Chwyciłam za tę książkę, zaraz po przeczytaniu pierwszej pozycji Suworowa z cyklu o Nastii Strzeleckiej. Lektura ta, jest napisana w takim samym stylu, co poprzednia część "Kontrola", jest utrzymana ta sama konwencja- krótkich scen, wielu przeplatających się wątków. To, co według mnie w tych książkach pociąga, to nie fabuła, nie bohaterowie, nie miejsce, ani czasy o których pisze autor, ale genialny styl Suworowa. Jest ironiczny, niekiedy wulgarny, by urealnić swe postacie. Zwykle nie przepadam za takimi zabiegami, tu jednak wszystko zostało idealnie wydozowane. Czasem uśmiechamy się lekko pod nosem, by zaraz wybuchnąć śmiechem, czasem czytamy rozdział za rozdziałem, bo nie możemy się od pewnych wątków oderwać. Z fabuły obu części cyklu bije wielka mądrość, przenikliwość i bystrość pisarza. Mam w sumie tylko dwie uwagi: pierwsza- główna bohaterka Nastia pojawia się (nie licząc prologu) chyba dopiero na setnej stronie, a po drugie, jestem nie usatysfakcjonowana zakończeniem, ale tak jest chyba zawsze, gdy są one otwarte...

Chwyciłam za tę książkę, zaraz po przeczytaniu pierwszej pozycji Suworowa z cyklu o Nastii Strzeleckiej. Lektura ta, jest napisana w takim samym stylu, co poprzednia część "Kontrola", jest utrzymana ta sama konwencja- krótkich scen, wielu przeplatających się wątków. To, co według mnie w tych książkach pociąga, to nie fabuła, nie bohaterowie, nie miejsce, ani czasy o których...