Książka wciąga, ale... Nigdy w życiu żadna bohaterka nie wkurzała mnie tak jak Elise! Najpierw jest wściekła na Reynauda, że ich okłamał. Po czym kilka godzin później idzie z nim do łóżka. Jest tak wściekła na niego, że ją porwał do wioski Indian, że próbuje ucieczki i walczy ze Ścieżką Niedźwiedzia. Po czym po kilku dniach się o niego martwi. Wkurza się, że nie zapytał jej, czy chce zostać jego żoną, mimo to chwilę później wypowiada przysięgę małżeńską. Jest tak zmienna, że to aż boli. Gdyby mnie jakiś koleś zmuszał do takich rzeczy, to co najmniej miałby kilka nowych blizn po moich zębach i paznokciach. A ona nic! W jednej chwili pała do niego płomienną nienawiścią, by za chwilę go przytulać. Miałam ochotę jej przywalić w głowę. Gdyby Elise była normalna, to byłoby 5/10.
Z pozytywów: szanuję autorkę za listę na pół strony książek o Indianach i historii Luizjany, z których korzystała przy tworzeniu książki. Naprawdę jestem pod wrażeniem, że do napisania romansu zrobiła taki obszerny research.

Książka wciąga, ale... Nigdy w życiu żadna bohaterka nie wkurzała mnie tak jak Elise! Najpierw jest wściekła na Reynauda, że ich okłamał. Po czym kilka godzin później idzie z nim do łóżka. Jest tak wściekła na niego, że ją porwał do wioski Indian, że próbuje ucieczki i walczy ze Ścieżką Niedźwiedzia. Po czym po kilku dniach się o niego martwi. Wkurza się, że nie zapytał...

Ciężko mi jest przysiąść do tej opinii z tego względu, że dwa razy książkę odłożyłam i wróciłam do niej po miesiącu lub kilku. Na szczęście tym razem postanowiłam pisać na bieżąco co mi leży na temat lektury którą czytam i spisywałam wszystko na kartce, aby ułatwić mi ten wpis, choć i z tym nie będzie mi łatwo.

Przede wszystkim czemu aż dwa razy oderwałam się od lektury na tak długo? W pewnych momentach romans i wydarzenia się rozwlekały, a były to dwa takie momenty: po dotarciu do domu głównego bohatera oraz w trakcie bitwy na jego ziemiach. Dużo niepotrzebnych opisów infrastruktury, które nic nie wnosiły moim zdaniem. Najwięcej ich było w domu głównego bohatera. To były chyba ze dwie strony ciurkiem... Nie mogłam przeboleć tego i przewertowałam wzrokiem do momentu aż zaczęło się coś dziać.

Po pierwsze nie jestem w stanie tego zrozumieć i przez całą książkę nie dostałam wytłumaczenia... Dlaczego on zadurzył się w tej Francuzce kiedy ona na pierwszym spotkaniu go tak podle obraziła i to na wielu wymiarach tj. dotyczącej jego higieny osobistej, jego rasy oraz kulturowym - to jaką pozycję ma w strukturze swojej społeczności. Okropnie go obraziła, tylko tym jednym słowem i co go skłoniło żeby ją potem ratować? Naprawdę tylko wygląd? Co w niej dostrzegł? Intelekt? Przecież wykazała się próżniactwem i głupotą godną każdego innego Francuza którego napotykali na swej drodze. A jednak z niewiadomych mi powodów dał temu szansę.

Kolejno, po drugie, ich pierwszy stosunek. Zaczął się subtelnie, powoli przechodził w namiętność, wpadał w odpowiedni nastrój żeby nagle... uciąć przy samym końcu, wstać i po prostu wyjść... Czytałam ten fragment kilka razy, bo nie mogłam uwierzyć własnym oczom i ja nie wiem, czy ja miałam jakiś wybrakowany egzemplarz, ale uprawiali seks na liściach, już prawie szczytowali i nagle doszli do wniosku że trzeba wstać i wyjść. Czar prysł, tak jakby go w ogóle nie było. Jestem okropnie rozczarowana takim zabiegiem, tak się nie godzi.

Po trzecie, gdyby usunąć z początku połowę opisów przemyśleń głównej bohaterki, było by tego początku o wiele mniej. Tego tez było za dużo. Na szczęście, taki był tylko początek, potem było lepiej.

Po czwarte, zaskoczyło mnie to jak inteligenta kobieta może być niekiedy głupia i coś mi nie pasuje. Nie wiem czy emocje już wtedy weszły i logika nie miałam żadnego znaczenia, ale jak wiesz, że ktoś ma w stosunku do ciebie i do twojego kochanka złe zamiary, to czemu ufasz tej osobie? Niektórych decyzji i przemyśleń bohaterki nie rozumiałam, skąd się one wzięły, dlaczego... I to mnie rozczarowuje w tego typu książkach, budują ci niezależną, inteligentna, silną bohaterkę, jednocześnie piękną i delikatną, żeby w trakcie całej historii okazało się, że jest kolejną głupią cizią, która w zanadrzu ma tylko szczęście, a nie wyżej wymienione cechy. Ja po prostu tego nie kupuję. Jeżeli twierdzi autor że bohaterka jest inteligenta i odważna, udowodnij to w tej historii. Często tych dowodów brakuje.

Ale może dość już tego narzekania i zaznaczę też to co mi się podobało.

Na pewno na wielki plus zasługuje wkład autorki w poznanie zwyczajów i historii Indian z plemienia Natchezów. Ciekawe było poznanie ich kultury i ich podejścia do życia. Jaką to pełni role kobieta, a jaką mężczyzna w tym świecie. Byłam tym zauroczona.

Mimo tego że czasem opisy infrastruktury były rozwleczone, to opisy natury były naprawdę przyjemne dla oka. Budował mi się w głowie cały krajobraz. Przy tym język prosty i naprawdę płynny.

Z pewnością podejdę do lektury drugi raz, ale to może za rok lub dwa kiedy pozapominam parę faktów. Sądzę, że ta książką zasługuje na drugą szanse, ponieważ nie jest to zwyczajny romans między Indianinem a białą damą. To była opowieść historyczna, jak film z miłością w tle. Miało swoje wady, ale nie żałuję tej pozycji. Mogę ją nawet polecić, jeżeli ktoś szuka romansu tego rodzaju.

Okładka piękna, tego samego autora co "Dzikie serce" Johanna Lindsey. Szczegółowa, kolorowa i ponętna :) Ja czytałam z wydawnictwa LIBROS.
Ogólnie jestem zadowolona z lektury, polecam.

Ciężko mi jest przysiąść do tej opinii z tego względu, że dwa razy książkę odłożyłam i wróciłam do niej po miesiącu lub kilku. Na szczęście tym razem postanowiłam pisać na bieżąco co mi leży na temat lektury którą czytam i spisywałam wszystko na kartce, aby ułatwić mi ten wpis, choć i z tym nie będzie mi łatwo.

Przede wszystkim czemu aż dwa razy oderwałam się od lektury na...

Moje pierwsze spotkanie z autorką, jak i gatunkiem. Bardzo udane. Nie wiem czemu tak zajadle broniłam się przed tym rodzajem fikcji. Co do książki. Autorka gruntownie się przygotowała przed jej napisaniem. Pięknie opisane i zgodne z tłem historycznym, zwyczaje i kultura Natchezów. Jeden minus - w pewnym momencie romans zaczął się strasznie odwlekać. On chciał, ona chciała... Ale nikt nie chciał ustąpić. I tak w koło aż do znudzenia. Oprócz tego, piękna historia.

Moje pierwsze spotkanie z autorką, jak i gatunkiem. Bardzo udane. Nie wiem czemu tak zajadle broniłam się przed tym rodzajem fikcji. Co do książki. Autorka gruntownie się przygotowała przed jej napisaniem. Pięknie opisane i zgodne z tłem historycznym, zwyczaje i kultura Natchezów. Jeden minus - w pewnym momencie romans zaczął się strasznie odwlekać. On chciał, ona...

ona 25

ona 25

Zgadzam się z opinią myślnika że okładka nie pasuje do tej książki.Czytałam już książki Pani Blake,ale ta jest zupełnie inna są sceny erotyczne,próby charakteru kto komu ulegnie,ale przede wszystkim ciekawie opisana kultura indiańska ich zwyczaje,walka o zachowaniu swojej wolności.Muszę przyznać,że jak na romans to bardzo ciekawa książka.Warto przeczytać.

Zgadzam się z opinią myślnika że okładka nie pasuje do tej książki.Czytałam już książki Pani Blake,ale ta jest zupełnie inna są sceny erotyczne,próby charakteru kto komu ulegnie,ale przede wszystkim ciekawie opisana kultura indiańska ich zwyczaje,walka o zachowaniu swojej wolności.Muszę przyznać,że jak na romans to bardzo ciekawa książka.Warto przeczytać.

Bardzo interesująca książka,zarówno tło wydarzeń historycznych jak i rozwijający się powoli romans. Kobieta, która nie doświadczyła miłości w małżeństwie, pełna niechęci do mężczyzn powoli odkrywa radość z bycia z ukochanym mężczyzną.

Bardzo interesująca książka,zarówno tło wydarzeń historycznych jak i rozwijający się powoli romans. Kobieta, która nie doświadczyła miłości w małżeństwie, pełna niechęci do mężczyzn powoli odkrywa radość z bycia z ukochanym mężczyzną.

Romans?? Tak romans, ale również książka przygodowa.
To nie jest książka typu "harlekin" - poznali się i zakochali i....
Bardziej wciągnął mnie wątek konfliktu Indian i Francuzów. Ciekawe opisy kultury nieistniejącego plemienia. Naprawdę bardzo przyjemnie się czyta.

Romans?? Tak romans, ale również książka przygodowa.
To nie jest książka typu "harlekin" - poznali się i zakochali i....
Bardziej wciągnął mnie wątek konfliktu Indian i Francuzów. Ciekawe opisy kultury nieistniejącego plemienia. Naprawdę bardzo przyjemnie się czyta.

Mocno się rozczarowałam. Opis był bardzo zachęcający, więc spodziewałam się pasjonującej, emocjonującej lektury. Niestety, było nudno, mdło i smętnie. Bohaterowie mnie nie przekonali do siebie, a co za tym idzie nie potrafiłam się wczuć w ich emocje i rozterki. Wlekło mi się wszystko niemiłosiernie.
Istnieje też jednak możliwość, że nie miałam akurat melodii na tego typu książkę ;)

Mocno się rozczarowałam. Opis był bardzo zachęcający, więc spodziewałam się pasjonującej, emocjonującej lektury. Niestety, było nudno, mdło i smętnie. Bohaterowie mnie nie przekonali do siebie, a co za tym idzie nie potrafiłam się wczuć w ich emocje i rozterki. Wlekło mi się wszystko niemiłosiernie.
Istnieje też jednak możliwość, że nie miałam akurat melodii na tego typu...

Historia Francuzki Elise i Reynauda pół Francuza a pół Indianina.
Droga ich nie jest łatwa dwie kurtury odmiene światy a jednak można je połączyć choć trochę w jedno życie.
Zakończenie mogło być weselsze.
Ale to wyrywki z histori prawdziwej Indian kurtur i obyczajów tamych czasów. Polecam.

Historia Francuzki Elise i Reynauda pół Francuza a pół Indianina.
Droga ich nie jest łatwa dwie kurtury odmiene światy a jednak można je połączyć choć trochę w jedno życie.
Zakończenie mogło być weselsze.
Ale to wyrywki z histori prawdziwej Indian kurtur i obyczajów tamych czasów. Polecam.

Książka jest typowym romansem. Osadzonym w klimacie dzikiego zachodu. Nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Końcówka przeciągnięta na siłę.

Książka jest typowym romansem. Osadzonym w klimacie dzikiego zachodu. Nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Końcówka przeciągnięta na siłę.