Milena Wójtowicz "Sprawiedliwość czarta".
Staaaaaara historia, ładnie opowiedziana, poprawnie ułożona i grzecznie ubrana. Świetne wypracowanie. Miło się czyta, przewidywalne bardzo, w taki milutko popołudniowo-kawiarniany sposób: "a..., wiedziałem!". Lekkie, łatwe i przyjemne, ale zero punktów w skali zaskoczenia i wzbogacenia duchowego.

Marcin Wełnicki "Święty Głupiec".
Mówiąc wprost: jeśli się nie jest Dukajem albo Twardochem, to pokory więcej, bo czytelnik treść ledwo podniósłwszy do ócz, już sobą samym, z głębi trzewi ją zwraca i wypluwa. Jako całość - bełkot i dno beczki. Niektóre fragmenty w miarę strawne i lepsze, zamysł i pomysł widać w końcówce, lecz generalnie błagam o konsultacje z nieprzychylnymi krytykami przed kolejnymi publikacjami.

Hanna Fronczak "Niewinność".
Recenzją pierwszą niech stanie się moja wiadomość na GG: "Właśnie kończę czytać opowiadanie, które być może posłuży mi za wzór przy pisaniu dialogów. Po lekturze natychmiastowa archiwizacja w szufladzie "do pracy". Autorka jest niemal debiutantką, ale pisze świetnie. Układ i redakcja list dialogowych to majstersztyk. Nic dziwnego, przez 10 lat pracowała jako redaktorka".

Zwłaszcza na tle pozostałych zauroczyła mnie - to nie tylko naprawdę dobre opowiadanie, ale i przyjemność czytania opowieści płynnie, starannie i precyzyjnie skonstruowanej pod względem językowym. Treść i forma, słowa i sposób posługiwania się nimi; ergo: scrabble dla raczej zaawansowanych.

Tomasz Kaczmarek "Dobry Pasterz".
William Gibson i Nancy Kress i... no dobra, coś nawet z Doris Lessing znalazłam. I stu innych autorów. Nawet Łukianienko może dołączyć ze względu na użytą nomenklaturę. Właśnie, to jest dobre określenie: miks. Dobry mikser, ale w polskiej twórczości wyprzedził go już autor przygód pewnego detektywa ds. gierowej rzeczywistości wirtualnej, a w zagranicznej - niejaka córka swojej matki, natomiast w średnich wiekach - goście z zatrutymi igłami ukrytymi w rękawiczkach. I jeszcze raz ... Opowiadanie dobre, lecz nie mogę oprzeć się wrażeniu wtórności, przeżuwania ponownego.

Rafał W. Orkan "bogom wśród gwiazd, ludziom wśród ludzi".
Cudownie zadęta i miejscami uroczo pretensjonalna forma, ciekawa treść. Główny wątek i oś intrygi niemal do końca choć trochę zagadkowe - tak właśnie się BUDUJE literackie perełki. Pomimo niejakich drobnych niedociągięć, tekst naprawdę wart przeczytania. 10 punktów na 10 za lokalne zwierza z opisami - inspirująco obrazotwórcze.

Kaja Paśko "Niezwykli".
Eugeniczne. Można przeczytać, choć niekoniecznie.

Milena Wójtowicz "Sprawiedliwość czarta".
Staaaaaara historia, ładnie opowiedziana, poprawnie ułożona i grzecznie ubrana. Świetne wypracowanie. Miło się czyta, przewidywalne bardzo, w taki milutko popołudniowo-kawiarniany sposób: "a..., wiedziałem!". Lekkie, łatwe i przyjemne, ale zero punktów w skali zaskoczenia i wzbogacenia duchowego.

Marcin Wełnicki "Święty...