O "Drodze królów" dowiedziałam się przypadkiem przeglądając pewnego wieczora internet. Na następny dzień udałam się do księgarni i zobaczyłam go - ogromny,wzdłuż i wszerz, stojący na wystawie tom tego arcydzieła. Zajrzałam do środka spodziewając się dużej czcionki, bo w końcu jak można napisać jedną książkę (księgę!) zawierając w niej tyle informacji co w kilku częściach. A tu moje zdziwienie - jednak można.
Z początku bałam się zacząć tę książkę. Nie czułam się pewnie, żeby zostać wciągniętą w tak pojemną opowieść i przeżyć to wszystko bez poczucia znudzenia. A jednak, Sandersonowi udało się mnie na tyle zaciekawić, że nie umiałam się oderwać. Po przyzwyczajeniu się do czcionki (co w wielu książkach mnie zrażało na tyle, że nie mogłam ich dokończyć), dałam się wciągnąć w ten pięknie wykreowany i oryginalny świat - wszystkie miejsca, materia ożywiona i nieożywiona miały swój urok i piękno. Opisy nie nudziły, wręcz zaciekawiały czytelnika, bo wszystko było takie... świeże. Wyobraźnia autora naprawdę nie zna granic.
Postaci zostały przedstawione fenomenalnie, każda z nich miała swoją historię, która sprawiała, że się z nimi zżyłam i przeżywałam razem z nimi ich przygody. Mimowolnie uśmiechałam się i smuciłam razem z nimi. Pokochałam głównych bohaterów i tylko czekałam na więcej. Najbardziej zaintrygowała mnie postać Szetha, aczkolwiek było go zdecydowanie za mało! Jego następcą jest Kaladin i wątki jego przeszłości co jakiś czas wrzucane między teraźniejszymi wydarzeniami, co sprawiło, że co chwilę działo się coś innego i zdecydowanie przyjemniej się czytało.
Fabuła zaciekawiła mnie swoją dojrzałością i, mimo że działo się dużo, dało się we wszystkim połapać bez najmniejszego problemu. Legendy, mity i wszystkie historie świetnie dopełniały ten i tak już świetnie dopracowany świat i nadawały mu charakteru. Uwiodły mnie nawet te malutkie rzeczy - przykładem jest używanie przez autora porównań do rzeczy przez niego wymyślonych, które zostają opisane i wyjaśnione kilka rozdziałów później. To nadawało autentyczności opisom. Nie były na siłę wciskane wytłumaczenia jak coś wygląda lub działa.
Skończyłam dziś tę książkę (co za cudowne uczucie czytać ostatnie sto stron, gdy za oknem szaleje burza) i na pewno zostanie ze mną do końca życia. Świat pochłonął mnie do tego stopnia, że nad niczym innym nie mogłam się skupić. Mogę z "bezpieczną" dłonią na sercu napisać, że nie czytałam lepszej książki. Dzieło - arcydzieło - godne polecenia.

O "Drodze królów" dowiedziałam się przypadkiem przeglądając pewnego wieczora internet. Na następny dzień udałam się do księgarni i zobaczyłam go - ogromny,wzdłuż i wszerz, stojący na wystawie tom tego arcydzieła. Zajrzałam do środka spodziewając się dużej czcionki, bo w końcu jak można napisać jedną książkę (księgę!) zawierając w niej tyle informacji co w kilku częściach. A...