Autor nie darzy demokracji zbytnim szacunkiem i nie widzi w "władzy ludu", wybawienia od wszelkich problemów społecznych i ekonomicznych, Schumpeter uznaje lud za tłum zdolny do działania jedynie w panice. I to się chwali.
Postać niewątpliwie inteligentna lecz trudna w odbiorze. Głównym mankamentem podczas czytania było nie tylko to że struktura książki nie przypadła mi do gustu, lecz to że autor rzeczywiście wierzył że socjalizm może funkcjonować na dłuższą metę. Czemu jak wiemy, zaprzecza historia.
Fakt większość wyjątkowo zdolnych ludzi nie rokowała na pomyślną przyszłość lecz zbyt pesymistyczne podejście również jest błędne. Socjalizm zawsze zapada się pod ciężarem własnych błędów którymi są jego same fundamenty, i choć historia pokazuje że ludzkość się jej nie uczy, to najbardziej racjonalne podejście sugeruje że walka dobra ze złem nigdy się nie skończy całkowitym zwycięstwem którejś ze stron.

Książkę oceniłbym na 6/10, ale zaciekawiło mnie że kiedy ją czytałem (ponad rok od pisania tej opinii) na okładce napisałem ołówkiem kilka ciekawych spostrzeżeń, do których doszedłem podczas lektury, dlatego podnoszę ocenę o jeden.

Ostatecznie polecam jedynie pasjonatom. Jeżeli jednak czytelnik szuka nie ekonomisty austriackiego z największymi ambicjami (jakim był Schumpeter) lecz z największym talentem zalecałbym wybrać Ludwiga von Misesa.

"Socjaliści twierdzą że kapitalizm przechodzi w socjalizm kiedy - jak jabłko - dojrzewa. Prawda jest jednak nieco inna, kapitalizm przechodzi w socjalizm kiedy - jak jabłko - gnije."

Autor nie darzy demokracji zbytnim szacunkiem i nie widzi w "władzy ludu", wybawienia od wszelkich problemów społecznych i ekonomicznych, Schumpeter uznaje lud za tłum zdolny do działania jedynie w panice. I to się chwali.
Postać niewątpliwie inteligentna lecz trudna w odbiorze. Głównym mankamentem podczas czytania było nie tylko to że struktura książki nie przypadła mi do...