Na początku trudno było brnąć przez typowe życie popularnych w szkole nastolatek, ale każdy kolejny dzień - w rzeczywistości będący jednym i tym samym - wnosił coś nowego i zmieniał sposób myślenia Sam. Stały schemat tego dnia bywał nudny, owszem, choć autorka bardzo się starała, by go urozmaicić. Całej wartości nie budują jednak bohaterowie ani mniej istotne wydarzenia, a sam fakt, że jeden dzień powtarza się siedmiokrotnie, a za każdym razem można uczynić go diametralnie innym - najlepszym lub najgorszym w całym życiu. No i naturalnie myśli oraz zachowanie Sam również ulegające zmianie. Muszę przyznać, że spotkałam się po drodze także z momentami mogącymi zaskoczyć.
Irytować mogą jedynie niektóre postacie, czy "humory" głównej bohaterki - jednego dnia potrafi kochać cały świat, by następnego obrazić się na wszystkich wokół za to, co zrobili jej wieczora, który z ich punktu widzenia jeszcze się nie wydarzył i którego nie mają prawa pamiętać (czy to ma jakiś większy sens?).
Nie mogę również pojąć, skąd Sam wiedziała, że siódmy dzień będzie tym ostatnim, a przez większość poprzednich miała świadomość, że znów obudzi się dwunastego lutego. Może coś przegapiłam, ale naprawdę mnie to zastanawia.

Całość to takie proste przekazywanie pewnych prawd i wartości, co jednak czytelnika porusza. Czytało się przy tym raczej swobodnie i szybko, nawet z niechęcią do książek, których opis zaczyna się "...jest ładna, popularna, ma idealnego chłopaka i trzy najlepsze przyjaciółki". Tymczasem naprawdę mi się podobało. Może nie jakoś wyjątkowo, ale jednak.

Na początku trudno było brnąć przez typowe życie popularnych w szkole nastolatek, ale każdy kolejny dzień - w rzeczywistości będący jednym i tym samym - wnosił coś nowego i zmieniał sposób myślenia Sam. Stały schemat tego dnia bywał nudny, owszem, choć autorka bardzo się starała, by go urozmaicić. Całej wartości nie budują jednak bohaterowie ani mniej istotne wydarzenia, a...