Dużo się dzieję w niej a jednak są momenty zatrzymania. Nie przeszkadzało mi, że zostaliśmy wrzuceni w środek świata, bo można było poczuć się jak Sabriel. Poniekąd coś wie o świecie za murem, ale w praktyce i dalszej części książki widzimy jak obce są jej te tereny i sytuacja mieszkańców. Wątek romantyczny został wprowadzony na ostatnią chwilę, ale mi to szalenie odpowiada. Nie każdy jest fanem romansów, w tym i ja. Miłość była subtelna, delikatna. Tylko od czasu do czasu zarysowująca się dzięki myślom bohaterów, które możemy przeczytać. Akcja była wartka i myślę, że z tego względu ciężko by było wcisnąć więcej sytuacji i sposobności między tę dwójkę, ale dzięki temu wyszła ta miłość naturalnie i pokracznie. Podoba mi się przedstawiony świat, zmarli, dusze. To moje klimaty, dlatego m.in. daję ocenę 8.

Dużo się dzieję w niej a jednak są momenty zatrzymania. Nie przeszkadzało mi, że zostaliśmy wrzuceni w środek świata, bo można było poczuć się jak Sabriel. Poniekąd coś wie o świecie za murem, ale w praktyce i dalszej części książki widzimy jak obce są jej te tereny i sytuacja mieszkańców. Wątek romantyczny został wprowadzony na ostatnią chwilę, ale mi to szalenie...

Opis z okładki: Szybka, dramatyczna akcja, barwne opisy, napięcie i humor... Czego można chcieć więcej? "The Guardian"
Moja odpowiedź - właśnie tychże wymienionych rzeczy!
Nie wiem, czy oryginał został tak napisany, czy może to wina tłumaczki, ale język tej książki jest męczący, toporny, z wieloma powtórzeniami, błędami ("zaszczyczać", spadanie w dół, "wezmę ci świeczkę" zamiast "wezmę od ciebie świeczkę" to tylko kilka, które zapamiętałam),czasem opisy przypominają tłumaczenie czegoś tępemu dziecku.
Inne rzeczy, które irytowały mnie podczas lektury:
- od pierwszych stron wrzucenie w świat, który poznajemy później stopniowo (zabieg sam w sobie ciekawy i często stosowany, ale tu wyszedł kiepsko)
- od początku miałam wrażenie, że fabuła dzieje się w stereotypowym świecie fantasy, a tu nagle na asfaltową drogę wjechał autokar (potem nawet czołgi!)
- konstrukcja książki to niemal same opisy z niewielkimi przerwami na drętwe dialogi
- bohaterowie jak z drewna wyciosani (może oprócz kota, który miał nieco więcej charakteru)
- najgorsza rzecz na koniec - R O M A N S - który zaistniał między kompletnie obcymi i obojętnymi sobie ludźmi, którzy nagle przypomnieli sobie, że są przeciwnych płci (-_-)

Podsumowując: brak akcji, napięcia, barwnych opisów, a już zwłaszcza brak humoru. Ktoś z Guardiana chyba czytał inną książkę.

Opis z okładki: Szybka, dramatyczna akcja, barwne opisy, napięcie i humor... Czego można chcieć więcej? "The Guardian"
Moja odpowiedź - właśnie tychże wymienionych rzeczy!
Nie wiem, czy oryginał został tak napisany, czy może to wina tłumaczki, ale język tej książki jest męczący, toporny, z wieloma powtórzeniami, błędami ("zaszczyczać", spadanie w dół, "wezmę ci świeczkę"...

6 czy 7? Takie 6,5

Już od jakiegoś czasu chciałam przeczytać, bo to taka starsza, dość znana seria. Kupiłam sobie używane tomy i tak stały mi na półce, aż się wreszcie zmobilizowałam.

Przeczytałam wszystkie 3. Opinię napiszę tu wspólną dla całości. Bez spoilerów.

Odczucia mam takie, że sporo mi się podobało (jeżeli chodzi o pomysły autora na postaci czy elementy świata),ale nie wciągnęłam się aż tak bardzo, jak bym chciała. Myślę, że gdybym czytała tę serię ileś lat temu, gdy nie znałam jeszcze innych fajnych książek fantasy, to zrobiłaby na mnie dużo większe wrażenie.

To jest taka literatura, którą mogą czytać i młodzież i dorośli.

Pierwszy tom "Sabriel" można też przeczytać jako jednotomówkę (jak dla mnie) - on jest trochę jak prequel do kolejnego tomu "Lirael", który podobał mi się najbardziej.

Bardzo lubię w książkach postaci zwierzęce, które mówią, mają swój charakterek itp. I tu to znajdziecie (i to w dodatku "kota" i "psa" - w późniejszych tomach). To było bardzo fajne.

W Lirael podobał mi się też motyw biblioteki.

Ostatnio trochę czytałam książek, gdzie byli nekromanci, więc się z tym tematem już trochę "oczytałam", ale myślę, że to może być dla wielu osób ciekawe.

Najmniej podobał mi się tom trzeci, bo nie było dla mnie zaskoczeniem w jakim kierunku zmierza ta historia.

Generalnie uważam, że warto dać szansę tym książką, szczególnie jeżeli nie macie dużego doświadczenia z fantasy.

6 czy 7? Takie 6,5

Już od jakiegoś czasu chciałam przeczytać, bo to taka starsza, dość znana seria. Kupiłam sobie używane tomy i tak stały mi na półce, aż się wreszcie zmobilizowałam.

Przeczytałam wszystkie 3. Opinię napiszę tu wspólną dla całości. Bez spoilerów.

Odczucia mam takie, że sporo mi się podobało (jeżeli chodzi o pomysły autora na postaci czy elementy świata),...

I am suprised.

W mojej głowie ta książka stała za barykadą, okraszona tabliczką "uwaga, trudne fantasy", a gdy otworzyłam bramkę wybiegła... młodzieżówka z wątkiem nekromantów. Dla takich momentów przestałam się interesować, o czym są te książki, uwielbiam takie pozytywne niespodzianki (no i ponownie Maciej Kowalik, ten pan umie czytać!). Nie do końca wszystko mi się podobało, miała takie nudniejsze momenty, ale ogólnie rzecz biorąc jestem zadowolona i choć byłam przekonana, że się nie polubimy i pewnie będę ją męczyć tydzień, to wciągnęłam w jedno popołudnie i już planuję, kiedy dorwę drugi tom!

I am suprised.

W mojej głowie ta książka stała za barykadą, okraszona tabliczką "uwaga, trudne fantasy", a gdy otworzyłam bramkę wybiegła... młodzieżówka z wątkiem nekromantów. Dla takich momentów przestałam się interesować, o czym są te książki, uwielbiam takie pozytywne niespodzianki (no i ponownie Maciej Kowalik, ten pan umie czytać!). Nie do końca wszystko mi się...

Baśń o młodej nekromantce i odczarowanym starożytnym wojowniku, którzy podróżują po ruinach królestwa magii opętanym przez zombiaki.
Bardzo podobał mi się rozbudowany, plastyczny i ciekawy świat. Autor kipi pomysłami i potrafi je połączyć we wciągającą całość.

Baśń o młodej nekromantce i odczarowanym starożytnym wojowniku, którzy podróżują po ruinach królestwa magii opętanym przez zombiaki.
Bardzo podobał mi się rozbudowany, plastyczny i ciekawy świat. Autor kipi pomysłami i potrafi je połączyć we wciągającą całość.

Nie bawiłem się z nią dobrze.
Akcja całej książki jest niepotrzebnie zbyt szybko popychana do przodu, mam wrażenie jakby wszystko działo się zbyt wcześnie, jednocześnie to w jaki sposób jest to opisane nieznośnie się rozciąga. Autor mógłby zmieścić fabułę w połowie długości tej powieści. Szczędzi nam też na opisach uczuć między postaciami, relacje wydają się nagłe i na siłę. Magia w opisanym świecie ma natomiast wyglądać spektakularne, ale brak jej konsystencji, rozwiązania z niej wynikające przychodzą pod wpływem potrzeby fabularnej w danej chwili, tylko i wyłącznie. Sam świat zbudowany- chciałoby się go poznać by lepiej zrozumieć wybory fabularne. Nie jest to nam niestety zaoferowane.
Podobało mi się w niej kilka konceptów, ale odnoszę wrażenie, że marnują się w tej książce.

Nie bawiłem się z nią dobrze.
Akcja całej książki jest niepotrzebnie zbyt szybko popychana do przodu, mam wrażenie jakby wszystko działo się zbyt wcześnie, jednocześnie to w jaki sposób jest to opisane nieznośnie się rozciąga. Autor mógłby zmieścić fabułę w połowie długości tej powieści. Szczędzi nam też na opisach uczuć między postaciami, relacje wydają się nagłe i na...

Czy polecam? Tak

Nie jest to wyjątkowa książka, ale spędziłam przy niej miło czas. Jak dla mnie jest dość old-schoolowa: motyw podróży, jeden wielki zły, dobro zwycięża nad złem, etc. Przeczytałam w moim życiu wiele tego typu lektur, mimo to wciąż sprawiają mi przyjemność. Lekka, prosta książka na wieczór lub dwa.

Czy polecam? Tak

Nie jest to wyjątkowa książka, ale spędziłam przy niej miło czas. Jak dla mnie jest dość old-schoolowa: motyw podróży, jeden wielki zły, dobro zwycięża nad złem, etc. Przeczytałam w moim życiu wiele tego typu lektur, mimo to wciąż sprawiają mi przyjemność. Lekka, prosta książka na wieczór lub dwa.

Nekromancja, śmierć, magia, fajnie wykreowany świat oraz demoniczny, gadający kot - czego chcieć więcej? Każdy z tych elementów mi się podobał. Wpadło to w moje upodobania. Szczególnie Mogget - on jest najlepszą postacią, jaką mogliśmy dostać. Sabriel też nie jest głupia. Co prawda dużo się jeszcze musi nauczyć, ale nie upiera się przy wybieraniu złych decyzji.
Mam nadzieję, że w następnych tomach system magii zostanie szerzej wytłumaczony, bo jest interesującym aspektem.

Nekromancja, śmierć, magia, fajnie wykreowany świat oraz demoniczny, gadający kot - czego chcieć więcej? Każdy z tych elementów mi się podobał. Wpadło to w moje upodobania. Szczególnie Mogget - on jest najlepszą postacią, jaką mogliśmy dostać. Sabriel też nie jest głupia. Co prawda dużo się jeszcze musi nauczyć, ale nie upiera się przy wybieraniu złych decyzji.
Mam...

Trochę inne fantasy niż czytam na co dzień. Ciekawie wykreowany świat. Książka świetna, ale unikajcie audiobooka, lektor morduje całą powieść, nie da się go słuchać.

Trochę inne fantasy niż czytam na co dzień. Ciekawie wykreowany świat. Książka świetna, ale unikajcie audiobooka, lektor morduje całą powieść, nie da się go słuchać.

odpuściłem po ok 100str.

odpuściłem po ok 100str.