Pierwszy raz przeczytałam ją w gimnazjum. Był to ten okres w moim życiu, kiedy to (zachęcona prozą M. Musierowicz) zaczytywałam się w dziewczyńskich powieściach o miłości. Wtedy była dla mnie rewelacyjna. Totalnie zatopiłam się w tym świecie i też chciałam się tak zakochać. Przepisywałam nawet fragmenty do mojego pamiętnika. Dziś, będąc już poważnym magistrem filologii polskiej (czyli właściwie historykiem literatury!) natknęłam się znowu na te pozycję. Przeczytałam w jeden wieczór i znowu poczułam to samo miłe łaskotanie w żołądku, które towarzyszyło mi zawsze przy tego typu lekturach. Nie potrafię powiedzieć czy bardziej dlatego, że to bardzo dobra książka, czy dlatego, że przypomniały mi się tamte zamierzchłe czasy.
Jeśli chodzi o samą książkę, to świetna historia nastolatki przeżywającej pierwsze miłosne zawirowania. Na pewno dla tych bardziej romantycznych. Problemy szkolne, miłosne, rodzinne i spodziewany happy end. To wszystko składa się na przyzwoitą powieść dla nastolatek. Nie jestem pewna czy przystaje do ich współczesnego świata, ale emocje pozostają ciągle te same. Polecam.

Pierwszy raz przeczytałam ją w gimnazjum. Był to ten okres w moim życiu, kiedy to (zachęcona prozą M. Musierowicz) zaczytywałam się w dziewczyńskich powieściach o miłości. Wtedy była dla mnie rewelacyjna. Totalnie zatopiłam się w tym świecie i też chciałam się tak zakochać. Przepisywałam nawet fragmenty do mojego pamiętnika. Dziś, będąc już poważnym magistrem filologii...