Pozycja, jakiej jeszcze na polskim rynku wydawniczym nie było. Myślę, że każdy miłośnik polskiej literatury z przyjemnością i ciekawością sięgnie po tę książkę.

Pozycja, jakiej jeszcze na polskim rynku wydawniczym nie było. Myślę, że każdy miłośnik polskiej literatury z przyjemnością i ciekawością sięgnie po tę książkę.

Rok 2008 przyniósł jedną z najbardziej kontrowersyjnych książek ostatnich lat. Mowa o Homobiografiach Krzysztofa Tomasika. Autor, który określa się na tylnej okładce jako „badacz polskiego homoseksualizmu”, poświęcił swą pracę postaciom świata literatury końca XIX oraz całego XX wieku, które rzekomo były homo- lub (wbrew tytułowi) biseksualne. A lista nazwisk jest długa i wyjątkowo kontrowersyjna. W przypadku osób takich jak Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń czy Jerzy Zawieyski trudno mówić o zaskoczeniu. Ale Maria Konopnicka oraz Anna Iwaszkiewicz? Niejednemu czytelnikowi z pewnością trudno w to uwierzyć. Dodatkowo w wielu przypadkach mowa tu o postaciach dla polskiej kultury przed- i powojennej kanonicznych. Tak jest na przykład w przypadku Marii Dąbrowskiej czy Karola Szymanowskiego, których z pewnością chcielibyśmy widzieć jako spiżowe figury, nie zaś ludzi z krwi i kości.

Książka w roku 2008 mogła budzić jeszcze w niektórych środowiskach pewne kontrowersje. Jednakże czternaście lat od wydania nikt już chyba nie uważa, że podobna publikacja to zamach na narodowe świętości, dlatego może zostać już poddana rzetelnej i bezstronnej ocenie. W tym tekście będą mnie przede wszystkim interesowały intencje i warsztat Tomasika. Jak będę argumentował, autor tak bardzo koncentruje się na warstwie propagandowej – określenia tego używam w pełni świadomie – że całkowicie zawodzi oczekiwania, jeżeli idzie o rzetelność prezentowanego materiału. W ostatecznym rozrachunku okazuje się, że „przełomowa” praca miesza banały z półprawdami, stanowiąc dobre świadectwo dotyczące projekcji autora, nie zaś solidne źródło historyczne.

Cała recenzja na: https://subiektywnik.pl/krzysztof-tomasik-homobiografie-w-oparach-domyslow/.

Rok 2008 przyniósł jedną z najbardziej kontrowersyjnych książek ostatnich lat. Mowa o Homobiografiach Krzysztofa Tomasika. Autor, który określa się na tylnej okładce jako „badacz polskiego homoseksualizmu”, poświęcił swą pracę postaciom świata literatury końca XIX oraz całego XX wieku, które rzekomo były homo- lub (wbrew tytułowi) biseksualne. A lista nazwisk jest długa i...

Bardzo wartościowa pozycja. Kto chciał ten wiedział, ale dla wielu osób orientacja danego twórcy pozostaje nieznana. A bez tej wiedzy trudno właściwie zrozumieć twórczość np. Dąbrowskiej, Konopnickiej czy Rodziweiczówny.

Bardzo wartościowa pozycja. Kto chciał ten wiedział, ale dla wielu osób orientacja danego twórcy pozostaje nieznana. A bez tej wiedzy trudno właściwie zrozumieć twórczość np. Dąbrowskiej, Konopnickiej czy Rodziweiczówny.

Żałuję że wpadła ta książka w moje ręce z opóźnieniem, jest to z wielu względów pozycja po prostu totalnie rewelacyjna. Przede wszystkim język, dojrzały, nowocześnie elegancki, język który płynie naturalnie, do tego stopnia że ma się wrażenie że poprawek i korektur po prostu wcale nie było. Nie brakuje też poczucia humoru. Co do treści, materiały biograficzne w wielkiej części będą w nadchodzących czasach uzupełniane, więc książka pełni rolę prekursora który może w pewnym momencie stracić na znaczeniu i o którym pewnie w ogóle zapomnimy. W wielu wypadkach to właśnie zadawanie pytań jest najważniejsze. Co do treści, podobało mi się że autor generalnie tych osób od strony moralnej nie ocenia, spowodowane to jest przede wszystkim brakiem dokładnej wiedzy o tym co powodowało te czy inne zachowania. Autor nie obdarza sympatią osób które chciały odgrywać rolę awangardzisty ale w temacie własnych skłonności seksualnych raptem schowały się do szafy. Natomiast wiele z tych osób naprawdę mialo wielką odwagę cywilną, a inni zostali wyautowani przez opinię publiczną i niemożliwe było dla nich zachować prywatność. Można oczywiście narzekać że książka za bardzo koncentruje się na Warszawie (z kilkoma wyjątkami) i że zbyt wiele z tych informacji pochodzi od Mycielskiego i Iwaszkiewicza. Można książkę obwiniać że kwestie gejowskie releguje do sfer artystycznych i literackich. Ale pamiętajmy o co chodzi w tej książce. Celem jest odkłamanie biografii czołowych intelektualistów polskich 20go wieku. Intelektualiści ci wieloktrotnie pracowali nad tym bardzo by pozostawić po sobie wygodne konformistyczne wersje swych biografii, przystępne dla "niewinnych" dzieci i uczniów liceum. Można też tą książkę potraktować jako powtórkę z historii polskiej literatury, z pewnym tematem przewodnim który od lat wymaga odkłamania. Fascynuje i zastanawia to że jedni całymi latami uciekali przed sobą, inni cieszyli się życiem w miarę możliwości. By to wszystko zrozumieć trzeba wejść w tamtejszą rzeczwistość. I tu jest zadanie dla czytelnika, gdyż im młodszy ten czytelnik tym będzie mu trudniej wczuć się w tamte realia.

Żałuję że wpadła ta książka w moje ręce z opóźnieniem, jest to z wielu względów pozycja po prostu totalnie rewelacyjna. Przede wszystkim język, dojrzały, nowocześnie elegancki, język który płynie naturalnie, do tego stopnia że ma się wrażenie że poprawek i korektur po prostu wcale nie było. Nie brakuje też poczucia humoru. Co do treści, materiały biograficzne w wielkiej...

Zadowalająca pozycja, z krótkimi, ciekawymi biografiami pisarzy czy artystów obojga płci. Krótki opis osobowy, krótki opis queerowy. Nic wybitnego. Czyta się szybko, jednak niestety zbyt pobieżnie. Pozycja może być dobrym przyczynkiem do "pełniejszych" biografii w formie monografii konkretnych osób w książce omówionych. Warto docenić autora za dobrą bazę źródłową.

Zadowalająca pozycja, z krótkimi, ciekawymi biografiami pisarzy czy artystów obojga płci. Krótki opis osobowy, krótki opis queerowy. Nic wybitnego. Czyta się szybko, jednak niestety zbyt pobieżnie. Pozycja może być dobrym przyczynkiem do "pełniejszych" biografii w formie monografii konkretnych osób w książce omówionych. Warto docenić autora za dobrą bazę źródłową.

Książka bardzo nierówna, momentami przegadana i przeciągnięta, z dużą ilością zacierających sens dygresji. Sam temat - arcyciekawy; niestety, jego potencjał nie został w tej pozycji należycie wykorzystany.

Książka bardzo nierówna, momentami przegadana i przeciągnięta, z dużą ilością zacierających sens dygresji. Sam temat - arcyciekawy; niestety, jego potencjał nie został w tej pozycji należycie wykorzystany.

Bardzo ciekawa książka, przystępnie, na luzie i z kulturą napisana.
Momentami fascynująca w czytaniu... :-)
Warto!

Bardzo ciekawa książka, przystępnie, na luzie i z kulturą napisana.
Momentami fascynująca w czytaniu... :-)
Warto!

Autor pisze ciekawie, anegdotycznie. Typ gawędziarza.

Autor pisze ciekawie, anegdotycznie. Typ gawędziarza.

dobrze skondensowane biografie 'zbrązowionych' pisarzy i pisarek, niestety przeszkadzał mi brak korekty i czasami redakcji, a także niedobrze brzmiące dzisiaj słowa (chociażby totalnie karygodna 'zmiana płci')

dobrze skondensowane biografie 'zbrązowionych' pisarzy i pisarek, niestety przeszkadzał mi brak korekty i czasami redakcji, a także niedobrze brzmiące dzisiaj słowa (chociażby totalnie karygodna 'zmiana płci')

Otwiera oczy nieuświadomionym. Bardzo ciekawa książka!

Otwiera oczy nieuświadomionym. Bardzo ciekawa książka!