Cudowna! Choć ogromna to nie przynudza. Świetnie wykreowany świat i pelnokrwisci bohaterowie.

Cudowna! Choć ogromna to nie przynudza. Świetnie wykreowany świat i pelnokrwisci bohaterowie.

Będzie quasi rant.

Zaczynając od początku - kocham Sandersona miłością szczerą i prawdziwą. Nie przesadzę chyba, jeśli powiem, że przeczytałam większość z tego, co wyszło na polskim rynku.
No i teraz - z racji zapowiedzianej premiery 5. tomu ABŚ stwierdziłam, że <inhale> “it is time”, pora rozpocząć podróż z najbardziej epicką serią (wg dużej grupy czytelników) tego autora. Ponad 1100 stronicowy kloc, patrzył na mnie z wyczekiwaniem, kiedy w końcu wyciągnęłam go z półki. I jak było?

Otóż było długo. Bardzo długo. To mój chyba jedyny i największy zarzut. I niewiele się dzieje. Nie jest to może ten level jak w “Kole czasu”, ale, na miłość Boską, ileż można czytać o tym, jak Kaladin nosi mosty, Shallan biega po bibliotece, a Dalinar próbuje znaleźć kolegów. I ja wiem, wiem, pewnie to można argumentować w ten sposób, że “ale przecież akcja powoli idzie do przodu” albo “czujesz dokładnie taką samą frustrację jak bohaterowie”. Czaję, serio, ale mimo wszystko dałoby się to jakoś odchudzić, tym bardziej, że część przemyśleń jest powtarzalna, w szczególności u Kaladina, a całą trójkę dosyć szybko polubiłam, bo Sanderson umie w postacie.

W przetrwaniu pomagał mi fakt, że mimo wszystko całość jest zgrabnie napisana, a tekst przyjemnie się śledzi, no i oczywiście świadomość tego, że końcówka potencjalnie rozwali mi korę mózgową. I tak , rozwaliła, ostatnie 150 stron przeczytałam na raz.

Liczę, że 2 tom dowiezie.

7,5/10

Będzie quasi rant.

Zaczynając od początku - kocham Sandersona miłością szczerą i prawdziwą. Nie przesadzę chyba, jeśli powiem, że przeczytałam większość z tego, co wyszło na polskim rynku.
No i teraz - z racji zapowiedzianej premiery 5. tomu ABŚ stwierdziłam, że <inhale> “it is time”, pora rozpocząć podróż z najbardziej epicką serią (wg dużej grupy czytelników) tego...

Jest to moja pierwsza powieść Sandersona. Byłam nieco przerażona ilością stron - zupełnie niepotrzebnie.
Historia jest wciągająca i choć środek trochę się dłuży to od końcówki nie mogłam się oderwać. Wykreowanie świata i bohaterów jest na najwyższym poziomie.
Z całą pewnością sięgnę po kolejne części. I chociaż miał to być dla mnie tylko chwilowy powrót do fantasy po latach książka sprawiła, że na nowo zakochałam się w tym gatunku.

Jest to moja pierwsza powieść Sandersona. Byłam nieco przerażona ilością stron - zupełnie niepotrzebnie.
Historia jest wciągająca i choć środek trochę się dłuży to od końcówki nie mogłam się oderwać. Wykreowanie świata i bohaterów jest na najwyższym poziomie.
Z całą pewnością sięgnę po kolejne części. I chociaż miał to być dla mnie tylko chwilowy powrót do fantasy po...

Moja pierwsza styczność z Sandersonem. Polecił mi ją mój przyjaciel, który jest wielkim fanem autora. Pamiętam, że w 2014 roku polecał ją Maciej Aniserowicz.

"Ojciec twierdził, że na świecie są dwa rodzaje ludzi" - wyszeptał chrapliwie Kaladin. "Mówił, że są ci, którzy odbierają życie, i ci, którzy ratują życie."

Niepodważalną zaletą książki jest epickość opowiadanej historii. Nie bez przyczyny jest to nawet nazwane jako osobny gatunek: epic fantasy. Każda scena w tej książce ma swoją moc, zapada w pamięć, nabiera kształtów, kolorów, wchodzi do naszych umysłów i zostaje. Jest to jednak największa zaleta jak i wada tej książki. Chciałbym kiedyś wrócić do jednego z końcowych monologów Dalinara na temat wartości każdego życia w oddziałach mostowych.

"Monarcha oznacza panowanie." "Zapewnia stabilność. To jego obsługa i towar. Jeśli nie panuje nad sobą, to jak może panować nad życiem swoich ludzi!"

Kolejną zaletą są rozważania autora na temat przywództwa i odpowiedzialności. Roli intuicji, wypowiadanych słów, a nawet tych, które pojawiają się w naszym umyśle, na nasze akcje. O szukaniu sensu w bezsensie. O nadawaniu znaczenia.

"Dlaczego oni Cię obchodzą?" - spytał w końcu Teft. "To moi ludzie." "Bycie dowódca mostowych tego nie oznacza" - odparł Kaladin. "Oznacza to, co my postanowimy, że oznacza."

"Charakterystyczną cechą niepewności jest brawura."

Brakowało mi jednak czegoś w tej książce. Walki "mechów" trochę drażniły. Jestem jednak bardzo ciekaw, jak potoczą się losy Dalinara

Moja pierwsza styczność z Sandersonem. Polecił mi ją mój przyjaciel, który jest wielkim fanem autora. Pamiętam, że w 2014 roku polecał ją Maciej Aniserowicz.

"Ojciec twierdził, że na świecie są dwa rodzaje ludzi" - wyszeptał chrapliwie Kaladin. "Mówił, że są ci, którzy odbierają życie, i ci, którzy ratują życie."

Niepodważalną zaletą książki jest epickość opowiadanej...

Z fantasy mi nie po drodze, rzadko coś mi się naprawdę spodoba - na przykład Abercrombie - ale czasem próbuje się wgryźć w temat. Tym razem padło na cegłę Sandersona, od lat czekającą na swoją kolej.

I tak: czyta się bardzo szybko, język rytmiczny, coś tam się w głowie wyobraża, ale... to tyle. Nie jestem w stanie do końca powiedzieć, o czym było. Nawet nie mogę powiedzieć, żeby była rozbudowana. Wodolejstwo pierwszej klasy - nieironicznie, naprawdę dobre - ale treści tu niewiele.

Miłośnikom gatunku na pewno się podoba, bo ma wszystko, czego można od fantasy oczekiwać. Podane jednak w dość suchy, kliniczny sposób.

Sandersona już czytałem spoza Cosmere i podobały mi się; ta, niestety, zupełnie nie zostanie ani w głowie ani w sercu.

Z fantasy mi nie po drodze, rzadko coś mi się naprawdę spodoba - na przykład Abercrombie - ale czasem próbuje się wgryźć w temat. Tym razem padło na cegłę Sandersona, od lat czekającą na swoją kolej.

I tak: czyta się bardzo szybko, język rytmiczny, coś tam się w głowie wyobraża, ale... to tyle. Nie jestem w stanie do końca powiedzieć, o czym było. Nawet nie mogę...

Nie lubię takich książek. Nie lubię książek które początek maja wciągający i ciekawy, środek nudny że aż cię odpycha a zakończenie takie że masz ochotę przeczytać drugi tom. Tą książkę czytałem pół roku. Do 400 strony szło jak burza, potem było na przemian rozdział fajny rozdział nudny. Dalej nuda przez 200-300 stron. Książkę porzuciłem potem do niej wróciłem znów porzuciłem i w końcu wziąłem się i skończyłem. Książka ma 1130 str. Będąc na stronie 900 mówiłem sobie że to skończę i nie będę dalej czytał w nosie mam to. Okazało się że ostatnie 130 stron było takie że teraz się zastanawiam nad drugim tomem. Ale mam obawy. Czy drugi tom będzie tak samo napisany jak ten pierwszy, że środek będzie nudny do pożygu czy będzie lepiej to poprowadzone. Nie wiem, muszę to przemyśleć.

Nie lubię takich książek. Nie lubię książek które początek maja wciągający i ciekawy, środek nudny że aż cię odpycha a zakończenie takie że masz ochotę przeczytać drugi tom. Tą książkę czytałem pół roku. Do 400 strony szło jak burza, potem było na przemian rozdział fajny rozdział nudny. Dalej nuda przez 200-300 stron. Książkę porzuciłem potem do niej wróciłem znów...

Historia opowiada o spustoszeniach, Pustkowcach którzy mają zgładzić ludzkość i Świetlistych Rycerzach posiadających magiczne pancerze i miecze. To oni mieli bronić ludzi, jednak porzucili przysięgi i zniknęli zostawiając po sobie jedynie zbroje i broń - najcenniejsze co może posiadać człowiek stając się odpryskowym.
Po zabiciu króla przez skrytobójcę w bieli, kontynent zwany Roshar toczony jest przez nieustające wojny i potężne arcyburze które niszczą wszystko na swojej drodze.
Ale burze to nie tylko zjawisko atmosferyczne, to też magia, opierająca się na kamieniach szlachetnych, które po na pełnieniu świecą burzowym światłem. Są używane jako oświetlenie, waluta lub energia.
W tym niebezpiecznym i pełnym magii świecie, żyją czterej bohaterowie którzy są wstanie odwrócić los świata - jeden może go zbawić a drugi zniszczyć. Bohaterowie, którzy często staną przed trudnymi decyzjami, na granicy moralności, ich zasad w życiu i honoru.
Kaladin, Burzą Błogosławiony niegdyś uczony na chirurga, potem najlepszy włócznik który skończył jako niewolnik i trafił do mostu numer cztery jako mostowy.
Szeth, zwany kłamcą, skazany na służbę skrytobójca w bieli który płacze, kiedy zabija.
Dalinar, wojownik, arcyksiążę i odpryskowy, dręczony dziwnymi wizjami.
Shallan, oszustka, młoda kobieta niezwykle inteligenta która skrywa straszliwy sekret.
Adolin, syn Dalinara również odpryskowy z talentem do pojedynków.
Historia prowadzona jest z punktu widzenia tych postaci, których losy zaczynają się ze sobą splatać.
Tak oto jest niewielkie wprowadzenie do epickiej powieści, niezwykle przemyślanej i rozbudowanej. "Droga Królów" jako opasłe tomiszcze rozpoczynające cykl (który uważany jest za jedno z cięższych powieści Sandersona) może przerażać. Mamy masę postaci, intryg, królestw, znakomity system magii, walki i glifów czyli wszystko to, czego potrzebuje potężne fantasy. Jednak pomimo natłoku tego wszystkiego czyta się książkę szybko. To co udało się autorowi (z czym niektórzy mają problem) to stworzenie dużej ilości unikatowych postaci, które nie będą czytelnikowi obojętne. Można je lubić lub nie, można się z nimi zgadzać lub nie ale nie przejdzie się koło nich obojętnie.
Rozpisywać się mogę długo i szczegółowo (a to dopiero pierwsza część) więc, jeżeli ktoś szuka czegoś oryginalnego z wciągająca fabułą i niezwykłym światem to znajdzie to właśnie tutaj.
"A ja czuję, że poświęcenie życia, by zaskarbić sobie łaski niewidzialnej, nieznanej i niepoznawalnej istoty, która spogląda na mnie z niebios, jest próżnym zajęciem."

Historia opowiada o spustoszeniach, Pustkowcach którzy mają zgładzić ludzkość i Świetlistych Rycerzach posiadających magiczne pancerze i miecze. To oni mieli bronić ludzi, jednak porzucili przysięgi i zniknęli zostawiając po sobie jedynie zbroje i broń - najcenniejsze co może posiadać człowiek stając się odpryskowym.
Po zabiciu króla przez skrytobójcę w bieli, kontynent...

Świetna x 3! Świetnie zbudowani bohaterowie, świetna akcja, świetnie stworzony świat. Sięgam po kolejne tomy.

Świetna x 3! Świetnie zbudowani bohaterowie, świetna akcja, świetnie stworzony świat. Sięgam po kolejne tomy.

#fantasy #wojna #honor #nieugiętość #kodeks #wiara #magia #filozofia #niezwykła #oryginalna #śliczne grafiki

Czytanie Drogi Królów przyrównałabym do składania puzzli >50k, które nie masz zielonego pojęcia co mają stworzyć, bo nie masz kartonika ;) A po ich złożeniu… Wooooow <3 o.O <3 Zachwyt, było warto B)

Jest to zdecydowanie pozycja dla fanów fantasy i tematyki batalistycznej, która wymaga cierpliwości.

Akacja rozgrywa się w spokojnym tempie, powoli dostarcza czytelnikowi szczególików dotyczących Burzowego Świata.
Mamy okazję zobaczyć świat z perspektywy wielu osób i choć ilość szczegółów i informacji może być na początku przytłaczająca, wraz z każdą kolejną częścią tego tomu, wszystko łączy się w piękną, zaskakującą, Logiczną całość :D

Nie jestem fanką puzzli, a wolno rozgrywająca się akcja jest dla mnie wyzwaniem. Mimo to… ta książka jest genialna O.O
Jestem pod ogromnym wrażeniem jak Brandon Sanderson mógł stworzyć zupełnie nowe uniwersum, które posiada tak wiele nierealnych elementów, a czytając o nich można poczuć, jakby one rzeczywiście istniały.

Ilość myśli i prawd życiowych w tej powieści jest niesamowita <3

Dlaczego nie 10/10? To chyba osobista preferencja, że nie zawsze czułam się na tyle wciągnięta, by czytać Drogę Królów non stop z zapartym tchem.
Z drugiej strony, były momenty, gdzie przez 4 godziny powtarzałam sobie „jeszcze tylko jeden rozdział i mogę iść spać” ;)

#fantasy #wojna #honor #nieugiętość #kodeks #wiara #magia #filozofia #niezwykła #oryginalna #śliczne grafiki

Czytanie Drogi Królów przyrównałabym do składania puzzli >50k, które nie masz zielonego pojęcia co mają stworzyć, bo nie masz kartonika ;) A po ich złożeniu… Wooooow <3 o.O <3 Zachwyt, było warto B)

Jest to zdecydowanie pozycja dla fanów fantasy i tematyki...

Jak nie lubie Sanderosona za popsucie Koła Czasu, tak ta seria zasługuje na moje brawa. Świetnie skonstruowana wielowymiarowa intryga w dobrze pomyślanym świecie. Bohaterowie są różnorodni i bardzo realni a ich decyzje prawdopodobne.

Jak nie lubie Sanderosona za popsucie Koła Czasu, tak ta seria zasługuje na moje brawa. Świetnie skonstruowana wielowymiarowa intryga w dobrze pomyślanym świecie. Bohaterowie są różnorodni i bardzo realni a ich decyzje prawdopodobne.