Znacie postać Bolesława I Chrobrego? Ok. Wiecie kiedy był zjazd gnieźnieński i o co w nim chodziło? Trudniej, ale nadal zapewne, udało wam się odpowiedzieć. Kojarzycie specyficzną włócznię, którą Bolesław trzyma na niżej załączonym rysunku? Czas na trudniejsze pytanie: skąd ta broń wzięła się w rękach pierwszego króla Polski? Część z was pomyślała zapewne nuda i właśnie, szczególnie, dla tych osób Gra w kości będzie strzałem w dziesiątkę!

Pani Elżbieta Cherezińska, tworząc tą powieść, wzięła na warsztat początkowy okres rządów, jednego z najwybitniejszych polskich władców, Bolesława Chrobrego. Jak sama zaznacza we wstępie, nie chciała spisywać pełnej historii życia Bolizlausa. W książce autorka skupiła się na, zaledwie, pięcioletnim jego fragmencie, by pozostawić sobie materiał na kolejne powieści. Przyznam, że nie mogę się ich już doczekać.

Opisywany w Grzew kości okres, to lata 997 – 1002. Książka podzielona jest na krótkie rozdziały, ukazujące historię z dwóch przeciwstawnych punków widzenia: księcia Bolesława i cesarza Otto III-ego. Lektury szkolne, dzieła Sienkiewicza i tym podobne utwory, pełne były etosu, monumentalności, tak potrzebnej niegdyś, dla rozbudzania i podnoszenia naszego ducha narodowego. Nie przypominam sobie, by powstała książka, o podobnej tematyce, która jednak, ujmowałaby historię, z punktu widzenia współczesnego człowieka. W XXI wieku nie rządzi już nami zaborca, a polityka, ekonomia i uśmiechy do zachodu. Pani Elżbieta wychodząc z tego założenia, stworzyła Grę w kości. Nie znajdziecie w niej dużo walki, niezłomnych szlachciców i władców, o czystym niczym diament sercu. Będzie w wiele bardziej współcześnie. Posłowie, politycy, spiski, władza, korupcja, kobiety i pieniądze – oto czym rządziła się Europa u schyłku milenium. Czy czegoś wam to nie przypomina?

Książka napisana jest naprawdę fajnie. Od początku czyta się ją przyjemnie, acz nie można powiedzieć, by zapierała dech w piersi. Tempo powieści jest niespieszne, od czasu do czasu, poprzetykane drobnymi zrywami. Początek, mimo że ciekawy – średnio wciąga, za to, kiedy cała akcja (a wierzcie mi, że naprawdę wątków pobocznych, spisków i detali jest całe zatrzęsienie) wreszcie się zawiąże, trudno się od Gry w kości oderwać. Nie jestem pasjonatem historii, jednak fabularyzowana jej wersja, naprawdę do mnie przemówiła. Warto dodać, że autorka pisała książkę, pod ścisłym nadzorem profesora Przemysława Urbańczyka, która pilnował, by fakty historyczne, były zachowane w maksymalnym stopniu, jednak nie można do niej podchodzić jak do podręcznika – sporo elementów pozostało jednak fikcją literacką, a raczej próbą rekonstrukcji historii.

Tradycyjnie słów kilka o wydaniu. Będzie pochlebnie. Za 32,90,- dostajemy: miękką okładkę ze skrzydełkami, dwie kolorowe mapy, nadrukowane na jej wewnętrznych częściach, szkice m.in. grodu w Gnieźnie czy katedry poznańskiej (w sumie cztery), drzewa genealogiczne Dynastii Piastów i Liudolfingów i fajnie wystylizowany na stary pergamin, słowniczek pojęć łacińskich. Błędów i literówek praktycznie nie stwierdziłem. Moim zdaniem warto.

Gra w kości to ciekawa powieść historyczna, jednak nie dla każdego. Złaknieni akcji i sensacji czytelnicy, mogą poczuć się nią zmęczeni. Całej reszcie jednak, polecam gorącą najnowszą książki pani Elżbiety Cherezińskiej. Raz, że udało jej się stworzyć powieść, patrzącą na historię, oczyma współczesnego polaka, a dwa, że nareszcie w mojej głowie, Bolesław Chrobry, z postaci z podręcznika, stał się charakternym, upartym i mądrym władcą, z własnym głosem, ruchami i… stylem.

Po skończonej lekturze, nasunęły mi się ciekawe, ale zarazem smutne refleksje. Dla każdego człowieka, piastującego państwowe stanowisko, powinna być to lektura obowiązkowa! Polska miała wtedy powera!

Polecam!

Znacie postać Bolesława I Chrobrego? Ok. Wiecie kiedy był zjazd gnieźnieński i o co w nim chodziło? Trudniej, ale nadal zapewne, udało wam się odpowiedzieć. Kojarzycie specyficzną włócznię, którą Bolesław trzyma na niżej załączonym rysunku? Czas na trudniejsze pytanie: skąd ta broń wzięła się w rękach pierwszego króla Polski? Część z was pomyślała zapewne nuda i właśnie,...