Książka dobra, ale znacznie słabsza niż "Powidoki", będące także wspomnieniami o Warszawie.

W "Nekropolis 2" autor skupił się przede wszystkim na artystycznym, kawiarnianym, rozrywkowym życiu stolicy - od końca lat 50. minionego wieku po lata przełomu 1989/90. Czasem Nowakowski nawiązuje do czasów wcześniejszych i późniejszych, np. opisując miejsca odwiedzane przez Kazimierza Przerwę-Tetmajera.

Dużo tu ciekawostek o ludziach mniej i bardziej znanych. Z tych drugich pojawiają się m.in. Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Marek Hłasko, Stanisław Grochowiak... Czasami mowa jest także o okrytych złą sławą politykach, np. uwielbiającym nocne życie premierze Cyrankiewiczu.

Poszczególne rozdziały to nostalgiczne opowieści, utrwalające pamięć o wybranych ludziach sztuki, o dziennikarzach albo po prostu stałych bywalcach stołecznych lokali, takich pre-celebrytach:). To również historie miejsc, które dziś często już nie istnieją albo zmieniły się nie do poznania.

Czyta się te wspomnienia niespiesznie, z przyjemnością, ale muszę przyznać, że niektóre fragmenty nieco mnie nużyły, zwłaszcza wtedy, gdy autor zmieniał nagle styl i z gawędziarskiej opowieści robił się zapis przypominający googlowskie notki.
Na szczęście większość tekstu to uczta dla ducha, więc - mimo niezbyt wysokiej oceny - mogę polecić z czystym sumieniem.

Książka dobra, ale znacznie słabsza niż "Powidoki", będące także wspomnieniami o Warszawie.

W "Nekropolis 2" autor skupił się przede wszystkim na artystycznym, kawiarnianym, rozrywkowym życiu stolicy - od końca lat 50. minionego wieku po lata przełomu 1989/90. Czasem Nowakowski nawiązuje do czasów wcześniejszych i późniejszych, np. opisując miejsca odwiedzane przez...