„(...) jeśli ma się zdolności i możliwości, by komuś pomóc, to jeśli się tego nie robi ze strachu albo dlatego że nie byłoby to łatwe, albo z jakiegokolwiek innego powodu, to może jest się równie złym człowiekiem jak ci, przez których ten ktoś w ogóle ma problemy.”

Nie wiem dlaczego tak późno sięgnęłam po „Łaskę utraconą”, po prostu nie wiem. Teraz żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej. Ponownie wracamy do świata Grace i mrocznych wilkołaków, gdzie nie wiadomo komu ufać. Sama Grace przeszła niesamowitą przemianę. To nie jest już ta sama dziewczyna, która wykonuje wszystkie polecenia swojego ojca. Daniel jak był tajemniczy, tak do tej pory jest. Autorka wprowadza do książki nowych bohaterów. Jednym z nich jest Talbot. Facet wydaje się miły, ale im dalej zagłębiamy się w treści, tym więcej sekretów odkrywamy. Kim się okaże Talbot: wrogiem, a może jednak przyjacielem?

Książkę czyta się niezwykle szybko, bo autorka wie jak zachęcić do tego czytelnika. To jedna z tych pozycji, którą „pochłania się” z zapartym tchem. Pełna tajemnic, dobrej akcji, zdrad popełnianych przez najbliższych. Wspomniane zostają listy Gabriela do jego siostry Katherine – można je przeczytać w formie noweli i jak tylko skończę ostatni tom to to zrobię, bo jestem ciekawa o co w nich chodzi. Na końcu myślałam, że jest jakiś fabryczny błąd i przez to nie mam ostatnich stron, ale nie, okazuje się, że książka tak się kończy. I jak tu teraz nie sięgnąć po „Podarunek śmierci”? Jak na kolejne paranormalne romansidło wypada całkiem nieźle.

„Czy to nie oznacza zatem, że jeśli jest się zdolnym do niesienia pomocy, to powinno się to zrobić? Ten dobry Samarytanin mógł po prostu przejść obok tak jak wszyscy inni. Ale zamiast tego postanowił coś zrobić. I to dlatego stał się bohaterem. Nie pozwolił, by powstrzymał go strach.
- Tak, ale jednocześnie Samarytanin nie uganiał się za bandytami, którzy zranili tamtego człowieka. Nie walczył z nimi. Pomógł rannemu, okazał mu miłosierdzie i współczucie. Walka i przemoc nie są żadną odpowiedzią.”

http://magiczneksiazki.blogspot.com/

„(...) jeśli ma się zdolności i możliwości, by komuś pomóc, to jeśli się tego nie robi ze strachu albo dlatego że nie byłoby to łatwe, albo z jakiegokolwiek innego powodu, to może jest się równie złym człowiekiem jak ci, przez których ten ktoś w ogóle ma problemy.”

Nie wiem dlaczego tak późno sięgnęłam po „Łaskę utraconą”, po prostu nie wiem. Teraz żałuję, że nie zrobiłam...