Trzeci tom przygód Mordimera wciąż trzyma wysoki poziom poprzedniczki i dostarcza dużą ilość dobrej zabawy w towarzystwie niezłomnego inkwizytora. Miecz Aniołów być może nie dorównuje Młotowi na czarownice, brakuje w nim ciężkich epilogów, ale kolejne historie są lepsze od siebie. W końcu pojawiają się prawdziwe wątki nadprzyrodzone i nawiązania do poprzednich opowiadań. Co warto podkreślić, nie dostajemy słabszego tekstu, jak to miało w Słudze Bożym. W Mieczu Aniołów poznajemy także słynny klasztor w Amszilas i stale czujemy, że coś się zbliża, zmiany, konflikt, przełom którego nie potrafimy jeszcze rozpoznać, zaś zakończenie tomu, dobrze że ma miejsce w Hezie, sprawia, że każdy czytelnik musi sięgnąć po kolejny tom. Właśnie tak powinno zwracać się uwagę odbiorców, zostawiać w niewiedzy i zmusić, by czekali na rozwiązanie. Być może znajdzie się wielu zirytowanych ciągłymi umartwieniami Mordimera, którzy zarzucą wtórność historii, ale zagęszczający się z wolna klimat i zapowiedź czegoś więcej, wynagradza wszystkie wady.

Trzeci tom przygód Mordimera wciąż trzyma wysoki poziom poprzedniczki i dostarcza dużą ilość dobrej zabawy w towarzystwie niezłomnego inkwizytora. Miecz Aniołów być może nie dorównuje Młotowi na czarownice, brakuje w nim ciężkich epilogów, ale kolejne historie są lepsze od siebie. W końcu pojawiają się prawdziwe wątki nadprzyrodzone i nawiązania do poprzednich opowiadań. Co...