Myślałam, że jeżeli chodzi o lektury, które są w zakresie materiału, który należy zrealizować w liceum, nic nie może mnie już zaskoczyć. Przyzwyczajona do tradycyjnych schematów bohaterów literackich, zaczynałam czytać "Zbrodnie i karę", jako kolejną, nudną lekturę, która zostanie szybko omówiona na lekcji, po czym zapomnę o niej.
Jak wielkie było moje zdziwienie, gdy po paru pierwszych rozdziałach wprost nie mogłam oderwać się od książki.
Raskolnikow jest pierwszym bohaterem "obowiązkowych lektur", który zdobył moje serce. Jak miło było poznawać całkiem inną historie, niż ta, do której przyzwyczaiły mnie dotychczas przeczytane lektury.
Bohaterowie "Zbrodni i kary" nie są schematyczni, a sam Raskolnikow to najlepiej scharakteryzowana postać, z jaką dotychczas się spotkałam. Chociaż wszystko wskazywało na to, że jest on bezdusznym draniem, który po popełnieniu przestępstwa nie może sobie poradzić z ukrywaniem swej zbrodni, zyskał on mą sympatię. Sama jego przemiana, która dokonuje się dopiero na ostatnich stronach epilogu jest nie tyle co szokująca, co piękna.
Podsumowując - świetna lektura. Nie dość, że Fiodor Dostojewski buduje dobrą akcję, która ciekawi czytelników; stwarza barwne postacie, to jeszcze porusza wiele problemów moralnych i społecznych.
Nie mam wątpliwości, że jeszcze kiedyś wrócę do tej lektury.

Myślałam, że jeżeli chodzi o lektury, które są w zakresie materiału, który należy zrealizować w liceum, nic nie może mnie już zaskoczyć. Przyzwyczajona do tradycyjnych schematów bohaterów literackich, zaczynałam czytać "Zbrodnie i karę", jako kolejną, nudną lekturę, która zostanie szybko omówiona na lekcji, po czym zapomnę o niej.
Jak wielkie było moje zdziwienie, gdy po...