Książka „Pałac” Wiesława Myśliwskiego, to druga powieść w jego dorobku. Pierwsze wydanie ukazało się w 1970 roku i wielokrotnie było wznawiane. Treścią książki, czy można tu mówić o treści, jest dzień kiedy do dworu zbliża się front wojenny i jaśnie państwo wraz ze służbą uciekają z pałacu. Jedynie Jakub, pasterz, nie wiadomo czy ze strachu, czy z obowiązku, pozostaje na dziedzińcu. Kiedy ucichnie gwar odjeżdżających ludzi, a na dziedzińcu nie ma już nikogo, Jakubem zawładnie myśl aby wejść do opuszczonego pałacu. Zna dobrze korytarze i rozkład pokoi bo jako mały chłopiec służył za chłopca na posyłki. Przez tyle lat znał jaśnie pana, jego zachowanie w stosunku do chłopów i domowników, jego wady, zwyczaje, jego przyjaciół i krewnych.

Chyba każdemu z nas zdarzyło się fantazjować, że gdybym: miał sporo pieniędzy, toby ….., gdyby miał wysokie stanowisko, toby…., gdyby mieszkać w innym miejscu, toby……

Nieśmiało Jakub przekracza próg pałacu, wchodzi do jednego z pokoi, zasiada w fotelu jaśnie pana, spogląda na portrety przodków wiszące na ścianach, i ….. zaczyna odgrywać rolę, wcielać się w jaśnie pana, to znów w skrzywdzoną dziewczynę, krewnego i dostojnego gościa przybyłego do pałacu.

Coraz wygodniej siedzi się Jakubowi w fotelu, coraz to inną zakłada maskę. Raz jest dobrym panem, a raz tym którego inni się panicznie boją.
I tak siedząc sam w tym pałacu, poznajemy za sprawą Jakuba, sceny z życia arystokracji, i te prawdziwe i te przez Jakuba zmyślone. Uczestniczymy w wystawnej kolacji, w miłosnych uniesieniach w alkowie, koncertach słowików i ludzkich rozterkach.

Czy wcielając się w jaśnie pana Jakub choć przez chwilę pragną być nim naprawdę? Czy wiele słów które wypowiedział były faktycznymi słowami które on sam by wypowiedział będąc jaśnie panem? A może tylko kpił z arystokracji która nawet nie zdawała sobie sprawy jak jest przez poddanych podglądana, oceniana? Może chciał tylko jeszcze raz przywołać te straszne chwile i wraz z marzeniem o spaleniu pałacu zakończyć ten etap życia? Bo to właśnie wnętrze pałacu z jego portretami, meblami, było tym czymś co wywołało w Jakubie tak wiele emocji, uruchomiło lawinę wspomnień przywołanych z pamięci i z marzeń osobistych. Monologu, który dotyczy niesprawiedliwości, Boga, okrucieństwa, pazerności, piękna, miłości, samotności, bólu, strachu i nieuchronnego końca życia człowieka.

Książka napisana piękną polszczyzną, filozoficzno-refleksyjna, gdzie niby nic się nie dzieje w rzeczywistości, a właściwie wszystko co wypowiedziane, to wspomnienie, marzenie, refleksje dotyczące niełatwych tematów.

Książka „Pałac” Wiesława Myśliwskiego, to druga powieść w jego dorobku. Pierwsze wydanie ukazało się w 1970 roku i wielokrotnie było wznawiane. Treścią książki, czy można tu mówić o treści, jest dzień kiedy do dworu zbliża się front wojenny i jaśnie państwo wraz ze służbą uciekają z pałacu. Jedynie Jakub, pasterz, nie wiadomo czy ze strachu, czy z obowiązku, pozostaje na...