Książka ta uświadomiła mi, że początki kina w Ameryce to lata przed I wojną światową oraz lata po I wojnie! Do tej pory jakoś wydawało mi się, że rozwój kinematografii i produkcji filmowej w USA to głównie lata dwudzieste XXw.
Autor rzeczywiście trochę natrętnie porównuje, cytuje i wychwala kino radzieckie i rosyjskie.
Ciekawy rozdział o "wampach" w kinie :-) - geneza słowa, typu kobiety no i pierwsze aktorki - Wampy.
Szczegółowy opis kształtowania się zawodu scenarzysty filmowego. No i nie znałam "przedhollywoodzkiego" życiorysu Grety Garbo.
Krótko - trochę staroświecka w narracji, ale nadal interesująca.
Pochodzenie książki- amatorski bookcrossing w odwiedzanym biurowcu w Gdyni.

Książka ta uświadomiła mi, że początki kina w Ameryce to lata przed I wojną światową oraz lata po I wojnie! Do tej pory jakoś wydawało mi się, że rozwój kinematografii i produkcji filmowej w USA to głównie lata dwudzieste XXw.
Autor rzeczywiście trochę natrętnie porównuje, cytuje i wychwala kino radzieckie i rosyjskie.
Ciekawy rozdział o "wampach" w kinie :-) - geneza...

Jeszcze rozumiem rozdział o scenarzystach i początkach filmowej produkcji. Jeszcze rozumiem anegdotki i gwiazdach, gwiazdkach i niedoszłych królowych srebrnego ekranu, niektóre barwne, inne mniej ciekawe. Nie bardzo natomiast rozumiem, co w książce o początkach kina robi końcowy rozdział o współpracy pisarzy z lat 70. z twórcami filmów, ale może się czepiam.
Rozumiem, jakkolwiek średnio akceptuję, natrętne odwołania do kina radzieckiego, a przynajmniej rosyjskiego, ale już pomijanie kina europejskiego na rzecz piania o Ameryce - to już mi stanęło kością w gardle. Gwoździem do trumny okazało się obszerne dublowanie treści tego z bożej łaski "opracowania" w książce "Diabeł jest kobietą" tego samego autora.
Liczyłam na to, że dam Piterze drugą szansę i zostanę mile zaskoczona, bo ostatecznie choć biografii gwiazd z okresu międzywojennego i powojennego jest sporo, tak dobrych opracowań o samym kinie, niestety, nie. Cóż. Mogłam sobie odpuścić, a całego Piterę od razu spisać na straty.

Jeszcze rozumiem rozdział o scenarzystach i początkach filmowej produkcji. Jeszcze rozumiem anegdotki i gwiazdach, gwiazdkach i niedoszłych królowych srebrnego ekranu, niektóre barwne, inne mniej ciekawe. Nie bardzo natomiast rozumiem, co w książce o początkach kina robi końcowy rozdział o współpracy pisarzy z lat 70. z twórcami filmów, ale może się czepiam.
Rozumiem,...