Książka nierówna – przynajmniej w moim odczuciu. Pierwsza część opisująca przygody w południowej, bardziej zurbanizowanej części Australii lekko mnie znudziła. Sporo nazwisk, sporo osób, dużo się dzieje ale miałem wrażenie czytając, że to jakaś sklejanka z luźnych przemyśleń. Autor przytacza tu też sporo faktów ogólno - historycznych o kontynencie i państwie. Część znalem, część były dla mnie odkryciem. Niektóre spostrzeżenia zawarte w tej części, z uwagi na upływ czasu od powstania książki, wywołują uśmiech na twarzy– np. odkrycie u Australijczyków świetnego urządzenia do czyszczenia podłóg tj. mopa.
Druga część – wędrówka wzdłuż wschodniego i północnego wybrzeża – w mojej ocenie jest najciekawszą częścią książki. Sporo tu opisów miejsc mniej odwiedzanych przez turystów, dużo ciekawostek a i sam opis przygody – wędrówki się jakoś „klei”. Nie ma nużących dłużyzn (chociaż natrafiłem na fragment, który był już wykorzystany w książce o Tahiti). Trzecia część opowieści – środek Australii – jest najbardziej statyczna, najmniej tu wędrówki. Autor opisuje swoje spotkania z grupami tubylców – Aborygenów. Charakterem ta część bardziej przypomina powieść etnograficzną niż przygodowo – podróżniczą. No i jakoś tak szybko się kończy.
W każdym razie – interesująca pozycja podróżnicza z czasów późnego socjalizmu. Trochę gruba i raczej nie do przeczytania w jeden wieczór. Można się dużo z niej dowiedzieć. Książka posiada też zdjęcia (czarno-białe) ale nie wiem czy to wina aparatu czy też wydawcy ale są one w większości bardzo niewyraźne.

Książka nierówna – przynajmniej w moim odczuciu. Pierwsza część opisująca przygody w południowej, bardziej zurbanizowanej części Australii lekko mnie znudziła. Sporo nazwisk, sporo osób, dużo się dzieje ale miałem wrażenie czytając, że to jakaś sklejanka z luźnych przemyśleń. Autor przytacza tu też sporo faktów ogólno - historycznych o kontynencie i państwie. Część znalem,...