Komedia przepleciona z dramatem i nagłym zwrotem akcji, którego nie da się przewidzieć. Czego chcieć więcej?

Poza tymi wymienionymi zaletami ,,Świętoszek" sprawi również, że na twarzy pojawi się uśmiech, a zły humor odejdzie wraz z nadchodzącą wiosną. Jednak do, niektórych momentów mam odmienne zdanie.
Cała komedia charakterów zaczyna się dość powoli, z każdą chwilą zagłębiamy się coraz bardziej w tematykę dramatu. Jednak w połowie cała fabuła zaczyna się niemiłosiernie dłużyć, a sprawa z tytułowym ,,świętoszkiem" zaczyna mnie denerwować. Wszyscy zorientowali się jakie jest prawdziwe oblicze kłamcy, a Orgon dalej utrzymuje swoją własną wersję wydarzeń i za wszelką cenę utrzymuje swój tok rozumowania. Cała jego upartości jest dość naciągana, ale niestety też bardzo prawdziwa, więc tym bardziej denerwuje.
Jednak nie mogę skupić się na samym Orgonie, ponieważ sam ,,Świętoszek" Moliera wyszedł rewelacyjnie i z wyczekiwaniem czytałam najszybciej jak umiałam, by dowiedzieć się jak skończy się całe zamieszanie.

Komedia przedstawia nieulotne konsekwencje podjętych decyzji, ale również nagłą zmianę losu i zaskakujący obrót spraw bez wyjścia, który rzadko zdarza się w prawdziwym życiu, ale za to świetnie przedstawia się na papierze.

Komedia przepleciona z dramatem i nagłym zwrotem akcji, którego nie da się przewidzieć. Czego chcieć więcej?

Poza tymi wymienionymi zaletami ,,Świętoszek" sprawi również, że na twarzy pojawi się uśmiech, a zły humor odejdzie wraz z nadchodzącą wiosną. Jednak do, niektórych momentów mam odmienne zdanie.
Cała komedia charakterów zaczyna się dość powoli, z każdą chwilą...