To bardzo dziwny zbiór opowiadań, złożony zupełnie wbrew zdrowemu rozsądkowi i zwyczajowym zasadom. Najlepsze opowiadania, dysponujące odrobiną humoru, znalazły się na początku, natomiast im dalej, tym gorzej, w związku z czym stopniowo rośnie irytacja i spada ocena. A już zupełnym kuriozum jest nadanie zbiorowi tytułu od opowiadania najkrótszego i chyba najgorszego z całej dostępnej puli...

Jak powiedziałem - początek jest całkiem przyzwoity. "Ręka" opowiada o kosmonaucie, który po kolizji z obcą sondą gdzieś na obrzeżach Układu Słonecznego budzi się nad jeziorkiem, stworzonym specjalnie dla niego, żeby mu się nie nudziło podczas czekania na ziemski statek ratunkowy. "Chronoeksperyment" jest dość klasyczną dla tamtej epoki, ale i zgrabnie napisaną historyjką o próbie zajrzenia w daleką przeszłość. Podobny temat podejmuje "Mag", ładnie wpasowujący się w legendę o panu Twardowskim. Dobrze się też czyta "Fałszywy sputnik", humoreska z cyklu przygód Romana Kraba, polskiego kosmonauty z epoki bliskodystansowych lotów układowych. Ale już następna z tego cyklu "Boja" denerwuje brakiem puenty (no jest na oceanie ogromna boja obcego pochodzenia, tylko co z tego?).

Dalej jest jeszcze gorzej. "Pijany glob" stawia pod znakiem zapytania inteligencję załogi (trudno uznać opisany skład atmosfery za praktycznie identyczny z ziemskim nawet laikowi), "Nieznane" - o wyprawie ratunkowej w poszukiwaniu dwóch zaginionych statków - to czysta socjalistyczna grafomania, z zaskakująco złymi dialogami, "On" jest praktycznie bez sensu (objawia się planeta-bóg, po to, żeby... się objawić), "Spotkanie z prorokiem" jest chybioną, urwaną humoreską ściśle opartą na proroctwie Ezechiela, "Spotkanie" jest fatalnie błahą historyjką o zetknięciu się przypadkowego faceta z jakimiś badaczami Ziemi (nie za bardzo wiadomo, jaka idea przyświecała autorowi w chwili pracy twórczej), zaś tytułowy "Kontakt" jest - nie przymierzając - zupełnie bezsensownym bełkotem.

Gdzieś pośrodku trafia się jeszcze króciutka, całkiem znośna "Ostatnia pieśń" o umierającym globie, a całość zamyka "Żądło", trochę bzdurne i z kaleką psychologią postaci, ale czytające się nawet wartko. Do finału. Bo tam znów - brak puenty. Problem był i problem się zmył. Sam z siebie.

Nie jest więc prosto wystawić ocenę przy takiej książce...

To bardzo dziwny zbiór opowiadań, złożony zupełnie wbrew zdrowemu rozsądkowi i zwyczajowym zasadom. Najlepsze opowiadania, dysponujące odrobiną humoru, znalazły się na początku, natomiast im dalej, tym gorzej, w związku z czym stopniowo rośnie irytacja i spada ocena. A już zupełnym kuriozum jest nadanie zbiorowi tytułu od opowiadania najkrótszego i chyba najgorszego z całej...