiać nawet pomimo zaciśniętych z bólu zębów oraz napiętej sytuacji. Umieją również robić sobie żarty i je docenić. Ten tom podobał mi się dużo bardziej niż „Linia ognia”, postaci są dużo bardziej rzeczywiste, już nie walczą z wiatrakami i złem całego świata, mają również dużo bardziej ludzkie możliwości (nastolatka już nie jest specem od uzbrojenia oraz pilotażu). Jednym słowem lekka, przyjemna lektura, pozwalająca uważnemu czytelnikowi na doszukanie się drugiego dna.

Drugi tom opowiadań o losach niezwykłego duetu: Matyldy (młodej dziewczyny, świetnie obeznanej z bronią, umiejącej pilotować helikoptery) oraz Dziadka Mroza, popularnie zwanego Morozow. Aktualnie, zamiast roznosić prezenty grzecznym dzieciom, zajmuje się on szkoleniem agentów specjalnych. W tym tomie spotkamy zdecydowanie mniej baśniowych postaci, nie będzie krasnoludków,...

kilka razy uśmiałam się, przy tej książce..;) tylko mam wrażenie, że jest taka jakaś niedokończona/niedopracowana?.. a ocena jest naciągana (naprawdę ubaw miałam przy czytaniu ;D)

kilka razy uśmiałam się, przy tej książce..;) tylko mam wrażenie, że jest taka jakaś niedokończona/niedopracowana?.. a ocena jest naciągana (naprawdę ubaw miałam przy czytaniu ;D)

Ooooo tak.
"Szatański interes" był dla mnie nowością. Wcześniej nie czytałam nic podobnego. Książka podobała mi się niesamowicie. Najbardziej przypadła mi do gustu postać Matyldy. Zadziorna, bezczelna, pewna siebie i silna kobieta. Dziadek też niczego sobie. :-) Anioły, diabły, z humorem, z jajem. Na pewno jeszcze wrócę!

Ooooo tak.
"Szatański interes" był dla mnie nowością. Wcześniej nie czytałam nic podobnego. Książka podobała mi się niesamowicie. Najbardziej przypadła mi do gustu postać Matyldy. Zadziorna, bezczelna, pewna siebie i silna kobieta. Dziadek też niczego sobie. :-) Anioły, diabły, z humorem, z jajem. Na pewno jeszcze wrócę!