rozwińzwiń

Jestem po to, by kochać mnie

Okładka książki Jestem po to, by kochać mnie Marlena Dietrich
Okładka książki Jestem po to, by kochać mnie
Marlena Dietrich Wydawnictwo: Czytelnik biografia, autobiografia, pamiętnik
316 str. 5 godz. 16 min.
Kategoria:
biografia, autobiografia, pamiętnik
Tytuł oryginału:
Ich bin, Gott sei Dank, Berlinerin
Wydawnictwo:
Czytelnik
Data wydania:
1993-01-01
Data 1. wyd. pol.:
1993-01-01
Liczba stron:
316
Czas czytania
5 godz. 16 min.
Język:
polski
ISBN:
83-07-02347-5
Tłumacz:
Eliza Borg, Maria Przybyłowska
Tagi:
Marlena Dietrich biografia
Średnia ocen

6,3 6,3 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Okładka książki Powiedz, że mnie kochasz : listy Remarquea do Marleny Dietrich Marlena Dietrich, Erich Maria Remarque
Ocena 0,0
Powiedz, że mn... Marlena Dietrich, E...

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
6,3 / 10
39 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
102
99

Na półkach: ,

Nie można tej książki oceniać w kategoriach tradycyjnej autobiografii. Jest tutaj chaos, jest kalejdoskopowość, jest dychotomia wspomnień. Propozycja Marleny to raczej dziennik będący jej strumienień świadomości, gdzie jeden obraz rodzi drugi - związany z poprzednim przedmiotem rozważań, niekoniecznie zaś chronologią. I w takim kontekście wspomnienia Dietrich są niezwykle ciekawą lekturą, pełną rozmaitych meandrów. Na pewno trzeba jednak uprzednio zapoznać się z historią życia artystki - ta wiedza, jak sprawdzona mapa, pomoże odnaleźć się na szlaku wspomnień i cieszyć pięknymi widokami, malowanymi piórem Dietrich.

Nie można tej książki oceniać w kategoriach tradycyjnej autobiografii. Jest tutaj chaos, jest kalejdoskopowość, jest dychotomia wspomnień. Propozycja Marleny to raczej dziennik będący jej strumienień świadomości, gdzie jeden obraz rodzi drugi - związany z poprzednim przedmiotem rozważań, niekoniecznie zaś chronologią. I w takim kontekście wspomnienia Dietrich są niezwykle...

więcej Pokaż mimo to

avatar
255
30

Na półkach:

Książka pełna chaosu i sprzeczności, przedstawiająca Marlenę jako kobietę samotną, powściągliwą, a jednak dobroduszną i zawsze gotową do pomocy. Racjonalistka skłonna do sentymentalizmu. W tej autobiografii starała się przedstawić siebie w jak najlepszym świetle, co chwilami zdawało się wymuszone i męczyło, ale do wytrwałych świat należy, fanom uda się przebrnąć przez tę książkę. Kilka miłych wzmianek o Polsce, o Cybulskim, wielkich pisarzach i filozofach. Najbardziej szczere były fragmenty dotyczące dzieciństwa i czasów wojny. Daję 9 z czystej sympatii.

Książka pełna chaosu i sprzeczności, przedstawiająca Marlenę jako kobietę samotną, powściągliwą, a jednak dobroduszną i zawsze gotową do pomocy. Racjonalistka skłonna do sentymentalizmu. W tej autobiografii starała się przedstawić siebie w jak najlepszym świetle, co chwilami zdawało się wymuszone i męczyło, ale do wytrwałych świat należy, fanom uda się przebrnąć przez tę...

więcej Pokaż mimo to

avatar
149
148

Na półkach: , , ,

Książkę tę dostałam od cioci po tym, jak uporządkowała swoją bibliotekę. Niewiele wiedziałam o Marlenie Dietrich, widziałam tylko jeden jej film, więc zaczęłam czytać z zainteresowaniem.
Nie przypuszczałam, że aktorka była osobą tak bardzo nieszczęśliwą w życiu osobistym. Oczywiście to ona sama opowiada o sobie, więc zdradza tylko to, co chce, jednak podczas lektury wiele razy jej współczułam, zwłaszcza w ostatnim etapie jej życia, kiedy była szczególnie rozgoryczona.
Może czasem artystka jest zbyt zadufana w sobie, jednak trudno przecenić jej rolę w dawnym kinie.

To postać barwna, zaangażowana w historię. Podziwiam ją za to, że umiała dokonać trudnego wyboru podczas wojny, gdy opowiedziała się przeciwko hitleryzmowi.
Dziś filmy z Marleną Dietrich oglądają już chyba tylko koneserzy dawnego kina, ale warto pamiętać o tej ciekawej postaci.

Książkę tę dostałam od cioci po tym, jak uporządkowała swoją bibliotekę. Niewiele wiedziałam o Marlenie Dietrich, widziałam tylko jeden jej film, więc zaczęłam czytać z zainteresowaniem.
Nie przypuszczałam, że aktorka była osobą tak bardzo nieszczęśliwą w życiu osobistym. Oczywiście to ona sama opowiada o sobie, więc zdradza tylko to, co chce, jednak podczas lektury wiele...

więcej Pokaż mimo to

avatar
78
23

Na półkach: ,

Tak, jak bardzo lubię filmy z Marleną Dietrich tak też bardzo ciężko było mi przebrnąć przez jej autobiografię.

Można dowiedzieć się wielu ciekawych faktów z jej życia, ale od razu zaznaczam, że raczej nic skandalicznego. Jednak czegoś tak chaotycznego jeszcze w życiu nie czytałam. Gratuluję tym, którym udało się połapać w chronologii wydarzeń opisanych w tej książce.

Tak, jak bardzo lubię filmy z Marleną Dietrich tak też bardzo ciężko było mi przebrnąć przez jej autobiografię.

Można dowiedzieć się wielu ciekawych faktów z jej życia, ale od razu zaznaczam, że raczej nic skandalicznego. Jednak czegoś tak chaotycznego jeszcze w życiu nie czytałam. Gratuluję tym, którym udało się połapać w chronologii wydarzeń opisanych w tej książce.

Pokaż mimo to

avatar
1577
1572

Na półkach: ,

Myślę, że kluczem do zrozumienia tej biografii jest jedno, jedyne zdanie autorki: "Fakty nie mają znaczenia". Tym można tłumaczyć, że Dietrich ani razu nie wspomina o siostrze, ojcu poświęca jedną wzmiankę, ojczymowi natomiast ani jednej, niemal pomija osobę swojego męża, milczy też na temat jego wieloletniej kochanki oraz swoich długich pozamałżeńskich związków. Trudno dociec, czy to dyskrecja, czy wrodzona niechęć do pisania o swoim życiu prywatnym, czy nakaz czasów, dość, że w pewnym momencie można odnieść wrażenie, że Marlene Dietrich nie pisze o sobie, ale o legendzie, którą się stała, a pisze głównie po to, aby ją podtrzymać i wykreować siebie taką, jaką chciała być zapamiętaną - nie zmysłową, uwodzicielską femme fatale, ale osobą na wskroś obowiązkową, oddaną pracy i gotową do poświęceń w imię tych, których kochała.
Tymczasem wyłaniający się z krat tej książki obraz przedstawia kobietę niezdolną do bardziej wnikliwego spojrzenia na osoby, które miały na nią wpływ, natomiast chętną do pisania przesadzonych niekiedy peanów pochwalnych na ich cześć, do głębi pozbawioną zmysłu samokrytyki i cudownie wręcz trywialną w swoich sądach. Spostrzeżenia na temat przyjaźni są wręcz żenujące, podobnie jak krytyka wszystkich tych, którzy inie żyją rzeczywistością, która wychodzi spod pióra nieuleczalnej mitomanki.

Trudno powiedzieć, czym miała być ta książka. Dietrich regularnie krytykuje swoich biografów (czy, jak pisze, "biografów"),zarzucając im przeinaczenia i koloryzowanie, zapominając, że kilka akapitów wcześniej odmówiła faktom jakiegokolwiek znaczenia. Do pewnego momentu książka przypomina nieco autobiografię, ale kiedy na horyzoncie pojawia się postać von Sternberga zamienia się w pean pochwalny na jego cześć - i swoją przy okazji, skoro autorka bez żenady uznaje wszystkie filmy von Sterberga, w jakich zagrała, za skończone arcydzieła (z czym dziś można bardzo ostro dyskutować),z podobną pewnością wypowiada się także o koszmarnym filmidle "Ogród Allaha", którego jedyną zaletą było rewolucyjne wówczas kręcenie w Technicolorze. Film, oczywiście, jest, jak pisze Dietrich, jednym z najpiękniejszych filmów zrealizowanych w tej technice - śmiem twierdzić, że nawet w czasach powstania tej książki i z tą opinią można było mocno dyskutować. Najwidoczniej jednak Marlene zajęta prowadzeniem domu i byciem cudowną matką nie miała już czasu oglądać filmów, w jakich sama nie występowała.
Sporą część książki stanowią jej wspomnienia o pisarzach, muzykach, aktorach i artystach, z jakimi się spotkała, większą ich część mieniąc swoimi przyjaciółmi. Nie mam nic przeciwko, dlaczego jednak wspomnienia o tych licznych przyjaciołach są takie nieciekawe, takie wtórne, tak niewiele wnoszące? Raimu był ideałem, bo był, Gabim był ideałem, bo był, Burton był ideałem, bo był, podobnie jak Słowacki (w tym wypadku - Goethe i Rilke) wielkim poetą był.

Do tej pory nie miałam złudzeń i uważałam, że Dietrich była raczej przeciętną aktorką, poza kilkoma godnymi uwagi rolami występującą w miernych filmach.
Jestem gotowa odwołać wszystko, co o niej myślałam. Pisarką, jeśli to w ogóle możliwe, była jeszcze gorszą.

Myślę, że kluczem do zrozumienia tej biografii jest jedno, jedyne zdanie autorki: "Fakty nie mają znaczenia". Tym można tłumaczyć, że Dietrich ani razu nie wspomina o siostrze, ojcu poświęca jedną wzmiankę, ojczymowi natomiast ani jednej, niemal pomija osobę swojego męża, milczy też na temat jego wieloletniej kochanki oraz swoich długich pozamałżeńskich związków. Trudno...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    53
  • Chcę przeczytać
    28
  • Posiadam
    13
  • Chcę w prezencie
    3
  • Przeczytane 2012
    1
  • 1993
    1
  • Auto- i biografie
    1
  • 2018
    1
  • Poukładane
    1
  • Teraz czytam
    1

Cytaty

Bądź pierwszy

Dodaj cytat z książki Jestem po to, by kochać mnie


Podobne książki

Przeczytaj także