Zaczęłam czytać „Książkę moich wspomnień” Jarosława Iwaszkiewicza na zmianę z inną książką związaną z kulturą, a mianowicie z „Niebezpieczny poeta. Konstanty Ildefons Gałczyński”. Znali i spotykali się z tymi samymi ludźmi kultury, obu łączyła poezja, a w młodości lekkie podejście do życia.
Jarosław Iwaszkiewicz zawarł w tej książce wspomnienia obejmujące lata dzieciństwa, nauki oraz pracy, już dojrzałego człowieka, męża Anny Lilpop. Urodził się w Kalniku 1894 r. ale po śmierci ojca rodzina przeniosła się do Warszawy. Następne miasto to Kijów i kontynuacja nauki. Ponieważ sytuacja materialna Iwaszkiewiczów nie należała do najlepszych, Iwaszkiewicz udzielał korepetycji jeżdżąc po okolicznych dworkach. Opisując te dworki i okolice przybliżył mi tamte strony które już do nas nie należą. Piękne krajobrazy, romantyczne rezydencje, ludzie znani z pierwszych stron gazet. Autor z rozbrajającą szczerością opisuje swoje lekkomyślne, młodzieńcze zachowania które miały wpływ na i tak już trudną sytuację finansową, w początkowym okresie życia dorastającego autora. Poznawał nie tylko dworki rosyjskie na terenie Ukrainy, nie raz jego drogi prowadziły i do polskich dworków. Po ślubie zamieszkał w Podkowie Leśnej, w domu z ogromnym biurkiem !! Jego teść zarządzał tym terenem i po zmianach jakie zaszły w związku z przeprowadzeniem kolei przez Podkowę Leśną, wyznaczył im inny teren, nazwany Stawisko. Potem była praca i wyjazdy do Kopenhagi i Brukseli, praca w Warszawie, no i okupacja niemiecka. W międzyczasie spotkania z Tuwimem, Lechoniem, Dąbrowską, Andrzejewskim i wieloma innymi poetami i pisarzami tamtego okresu.
Ale to są encyklopedyczne wiadomości. Żeby dostrzec barwność i urok tych wszystkich miejsc w których przebywał Iwaszkiewicz, klimat spotkań z przyjaciółmi i znajomymi, stosunki jakie łączyły pisarza z Karolem Szymanowskim, czy z grupą Skamander, można poczuć tylko czytając tę książkę, żaden opis tego klimatu nie odda…..
I jeszcze te wiersze swoje, Tuwima czy Lechonia które przytacza w tej książce, wspaniałe.
A o Gałczyńskim, wspomnianym we wstępie, niedługo napisze.

Zaczęłam czytać „Książkę moich wspomnień” Jarosława Iwaszkiewicza na zmianę z inną książką związaną z kulturą, a mianowicie z „Niebezpieczny poeta. Konstanty Ildefons Gałczyński”. Znali i spotykali się z tymi samymi ludźmi kultury, obu łączyła poezja, a w młodości lekkie podejście do życia.
Jarosław Iwaszkiewicz zawarł w tej książce wspomnienia obejmujące lata...