Książkę można polecić zarówno wytrawnym znawcom II wojny światowej, jak i sympatykom tego okresu, choć niekoniecznie zaczytującym się każdą pozycją na temat tego konfliktu (należę do tej drugiej grupy). II wojna światowa wciąż pobudza wyobraźnię zarówno swoją straszliwą spektakularnością, jak i momentami zwrotnymi w tej wielkiej konfrontacji mocarstw. Autor stara się pisać ciekawym językiem, nie unika anegdot, jednocześnie zachowując względną chronologię i porządek wydarzeń. Nie podchodzi do wielu momentów II wojny, jako momentów "oczywistych" (czyli np. że Niemcy nie mogli pokonać Anglii - owszem mogli, gdyby dłużej bombardowali wszystkie ważniejsze lotniska zamiast później skupić się na Londynie, czy gdyby wcześniej rozbudowali swoją flotę u-bootów). Niemcy według Autora mogli także pokonać ZSRR, gdyby konsekwentniej napierali grupą armii Środek na Moskwę w 1941, zamiast rozpraszać siły na cele poboczne, takie np. jak Kijów. Roberts potrafi także zachować umiar w ocenie strategicznych umiejętności Adolfa Hitlera - nie stawia tu skrajnych opinii, że był nieudolnym taktykiem (sukcesy Niemiec z lat 1939-1941 nie byłyby możliwe bez jego uporu), ale też nie gloryfikuje jego rzekomego geniuszu (błędy wojenne z lat 1942-1945 można w przeważającej części zapisać na konto Fuhrera, który stale przenosił bez ładu i składu swoich generałów oraz upierał się przy sztywnej i mało elastycznej obronie zdobytego terytorium). Książka nie jest jednak wolna od przesadnych, anglosaskich akcentów, Autor rozpisuje się za dużo na temat frontu zachodniego (np. działania w Afryce Północnej, które choć ciekawe, miały marginalne znaczenie dla całej wojny -skądinąd Niemcy i na tym froncie, mogli przy lepszej strategii również według Robertsa wygrać). Można w książce znaleźć trochę wzmianek o Polakach (najwięcej siłą rzeczy w pierwszym rozdziale nt. początków wojny), są to z reguły pozytywne oceny, choć dość powierzchowne i mało akcentujące obecność naszych wojsk w całym konflikcie. Pokazuje to niestety miejsce Polski w szeregu, że nie byliśmy jakimś istotnym sojusznikiem dla zachodnich aliantów po klęsce w kampanii wrześniowej. Roberts nie jest też apologetą ZSRR, zauważa zbrodnie tego kraju, który desperacko walczył o przetrwanie w 1941 (a właściwie jego przywódca Józef Stalin). Zupełną nowością dla mnie był opis działań wojennych w Birmie, min. długi odwrót wojsk brytyjskich oraz plany Japonii na temat zaatakowania Indii. Książka pozwoliła mi bardzo odświeżyć swoją wiedzę na temat II wojny i ugruntować się w przekonaniu, że wygrywa w zasadzie ten, kto popełni mniej błędów oraz potrafi w odpowiednim momencie słuchać mądrych doradców (podstawowym błędem Hitlera było to, że za rzadko słuchał swoich lepszych generałów, a potrafił to robić Churchill, czy nawet Józef Stalin).

Książkę można polecić zarówno wytrawnym znawcom II wojny światowej, jak i sympatykom tego okresu, choć niekoniecznie zaczytującym się każdą pozycją na temat tego konfliktu (należę do tej drugiej grupy). II wojna światowa wciąż pobudza wyobraźnię zarówno swoją straszliwą spektakularnością, jak i momentami zwrotnymi w tej wielkiej konfrontacji mocarstw. Autor stara się pisać...