Po wydanej niedawno biografii Napoleona Bonaparte to już drugie moje spotkanie z twórczością Andrew Robertsa, wybitnego brytyjskiego historyka wojskowości. Sposobem i tempem narracji "Wicher wojny" przywodzi na myśl inne tego typu opracowania, by wspomnieć choćby znamienite dzieło Antony Beevora "Druga Wojna Światowa", któremu niegdyś i ja poświęciłem na tym portalu kilka słów. Co zatem czyni książkę Robertsa dziełem wyjątkowym,co odróżnia ją od innych tego typu pozycji? Nade wszystko jest to rejestr popełnionych przez Hitlera błędów, które ostatecznie okazały się zbawienne dla świata, gdyż umożliwiły przegranie przez III Rzeszę II wojny światowej. Jest to w istocie rejestr nader imponujący, od umożliwienia Anglikom odwrotu spod Dunkierki, przedwczesnego uderzenia na ZSRS i koncentracji na tamtejszym froncie zamiast wyeliminowania potencjału Wielkiej Brytanii na morzu i zajęcia brytyjskich pól naftowych. To również wypowiedzenie wojny Stanom Zjednoczonym bezpośrednio po japońskim ataku na Pearl Harbor i w konsekwencji przyspieszenie "otwarcia drugiego frontu" w Europie. Przykłady można by mnożyć. Dla nikogo nie jest obecnie tajemnicą, że w sprawach dowodzenia Hitler był dyletantem, w najmniejszej nawet mierze nie był geniuszem strategii, na jakiego usiłowała go wykreować goebbelsowska propaganda. Nie znosił też krytyki, stąd częste dymisje wśród generalicji Wehrmachtu i otaczanie się miernotami w rodzaju Kleista.

Po wydanej niedawno biografii Napoleona Bonaparte to już drugie moje spotkanie z twórczością Andrew Robertsa, wybitnego brytyjskiego historyka wojskowości. Sposobem i tempem narracji "Wicher wojny" przywodzi na myśl inne tego typu opracowania, by wspomnieć choćby znamienite dzieło Antony Beevora "Druga Wojna Światowa", któremu niegdyś i ja poświęciłem na tym portalu kilka...