Ciężko jest mi ocenić tę książkę. Nie męczyłam się przy jej czytaniu, ale wrażenia żadnego na mnie nie zrobiła. Poprawna historia, nic więcej.

Sądzę, że są lepsze książki o zagubionych nastolatkach. Jednak nie odmówiłabym jej realności i aktualności, część dialogów i myśli była, że tak powiem, prosta i dosadna. Szara rzeczywistość.

Dostrzegam potencjał w głównym bohaterze, Holdenie Caulfieldzie. Inteligentny, wrażliwy, zagubiony, powiedziałabym, że buntownik "niepełną gębą" (moje skojarzenie ze słowem buntownik -> ciągle wyobrażałam go sobie jako Jamesa Deana). Tylko taka z niego maruda (może nieuczciwe spostrzeżenie, nie wiem), do tego dość kapryśny. No... Człowiek z krwi i kości, mający i zalety, i wady. Ja też mam swoje.

Co do zakończenia, spodziewałam się innego, bardziej spektakularnego. Ale jeśli potraktuje się "Buszującego w zbożu" jako wyrywek z życia pewnego chłopaka, to jest ono "w porządku". Przecież nie zawsze coś się dzieje. Albo inaczej. Nie zawsze widać jakąś zmianę, ale ona istnieje. Ciągle.

Ciężko jest mi ocenić tę książkę. Nie męczyłam się przy jej czytaniu, ale wrażenia żadnego na mnie nie zrobiła. Poprawna historia, nic więcej.

Sądzę, że są lepsze książki o zagubionych nastolatkach. Jednak nie odmówiłabym jej realności i aktualności, część dialogów i myśli była, że tak powiem, prosta i dosadna. Szara rzeczywistość.

Dostrzegam potencjał w głównym...