Drugi tom znanej Trylogii Międzygwiezdnej. Klasyka SF, oczywiście nie dla każdego, choć amatorzy gatunku z pewnością docenią lub już dawno docenili. A być może są wśród nich i tacy którzy swoją przygodę z gatunkiem rozpoczęli właśnie od tego dzieła. To w końcu jedno z pierwszych dzieł tego typu wśród powojennych evergreenów polskiej fantastyki.

Drugi tom znanej Trylogii Międzygwiezdnej. Klasyka SF, oczywiście nie dla każdego, choć amatorzy gatunku z pewnością docenią lub już dawno docenili. A być może są wśród nich i tacy którzy swoją przygodę z gatunkiem rozpoczęli właśnie od tego dzieła. To w końcu jedno z pierwszych dzieł tego typu wśród powojennych evergreenów polskiej fantastyki.

Bardzo duzo opisow przez co książka troche nużąca. I niektórzy bohaterowie bardzo denerwujacy. Np. Wlad Kalina i jego milosne rozterki którą wybrać: Zoe czy Suzy. Reszta ok.

Bardzo duzo opisow przez co książka troche nużąca. I niektórzy bohaterowie bardzo denerwujacy. Np. Wlad Kalina i jego milosne rozterki którą wybrać: Zoe czy Suzy. Reszta ok.

Bardzo ciekawa, wciągająca - oczywiście dla fana hard sci-fi. Mimo upływu lat - tekst niewiele się zestarzał. Znakomite opisy.

Bardzo ciekawa, wciągająca - oczywiście dla fana hard sci-fi. Mimo upływu lat - tekst niewiele się zestarzał. Znakomite opisy.

Książka zabytek. Nieco gorsza od pierwszej części, ale nadal ciekawa. Denerwują pseudo rozprawy naukowe.

Książka zabytek. Nieco gorsza od pierwszej części, ale nadal ciekawa. Denerwują pseudo rozprawy naukowe.

Bardzo mocne "science" a "fiction" tylko do udowodnienia tez "science". Postacie kompletnie bez jakichkolwiek cech osobowościowych, praktycznie sprowadzające się tylko do imion. Coś robią, dużo i mądrze mówią. Zazwyczaj łopatologicznie i jak krowie na rowie... Dialogi między postaciami to ciągi długich wykładów. Za chwilę postać która wysłuchała wykładu kolegi, zaczyna swój monolog związany ze swoją dziedziną nauki. Czy naprawdę "jajogłowi" tak ze sobą rozmawiają? A akcja ślimaczy się, że idzie usnąć. Trzeciego tomu na pewno nie przeczytam. Szkoda czasu.

Bardzo mocne "science" a "fiction" tylko do udowodnienia tez "science". Postacie kompletnie bez jakichkolwiek cech osobowościowych, praktycznie sprowadzające się tylko do imion. Coś robią, dużo i mądrze mówią. Zazwyczaj łopatologicznie i jak krowie na rowie... Dialogi między postaciami to ciągi długich wykładów. Za chwilę postać która wysłuchała wykładu kolegi, zaczyna swój...

Pierwsza moja w życiu książka SF,którą wygrzebałem w półce na książki u mojej cioci.Było to oryginalne wydanie z lat 50 tych z klimatycznymi ilustracjami Bocianowskiego.Ponowne wydanie tej ksiązki w latach 80 tych nieco zmienione pozbawiło ją tego naiwnego czaru z lat 50 tych,gdy ludzie wierzyli w bezustanny postęp,gdy były zawarte tam jeszcze pewne elementy socrealistyczne, jakże dziś śmieszne. Książka podziałała bardzo ma moją wyobraźnie.Przedstawienie tak realistyczne wyprawy do gwiazd bez tego lemowskiego moralizowania ,odwoływania się do ludzkiej psychiki było jakimś odkrywaniem przeze mnie gatunku czystej fantastyki naukowej.Polecam wszystkim fanom SF ,którzy powinni poznać inny aspekt polskiej literatury SF ,która nie jest Lemen czy Zajdlem.

Pierwsza moja w życiu książka SF,którą wygrzebałem w półce na książki u mojej cioci.Było to oryginalne wydanie z lat 50 tych z klimatycznymi ilustracjami Bocianowskiego.Ponowne wydanie tej ksiązki w latach 80 tych nieco zmienione pozbawiło ją tego naiwnego czaru z lat 50 tych,gdy ludzie wierzyli w bezustanny postęp,gdy były zawarte tam jeszcze pewne elementy...

Absolutnie cudowne, światowej klasy dzieło-koniczne do czytania wielokrotnie, co kilka lat przynajniej!

Absolutnie cudowne, światowej klasy dzieło-koniczne do czytania wielokrotnie, co kilka lat przynajniej!

Science fiction dawno temu traktowałam trochę po macoszemu, myśląc, że jest to zbieranina statków kosmicznych, blasterów i robotów, okraszona kosmitami, ale w gruncie rzeczy nudna.
O, święta naiwności!
Dopiero później zainteresowałam się SF i okazało się, że - tak samo jak i w moim ukochanym fantasy - zdarzają się tu książki gorsze i lepsze. Te gorsze faktycznie wyglądają trochę odpychająco, ale te lepsze - o, te warto przeczytać!
Sięgając po niniejszą powieść zastanawiałam się, do której z tych dwóch grup będzie ina należeć.
Akcja powieści zaczęła się w dalekiej przyszłości. Grupa badaczy wyruszyła ku Proximie, aby poddać badaniom i obserwacji układ planetarny wokół tej gwiazdy. Najpierw możemy poznać wszystkich bohaterów podróżujących poprzez pustkę międzygwiezdną, co pozwala nam na zapamiętanie imion i poznanie ich cech charakteru - bo bohaterów w tej powieści będzie dość dużo, a każdy jest nieco inny.
Po przybyciu na miejsce badań coraz to nowi naukowcy zaczęli doznawać przywidzeń albo twierdzić, że układ jest zamieszkany przez obcych - pierwszym namacalnym dowodem na to, że musiała tam być jakaś istota rozumna był tak zwany Pierścień Nibelungów. Podejrzane ustrostwo odebrało wzrok tej, która go znalazła, po czym zniklo nie dając odpowiedzi na żadne pytanie, za to tworząc całą masę nowych.
Jednakże bohaterwie nie mieli za wiele czasu dumać nad zgubionym pierścieniem, bo oto Frodo Baggins... Ups, nie ta książka :D
Ale - naprawdę - niedługo po akcji ze znikajacym pierścieniem bohaterowie stanęli przed nowym wyzwaniem - na jednej z planet odkryli życie rozumne. Już wcześniej wiedzieli, że są tam rośliny i zwierzęta, ale w końcu odkryli Temidów, lud stojący na niskim poziomie rozwoju i mocno tajemniczy. Badacze musieli rozwikłać zagadkę Temidów i Temian oraz odkryć sekrety przeszłości planety.
Jedną z zalet powieści są różnorodni bohaterowie. Każdy z badaczy specjalizuje się w czymś innym, prezentuje inne podejscie do tego, co go otacza, ma inne pragnienia i sposoby działania. Wielki plus dla autorów za stworzenie tylu zróżnicowanych postaci. Wielki minus dla mnie, bo czasami się gubiłam, osoby ze słabą pamięcią do imion czy koncentracją kurczaka w czasie huraganu mogą potrzebować jakiegoś spisu postaci. Jednakże każdy może znaleźć kogoś, kogo będzie lubił. Igor jest jednym z moich ulubieńców, jego sposób bycia i wiedza szczególnie mi zaimponowały w trakcie misji na Urpie.
Kolejny wielki plus za to, że w grupie naukowców znaleźli się ludzie z wielu państw świata.
A propos świata - układ Proximy jest ciekawy, różnorodny i niezwykły. Autorzy sporo miejsca poświęcili na opisy, ale nie przesadzili z nimi. Czytelnik może dobrze wyobrazić sobie te niezwykłe krajobrazy i widoki, niezwykłe urządzenia i istoty bez zaburzania akcji. Przy okazji język jest bardzo ładny i płynnie się czyta. Owszem, jest tu sporo naukowego gadania, ale nie przeszkadza to w odbiorze, za to przydaje realizmu.
Polecam gorąco i zapowiadam, że o autorach jeszcze usłyszycie, bo mam zamiar wrócić do ich książek. Fani SF oraz ci, którzy fascynują się tematem życia na odległych planetach, starożytnych kosmitach i badaniach nowych miejsc na pewno nie będą się nudzić.

(http://dywagacjenadherbata.blogspot.com/2015/12/230-proxima-krzysztof-borun-andrzej.html)

Science fiction dawno temu traktowałam trochę po macoszemu, myśląc, że jest to zbieranina statków kosmicznych, blasterów i robotów, okraszona kosmitami, ale w gruncie rzeczy nudna.
O, święta naiwności!
Dopiero później zainteresowałam się SF i okazało się, że - tak samo jak i w moim ukochanym fantasy - zdarzają się tu książki gorsze i lepsze. Te gorsze faktycznie wyglądają...

Książka należy z pewnością do kategorii "hard science fiction" - w porównaniu do pozostałych części trylogii, najwięcej tutaj nauk ścisłych takich jak biologia, geologia, astronomia czy fizyka. Fascynaci treściwego przekazu będą zadowoleni.

Fikcyjny układ planetarny tytułowej gwiazdy, charakteryzuje się dużą ilością planet. Co istotne - każda z nich jest inna, toteż metody badawcze również muszą być odmienne. Ta naukowa kraina rozmaitości w połączeniu z przygodami i rozterkami podróżników-naukowców stanowi niezwykle udane połączenie.

W moim odczuciu, książka ta stanowi perłę polskiej fantastyki naukowej, jest to lektura obowiązkowa. Polecam!

Książka należy z pewnością do kategorii "hard science fiction" - w porównaniu do pozostałych części trylogii, najwięcej tutaj nauk ścisłych takich jak biologia, geologia, astronomia czy fizyka. Fascynaci treściwego przekazu będą zadowoleni.

Fikcyjny układ planetarny tytułowej gwiazdy, charakteryzuje się dużą ilością planet. Co istotne - każda z nich jest inna, toteż metody...

" (...) chwilami Trylogia niezmiernie mnie nudziła, równie często zachowanie bohaterów przyprawiało mnie o palpitacje serca. Ale wystarczyła chwila, tuż po wyłączeniu audiobooka, by w mej głowie kłębiło się milion myśli. Bo jak Boruń i Trepka literacko zaliczają się do lamusa, to ich dzieło skłania do głębszego zastanowienia się nad kilkoma kwestiami." Cały tekst traktujący o dziele Borunia i Trepki przeczytacie tutaj: http://www.kronikinomady.pl/2015/07/trylogia-kosmiczna-dzisiaj-juz-sie-tak.html

" (...) chwilami Trylogia niezmiernie mnie nudziła, równie często zachowanie bohaterów przyprawiało mnie o palpitacje serca. Ale wystarczyła chwila, tuż po wyłączeniu audiobooka, by w mej głowie kłębiło się milion myśli. Bo jak Boruń i Trepka literacko zaliczają się do lamusa, to ich dzieło skłania do głębszego zastanowienia się nad kilkoma kwestiami." Cały tekst traktujący...