"Życie nie jest życiem, jeśli się przez nie tylko prześlizgniesz.
Wiem, że jego istota polega na tym, by znaleźć rzeczy, które mają znaczenie, i trzymać się ich, walczyć o nie i nie odpuścić."

Cóż..długo myślałam nad opinią tej książki.
Muszę przyznać, że nie oczekiwałam po niej zbyt wiele. I wydaję mi się, że wyszło mi to na plus.
Lauren Oliver porusza w książce dość ważne tematy jakimi są miłość, wolność, czy poświęcenie. Tematy, nad którymi warto czasem się zastanowić.
Główna bohaterka powieści, Lena, żyję w świecie, w którym nie ma czegoś takiego jak "wolność", a miłość uważana jest za najgorszą chorobę. Od małego wpajane ma, jak bardzo jest niebezpieczna.
Podoba mi się przedstawienie postaci, podoba mi się, że nie jest ona wyidealizowana. Bardzo łatwo dzięki temu jest wcielić się w Lenę.
Jednakże to na pewno nie dzięki niej, jestem zakochana w tej książce, jedno imię...Alex. Chłopak, który od początku przyprawia o szybsze bicie serca. Tak samo nieobrysowany, idealny na swój sposób i to mnie całkowicie urzekło.
Jest jedno "ale", mianowicie zakończenie, które nie ukrywając wprawiło mnie w niemałe osłupienie i wywołało tony łez. Czytałam je kilka razy, nie mogąc uwierzyć, że to naprawdę się stało. Może byłam tak zaślepiona miłością Leny i Alexa, że nie dostrzegałam czegoś, co było wręcz oczywiste? Bo jak opowieść o miłości, która nie ma prawa istnieć, może zakończyć się dobrze?
Podsumowując, nie oczekiwałam, że Delirium pochłonie mnie tak bardzo! Myślę o tej historii w kółko i w kółko, wciąż wyciągając z niej nowe wnioski. Nie żałuję, że sięgnęłam po tą pozycję, polecam każdemu:)

"Życie nie jest życiem, jeśli się przez nie tylko prześlizgniesz.
Wiem, że jego istota polega na tym, by znaleźć rzeczy, które mają znaczenie, i trzymać się ich, walczyć o nie i nie odpuścić."

Cóż..długo myślałam nad opinią tej książki.
Muszę przyznać, że nie oczekiwałam po niej zbyt wiele. I wydaję mi się, że wyszło mi to na plus.
Lauren Oliver porusza w książce dość...