Jak każdy młody człowiek interesujący się literaturą, mój wzrok potrafi przykuć każda cienka drobnostka, byleby miała wytłoczone gdzieś słowo "książka". Tak też było w przypadku tej książeczki, która odkryłem na półce mej młodszej kuzynki, właśnie dzięki jednemu wyrazowi umieszczonemu na grzbiecie, a która uprzyjemniła mi kilka minut, wystarczające na jej przeczytanie. Pomysł na historię o uwielbiającej czytać dziewczynce, która wraz ze swoją koleżanką pomaga bibliotekarce w wytropieniu tajemniczego osobnika dewastującego książki jest świetny, bo interesujący i zabawny. Wszystko napisane zostało przyjaznym językiem w narracji pierwszoosobowej głównej bohaterki, która jak na podstawówkę posiada duży zasłub słownictwa (przyjemny skutek częstego obcowania z literaturą), ale chociaż z tego właśnie powodu całość nabiera trochę "prostackiego" wymiaru, ten zabieg dodaje tylko całości większego realizmu, tak więc do tekstu nie nożna się w żaden sposób przyczepić - wszystko gra jak w zegarku, a historia naprawdę wygląda jakby była pisana ręką dziecka. Szkoda tylko, że autorka osadziła role pozytywne tylko i wyłącznie dziewczynami, chłopakom pozostawiając rolę nerdów nie odstępujących od ekranu komputera lub też trolli niszczących książki. Najjaskrawszym przykładem jest tu kłótnia dwóch chłopców z dwiema dziewczynkami - na tematy co jest lepsze - książka czy technologia i dlaczego. Możecie się już pewnie domyślić kto stał po czyjej stronie... Mimo wszystko polecam wszystkim dzieciom i maniakom książek, a zwłaszcza dzieciom - maniakom. Świetny sposób na spędzenie 10 minut życia.

Jak każdy młody człowiek interesujący się literaturą, mój wzrok potrafi przykuć każda cienka drobnostka, byleby miała wytłoczone gdzieś słowo "książka". Tak też było w przypadku tej książeczki, która odkryłem na półce mej młodszej kuzynki, właśnie dzięki jednemu wyrazowi umieszczonemu na grzbiecie, a która uprzyjemniła mi kilka minut, wystarczające na jej przeczytanie....