Wielka miłość. Pierwsza wielka miłość spiła się w trupa, walnęła pięścią i bez żalu odeszła w siną dal. Druga wielka miłość, do której bała się przyznać przed samą sobą, rozbiła się u jej stóp. Trzecia miłość, która rodziła się w wielkim cierpieniu na porodówce w Peterhofie, odeszła po szesnastu latach. Nagle zgasła jak płomyk na dogorywającej świecy. Jakaś wielka siła zdmuchnęła płomyk, który trzymał ją przy życiu. Wielka miłość pojawia się i znika bez żadnego uprzedzenia. Jest okrutna. Bez litości. Dziś jest, a jutro nikt o niej nie słyszał.

Jak długo powinno się pragnąć skończyć z bezsensownym trwaniem na tym świecie? Czy jeśli się tego pragnie, to jest się złym człowiekiem? Czy jeśli się tego nie pragnie, to jest się złą matką? Co jest grzechem? A co rozgrzeszeniem? Czy codzienne wizyty na cmentarzu, w ulubionych miejscach dziecka, następują co kilka dni, czy to oznacza, że zapominamy? Czy raczej próbujemy jakoś żyć? Tylko czy jakoś żyć można bez najważniejszej osoby na świecie?

Jak wytrzymać w domu, w którym nagle zostaje się samemu? Jak wytrzymać w mieszkaniu, w którym wszystkie światła są zgaszone, a powinna się palić nocna lampka przy łóżku czytającej nastolatki?


Przyszedł czas na miłość czwartą.

Wielka miłość. Pierwsza wielka miłość spiła się w trupa, walnęła pięścią i bez żalu odeszła w siną dal. Druga wielka miłość, do której bała się przyznać przed samą sobą, rozbiła się u jej stóp. Trzecia miłość, która rodziła się w wielkim cierpieniu na porodówce w Peterhofie, odeszła po szesnastu latach. Nagle zgasła jak płomyk na dogorywającej świecy. Jakaś wielka siła...