Koperski to albo jest nieprawdopodobnym szczęściarzem, albo zuchwałym konfabulantem, bo w tę opisaną przez niego szaleńczą wyprawę pontonem, od źródeł rzeki Leny do jej ujścia, wręcz trudno jest uwierzyć. Może nie dlatego, że płynął samotnie, że Lena to potężna rzeka, że płynie przez niewyobrażalnie bezkresne, a w dolnym biegu bezludne tereny, ale dlatego, że popłynął tam nieodpowiednio wyposażony nawet jak na biwak gdzieś w polskiej głuszy. Bez żadnych zapasów jedzenia,bez odpowiedniego namiotu,maszynki spirytusowej,bez odpowiedniego śpiwora i karimaty. Za broń służyła mu tylko siekiera. A przecież wiedział, że Syberia jest niebezpieczna, a pogoda na niej tak zmienna, że wręcz zabójcza. Pojechał prawie na wariata. A w dodatku bez pieniędzy. Wszystko wygląda zupełnie prawie nieprawdopodobne, ale czyta się bardzo dobrze. Sporo w książce informacji o syberyjskiej florze i faunie, o syberyjskich narodach, ich historii i tradycjach. A można też ją streścić w paru słowach: przepiękne okoliczności przyrody,wspaniali mieszkańcy Syberii i ich zdumiewająca gościnność i morze wypitego alkoholu.
Przeczytałam już chyba wszystkie z napisanych przez Koperskiego książek o wyprawach na Syberię. Aż żal, że chyba więcej ich nie napisał,bo już się od nich uzależniłam. Chyba spróbuję teraz wybrać się na Syberią z kimś innym,bo coś mnie tam ciągnie.
PS.dopiszę jeszcze,że zakończenie to bomba,kwintesencja Rosji.

Koperski to albo jest nieprawdopodobnym szczęściarzem, albo zuchwałym konfabulantem, bo w tę opisaną przez niego szaleńczą wyprawę pontonem, od źródeł rzeki Leny do jej ujścia, wręcz trudno jest uwierzyć. Może nie dlatego, że płynął samotnie, że Lena to potężna rzeka, że płynie przez niewyobrażalnie bezkresne, a w dolnym biegu bezludne tereny, ale dlatego, że popłynął tam...